Ալեքսանդր Բաբասյան. «Իմ շրջապատն ու հարգանքն ինձ թույլ են տալիս, որ ում ոտքն ուզեմ, ջարդեմ»

Սերիալային դերասան Ալեքսանդր Բաբասյանի՝ մի քանի ամսով Հայաստանում գտնվելու մասին BlogNews.am-ը պատմել է իր ընթերցողներին։ Այս անգամ նրա հետ խոսել ենք ինչպես ամառային հանգստի, սպասվելիք նորությունների, այնպես էլ անդադար հնչող քննադատությունների մասին, ըստ որոնց՝ նա ապրում է աներոջ փողերով։

-Ալեքսանդր, մի քանի ամսով Հայաստանում ես, սակայն կրկին քեզ չենք տեսնում էկրաններին։ Այս ընթացքում առաջարկներ եղե՞լ են, կներկայանա՞ս նոր նախագծերում։

-Սերիալներից եղել են առաջարկներ, սակայն մերժել եմ, քանի որ սերիալները սկզբում էին ավելի մեծ մասսայականություն վայելում։ Այդ թեման արդեն արդի չէ։ Ես մի քանի ամսով եմ էստեղ և չեմ ցանկանում կարճատև ինչ-որ դերով ներկայանալ սերիալներում։ Առաջարկներ կան գեղարվեստական ֆիլմերից։ Անահիտ Մութաֆյանն առաջարկեց նկարահանվել նոր կատակերգությունում, սակայն մերժեցի, քանի որ հիմա շաբաթը մեկ կոմեդիա են նկարահանում, սակայն դրանք հիմնականում ծամածռություններ են լինում։

Ելենա Արշակյանն առաջարկել է նկարահանվել իր պատմական ֆիլմում, եթե բյուջեն հաստատվի, հաստատ կնկարահանվեմ այդ ֆիլմում։ Առաջարկ եմ ստացել նկարահանվել նաև մելոդրամայում, որում պետք է մարմնավորեմ գլխավոր հերոսին։ Հավանաբար այդ առաջարկն էլ կընդունեմ։ Առաջարկ կա նաև Հ2 հեռուստաալիքից, սակայն դա դեռ վերջնական չենք քննարկել։

-Հոնորարներդ բա՞րձր են։

Ես ամեն բան անում եմ սիրով, ոչ թե հոնորարի համար, սակայն արածդ աշխատանքի դիմաց պետք է վարձատրվես։ Չգիտեմ՝ որ դերասանը որքան գումար է ստանում, ես ենթադրում եմ, որ իմ հոնորարները միջին չափի են։

-Քեզ բավարարո՞ւմ են այդ հոնորարները, կարո՞ղ էիր դրանցով ապրել։

-Իհարկե ոչ։ Երբ ես նկարահանվում էի սերիալներում, բավականին բարձր էի վարձատրվում, սակայն նույնիսկ դա ինձ չէր բավարարում։ Եթե այն ժամանակ չլիներ անշարժ գույքի իմ բիզնեսը, որով ես 9 տարի զբաղվում էի, հաստատ դա չէր հերիքի։

Կան մարդիկ, ովքեր ամբողջ կյանքում տնտեսում են, և մարդիկ, ովքեր սիրում են ապրել՝ լավ հագնվել, լավ վայրեր գնալ. կյանքն ապրելու վրա են գումար ծախսում, ոչ թե դիտելու։ Ես ինչքան շատ եմ աշխատում, այնքան շատ եմ ծախսում։ Տասը տարի առաջ ինձ բավարարում էր «x» գումարը, հիմա դա չի կարող ինձ բավարարել։

-Այսինքն՝ հիմա ավելի շատ ես աշխատում, քան տասը տարի առա՞ջ։

-Դե իհարկե։ Այն ժամանակ ես 23 տարեկան էի։ Այն ժամանակ բավականին դժվար էր աշխատել ու լավ վաստակել։

-Շատերը քո այժմյան ֆինանսական կայունությունը կապում են կնոջդ՝ Լիլիթի ընտանիքի ապահովվածության հետ։

-Շատ սխալ են անում, որովհետև ես մոտ 3 տարի է, ինչ ամուսնացած եմ, մինչդեռ մոտ 7 տարի է՝ գրեթե բոլոր սերիալներում նկարահանվել են իմ մեքենաները՝ սկսած «Որբերից» ու «Որոգայթից»։ Ես դեռ ամուսնացած չէի, ունեի 4 թանկարժեք մեքենա, բնակարան կենտրոնում, որտեղ նկարահանվում էր «Yere1»-ը:

