Պուտի՞ն, ողջույն, Բայդենն է գծի վրա. Свободная пресса-ն բացահայտել է երկրների ղեկավարների հեռախոսազրույցների արարողակարգային գաղտնիքները
Ռուսական Свободная пресса հրատարակությունը իր հոդվածում ներկայացրել է երկրների ղեկավարների հեռախոսային խոսակցությունների արարողակարգերի գաղտնիքները:
Հոդվածում մասնավորապես ասվում է, որ հնարավոր չէ պարզապես վերցնել լսափողը և հավաքել գործընկեր նախագահի համարը. Դրան նախորդում է մանրակրկիտ նախապատրաստում և որոշակի արարողակարգ: Բացառությամբ արտակարգ իրավիճակների, որոնց համար կա հատուկ «թեժ գիծ», օրինակ՝ Վաշինգտոն-Մոսկվա, որը ստեղծվել է Կարիբյան ճգնաժամից հետո:
Ավելին, այն «ուղիղ» չէր (շրջանցիկ ճանապարհով անցնում էր տարբեր երկրների տարածքով ՝ հանուն քաղաքական և տեխնիկական հարմարության): Ոչ հեռախոսային գծով, հաղորդագրությունները փոխանցվում էին բացառապես տեքստային ձևաչափով: Մոսկվայից Վաշինգտոն` ռուսերենով, Վաշինգտոնից Մոսկվա ՝ անգլերենով, ԽՍՀՄ-ի ժամանակ՝ տպագրիչ մեքենայով, այժմ ՝ արբանյակով:
Յուրաքանչյուր կողմ ինքնուրույն թարգմանում և մեկնաբանում է հաղորդագրությունը: Երբեմն դա երկար ժամանակ է պահանջում, հայտնի է, որ 1963 թվականին Քենեդիին ուղարկված Խրուշչովի 3000 բառանոց ուղերձն ամերիկացիները վերծանել են 12 ժամ: Թեժ գծի գործունեությունը միշտ գաղտնիք է, քանի որ տեղի է ունենում մի բան, որը դուրս է գալիս սովորական իրադարձությունների շրջանակից, և պարզ չէ, թե ինչ հետևանքներ կարելի է ակնկալել: Հետևաբար, հասարակությանն իզուր անհանգստացնելու կարիք չկա, ամեն ինչ կպարզվի, այնուհետև կիմանան, կամ էլ երբեք չեն իմանա:
Սովորական նախագահական զանգը կախված է տվյալ պահին պետությունների փոխհարաբերությունից: Եթե ամեն ինչ լավ է, կամ գոնե քիչ թե շատ լավ, մի կենտրոնի օպերատորները կապվում են մյուսի գործընկերների հետ. «Մերը ղեկավարը ցանկանում է խոսել ձեր ղեկավարի հետ»: Եթե հարաբերությունները լավ չեն, դեսպանի միջոցով հայցվում է խոսակցություն`նշելով պատճառը, ապա համապատասխան գերատեսչությունների գրասենյակների միջոցով օրակարգ է համաձայնեցվում, նշվում է ժամանակը: Ամենապարզն ու ամենակարճը, այսպես կոչված, պրոտոկոլային զանգերն են՝ շնորհավորել, շնորհակալություն հայտնել, ցավակցել:
«Բարդ» զրույցների ժամանակ ներգրավվում է օգնականների և խորհրդատուների մի ամբողջ կազմ, ոմանք այնուհետև ներկա են լինում հենց հեռախոսազանգի ժամանակ: Հավաքվում է դոսյե, որը պարունակում է ոչ միայն թեմայի վերաբերյալ, այլ նաև «անսպասելի» հարցեր` զրուցակցին իրազեկություն ցույց տալու կամ նրան սիրաշահելու համար, օրինակ՝ սիրելիների առողջության վերաբերյալ:
«Նախագահական կապուղու» պաշտպանությունը լուրջ է, ձայները թվայնացվում և կոդավորվում են, իսկ գաղտնագրումը մի քանի անգամ փոխվում է զրույցի ընթացքում: Մյուս կողմում ամեն ինչ վերծանվում է ՝ համաձայն նախապես համաձայնեցված կոդի: Չարտոնված կապն ակնթարթորեն ամրագրվում է հատուկ ազդանշանի միջոցով և «բարձրագույն մակարդակի» երկխոսությունն ակնթարթորեն ընդհատվում է:
Ի դեպ, այժմ զգուշանում են ոչ միայն լրտեսներից, այլ նաև պրանկերներից. Դա իսկական գլխացավանք է արձանագրության և անվտանգության համար:
Անկախ նրանից, թե ինչ մակարդակով է օտար լեզվի տիրապետում նախագահը, նա կխոսի մայրենիով, ինչպես, օրինակ, Պուտինը Մերկելի հետ խոսում է ռուսերեն, չնայած կարող էր նաև գերմաներեն խոսել: Պատճառն այստեղ ոչ միայն ազգային հպարտությունն ու ինքնագնահատականն է, այլ լրացուցիչ ապահովագրությունը «երկիմաստությունից», բացի այդ պատասխանատվությունն էլ ընկնում է «ընդունող» կողմի վրա:
