«Ես այս նոր Հայաստան կոչեցյալը կազմաքանդելու եմ, և հանրաքվեն կոչված է դա անել». Արթուր Դանիելյան

«Ադեկվադ» միաբանության ղեկավար Արթուր Դանիելյանը 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման ժամանակ հայտարարեց, որ աջակցում է սահմանադրական բարեփոխումների հանրաքվեի անցկացմանը:

– Պարոն Դանիելյան, երբ հանրաքվե անցկացնելու մասին որոշումը կայացվեց, ընդդիմադիրները քննադատեցին այդ որոշումը` նշելով, որ այն հակասահմանադրական է: Դուք Ձեր ֆեյսբուքյան էջում գրեցիք. «Շնորհավորում եմ բոլորիդ, Հայաստանում վերջապես տեղի ունեցավ այն, ինչին շատերս սպասում էինք երկու տարի շարունակ, իսկ ոմանք՝ շատ ավելի երկար: Մեկնարկեց հեղափոխությունը»: Ի՞նչ նկատի ունեք, ո՞վ է անում այդ հեղափոխությունը, կրկին Նիկոլ Փաշինյա՞նը:

– Նիկոլ Փաշինյանը միայնակ չէ հեղափոխություն անում, այդ հեղափոխության գործում իմ և իմ ընկերների ավանդն էլ կա, որ բանը հասել է նրան, որ նա ստիպված է գնալ այդ քայլին, թեպետ, ես վստահ չեմ, որ այնուամենայնիվ, այդ քայլը նա կձեռնարկի մինչև վերջ: Այսինքն՝ այդ հանրաքվեն տեղի կունենա: Ցավոք, այդ վստահությունը ես այս պահին չունեմ, դրա համար ամեն կերպ խրախուսում եմ Նիկոլ Փաշինյանին և իր հետևորդներին, որ այդ հանրաքվեն իրագործեն: Բովանդակային առումով այդ հանրաքվեն, իհարկե, դատարկ է, այսինքն՝ որևէ բովանդակային առաջարկ, թե ինչպիսին պետք է լինի մեր պետությունը, այդ հանրաքվեն չի ներկայացնում, թվում է՝ դրանով նրանք մանր տեխնիկական խնդիր են լուծում՝ իրենց համար ոչ օգտակար ՍԴ կազմը փոխում են իրենց համար շատ ավելի հավատարիմ դատավորներով:

– Բայց Դուք այս հարցում աջակցում եք Նիկոլ Փաշինյանին:

– Այո, մենք աջակցում ենք, որովհետև քաղաքական առումով մեր ծրագրի մեջ նշել ենք, որ դեմոկրատիան առհասարակ սնանկացել է, և ոչ միայն Հայաստանում, այլև ամբողջ աշխարհում: Այն, որ Նիկոլ Փաշինյանը դարձել է վարչապետ, հենց դրա վառ ապացույցն է, որ դեմոկրատիան սնանկ է: Այն, ինչ 2018թ. եղավ Հայաստանում, ցույց տվեց, որ վատագույններն ընտրեցին իրենց միջի վատագույնին:

– Դուք ասել եք՝  որ ԱԺ-ում տեղի ունեցածը, ըստ էության, արձանագրեց «ժողովրդավարական մեխանիզմների մահվան սկիզբը»: Բայց Նիկոլ Փաշինյանը, հակառակը՝ նշում է, որ «Իմ քայլը» խմբակցությունը «պառլամենտարիզմի մաստեր-կլաս ցուցադրեց ԱԺ-ում»: Դո՞ւք եք գույները խտացնում, թե՞ Նիկոլ Փաշինյանը չգիտի՝ ինչ է պառլամենտարիզմը:

– Ամենայն անկեղծությամբ՝ չգիտեմ՝ ինչ նկատի ուներ Նիկոլ Փաշինյանը, երբ ասում էր, որ դա պառլամենտարիզմի հաղթանակն է: Ո՞րն է պառլամենտարիզմը, որ մեծամասնությունն ասում է՝ ինչ ուզեմ՝ կանե՞մ: Դա պառլամենտարիզմ չէ, պառլամենտարիզմը կոնսենսուսների փնտրտուքն է, երբ տարբեր ֆրակցիաներ իրար հետ կոնսենսուսի գալով, դաշինքներ կնքելով՝ ընդունում են որոշումներ, որն առավելագույնս կարտացոլի լայն զանգվածների ցանկությունը: Դա է համարվում պառլամենտարիզմ, և այդ պառլամենտարիզմը սնանկ է:

– ՍԴ դատավորներին հեռացնելու իշխանությունների նախաձեռնությունը և Ժնևի բանակցությունները Դուք կապում եք միմյանց հետ՝ նշելով, որ այն հանդիսանում է «կարգավորման գործընթացի առաջմղմանն ուղղված ժամանակացույցի և օրակարգի» բաղկացուցիչ մաս: Նման կարծիք հայտնելու համար ի՞նչ հիմքեր կամ ապացույցներ ունեք:

– Շատ պարզ է՝ ցանկացած միջազգային պարտավորություն, որը Հայաստանը պարտավորվում է ստանձնել, պետք է անցնի վավերացման գործընթաց: Այդ գործընթացը, մեր Սահմանադրությամբ՝ անցնում է ՍԴ-ով: Այսինքն՝ եթե ՍԴ-ն չվավերացնի որևէ միջազգային պարտավորություն, այդ թվում՝ խաղաղ պայմանագիր, այդ պայմանագիրն ուժի մեջ չի մտնի: Այսինքն՝ տեսականորեն, նույնիսկ, եթե Փաշինյանին հաջողվի Արցախում բախումներ հրահրել և անկանոնացնել իրավիճակը, Արցախի սուբյեկտայնությունը նվազեցնել, Արցախի նախագահին փաստացի սարքել մարզպետ, այնպես անել, որ այնտեղից ձայն չբարձրանա, կուռ համակարգ չլինի, որը, օրինակ՝ դեկտեմբեր ամսին թույլ տվեց Բակո Սահակյանին՝ գալ, մասնակցել Անվտանգության խորհրդի նիստին, և հստակ դիրքորոշում արտահայտել առ այն, որ թե՛ տարածքային, թե՛ ժողովրդագրական ամբողջականությունը հարցի տակ չի կարող դրվել, այսինքն՝ նույնիսկ, եթե նա կարողանա խառնաշփոթ ստեղծել Արցախում, կարողանան այստեղ ժողովրդին համոզել, որ հողերը տալը ճիշտ է, ՍԴ նախագահն ակնարկել է, որ չի ստորագրի նման խաղաղ պայմանագիր: Եվ սա՛ է պատճառը, որ միջազգային հանրությունը դրդում է Նիկոլ Փաշինյանին՝ ՍԴ-ի հարցը լուծել, բայց այդ հարցի լուծման ճանապարհը պետք է լինի սահմանադրականության մեջ: Եթե նա այդ հարցը լուծեց սահմանադրականությունից դուրս, ստացվում է, որ ցանկացած պայմանագիր, որը կնքի ապագա ՍԴ-ն, լեգիտիմ չի լինի:

– Դուք ԱԳՆ խոսնակ Աննա Նաղդալյանին մեղադրել էիք ստելու մեջ՝ մեջբերելով նրա տարածած տեքստից հատվածներ, և ընդգծել, որ «այնտեղ ամեն մի ստորակետը մի հատ գյուլլի է արժանի»: Նախ՝ ի՞նչ հիմքերով եք պնդում, որ ԱԳՆ խոսնակը ստում է՝ ասելով, որ Քաշաթաղի, Լաչինի շրջանի հարավային մասում ադրբեջանցիների և հայերի համատեղ բնակավայրեր կառուցելու վերաբերյալ տեղեկատվությունը սին և իրականության հետ որևէ աղերս չունեցող ենթադրություն է: Դուք բանակցություններին մասնակից աղբյուր ունե՞ք:

– Ես պնդել եմ, որ մեր ԱԳՆ-ի որևէ հայտարարությանը հավատալու հիմք չկա, որովհետև վերջին 6 ամսվա ընթացքում բազմաթիվ օրինակներ կան, երբ մարդիկ պարզապես ստել են: Նրանք նախ ասել են, որ բանակցություններ չկան, հիմա ակնհայտ է չէ՞, որ բանակցություններ կան: 14 ժամ չես կարող, չէ՞, եղանակի մասին խոսել:

– Իշխանական թևից ասում են, որ խոսել են մթնոլորտի առողջացման մասին:

– 14 ժամ հնարավոր չէ խոսել մթնոլորտի առողջացման մասին:

– Նիկոլ Փաշինյանին քննադատողների շարքում մեծ թիվ են կազմում նաև ժամանակին Նիկոլ Փաշինյանի հետ սերտ համագործակցած անհատները, նաև ՔՊ հիմնադիրներն ու նախկին անդամները՝ Դուք, Արթուր Համբարձումյանը, Մարինե Մանուչարյանը, Նարեկ Սամսոնյանը և այլք: Ո՞րն է պատճառը, նրան լավ եք ճանաչում, դրա՞ համար:

– Հիմնականում, երևի, այո: Հիմնականում պատճառը երևի այն է, որ մենք հնարավորություն էինք ստացել Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական և անձնական կերպարին ծանոթանալ, մինչև նա բարձրացավ հեղափոխական հարթակ: Ես իրեն կենցաղում էլ եմ տեսել, մարդկային շփման մեջ էլ եմ տեսել: Քաղաքական առումով՝ ես սատարել եմ Նիկոլ Փաշինյանին՝ զուտ իր այդ մի խոստման համար, որ նա ձևավորելու է ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն:

Ընդ որում՝ այդ ընդդիմության մասնիկ ես չէի ուզում կազմել, որովհետև այն ժամանակ ապագաս չէի ուզում կապել քաղաքականության հետ, բավականին միամիտ էի: Նա ասաց, որ ինստիտուցիոնալ ընդդիմությունը պետք է ունենա թիմ, ծրագիր, և այն բուն ինստիտուտը, որը կապահովի այդ թիմի և ծրագրի առաջընթացը: Այդ ամենը նա չարեց, նա որոշեց գնալ ավանտյուրիստական, պոպուլիստական ճանապարհով:

– Հիմա, ենթադրենք, հանրությունը նույնպես Ձեզ նման միամիտ է գտնվել և հավատացել է Նիկոլ Փաշինյանին, ինչո՞ւ եք հանրությանն անվանում «պողոսներ»:

– Ես դաժան իրականության հետ բազմաթիվ կոնսենսուսների եմ ստիպված գալ, և ձեր ասածն ամենաբարդ կոնսենսուսը չէ. շատ ավելի բարդ կոնսենսուսների էլ եմ ստիպված եղել գալ, օրինակ՝ ոչ նորմատիվային լեքսիկա կիրառելը: Դա ինձ համար անընդունելի բան էր, շատ ծանր որոշում էր, բայց ես այդ որոշումը կայացրել եմ, որովհետև հասկացել եմ, որ քաղաքագիտական դաշտն այնքան ցածր աստիճանի է իջեցվել, որ, եթե այդ խրամատի մեջ ոչ ոք չմտնի, փաշինյանիզմի դեմ ոչ ոք չի էլ կարողանա կռիվ տալ: Իմ երազած Հայաստանում մարդը սեռական բնույթի հայհոյանք հասցնելով՝ պետք է վախենա, որ իրեն կսպանեն:

– Բայց Դուք ասում եք, որ ընդունել եք այդ խաղի կանոնները:

– Ցավոք, իմ երազած Հայաստանը դեռ չի եկել:

– Ստեղծեք Ձեր երազած Հայաստանը:

– Հենց դրանով ենք զբաղված: Ես այս նոր Հայաստան կոչեցյալը կազմաքանդելու եմ, և այդ հանրաքվեն հենց կոչված է դա անել: Դրա համար եմ ես սատարում հանրաքվեն:

Մանրամասները՝ 168TV-ի տեսանյութում