Ես շնորհակալ եմ կնոջս ծնողներին, որ ինձ տվել են ամեն ինչ՝ մի մարդու տեսքով, տվել են հրաշալի և գեղեցիկ, պատկառելի և հավատարիմ կին, հոգատար ու նվիրված մայր՝ ի տարբերություն չարախոսների, ովքեր երբեք չեն հասկանա, թե դա ինչ է։

-Ըստ քեզ՝ ինչո՞ւ մարդիկ չեն հավատում քո անկեղծ ամուսնությանը, անընդհատ շարունակվում են խոսակցությունները, որ դու ամուսնացել ես հանուն գումարի, ձեր ընտանիքը կնոջդ հայրիկի փողերով է ապրում։

– Ինձ ճանաչողները վստահ են, որ նման բան չի կարող լինել։ Իմ ինքնասիրությունն ինձ համար ամեն ինչից վեր է։ Ինչպե՞ս են մարդիկ պատկերացնում, որ Լիլիթի ծնողը, օրինակի համար, ինձ ասի՝ տղա ջան, արի ես քեզ համար կոստյում կամ կնոջդ ներքնազգեստ առնեմ, կամ վերցրու այս 1000 դոլարը, ծախսիր։

Նույնիսկ երբ ես մեքենայում սպասել եմ, աներս մտել է խանութ, ես երբեք ինձ թույլ չեմ տվել ասել՝ ինձ համար էլ այսինչ բանը բեր։ Ես երբեք չեմ մտածել, որ հնարավոր է աներոջս հետ ընկերություն անեմ, բայց մենք ընկերներ ենք, որովհետև նա կյանքի մարդ է, հետաքրքիր, մեծ շրջապատով անձնավորություն, ում հետ ընկերություն անելն ինձ համար մեծ պատիվ է։

Նրանց կողմից որպես նվեր եղել է բնակարան՝ հարսանիքիս կապակցությամբ. մենք 2 բնակարան ենք նվեր ստացել՝ մեկն իմ ծնողների կողմից, մյուսը՝ Լիլիթի, իսկ գումարային աջակցության մասին խոսելը ծիծաղելի է։

Եթե ինչ-որ մեկն իմ դիմացը կանգնի, նման բան ասի, 15 վայրկյան հետո հաշմանդամ կդառնա, սակայն չեմ ուզում ընկնել ինտերնետային մարդկանց հետևից։ Ես ծնվել, մեծացել եմ կենտրոնում, ամբողջ օրը կենտրոնում եմ լինում, եթե ինչ-որ մեկն ունի ինքնասիրություն, իր խոսքն այդքան արժեք ունի, շատ հանգիստ կարող է գալ, ինձ ասել դա, ոչ թե մեկնաբանություն գրել։ Ես կարող եմ գտնել այդ մեկնաբանությունը գրողներին, մի զանգով կարող եմ ճշտել, թե այդ մարդն այդ պահին որտեղ է, ուղղակի իմ ամբողջ ժամանակը պիտի տրամադրեմ սրա-նրա ոտքերը ջարդելուն։ Իմ շրջապատն ու հարգանքն ինձ թույլ են տալիս, որ ում ոտքն ուզեմ, ջարդեմ։

Չեմ ուզում շատ կոպիտ ասել, բայց Տերյանի խոսքերը պիտի ասեմ՝ մի՛ խառնեք մեզ ձեր վայրի արջի ցեղերին։

-Իսկ կնոջդ ծնողներն աջակցո՞ւմ են քեզ։ Օրինակ՝ Մոսկվայում բիզնես սկսեցիր, ամեն բան ինքնուրո՞ւյն ես արել։

-Իհարկե, եթե ապրում ես նույն քաղաքում, չի կարող աջակցություն չլինել, սակայն ես եմ սկսել իմ բիզնեսը, վարձավճարով տարածք եմ վերցրել և ռեստորան բացել։

Ես վստահ եմ, որ իմ կյանքում կան մարդիկ, ովքեր կողքիս կանգնած են, խոսքն իմ և Լիլիթի ծնողների մասին է, ու ես շատ երջանիկ եմ, որ մեր ընտանիքում նման հարաբերություններ են։ Ես ինձ շատ երջանիկ եմ համարում, որ Լիլիթն իմ ընտանիքի հետ է հարազատ երեխայի պես, իրենց ընտանիքում էլ ինձ են շատ հարազատ ընդունում։ Երբ Մոսկվայում էինք, ես ավելի հարազատացա նրանց հետ, որովհետև տեսա, թե ինչպես են վերաբերվում մեզ, մեր որդուն։

-Մոսկվայում նրանց բնակարանում էիք ապրում, գուցե սա էլ լրացուցիչ խոսակցություների տեղիք տվեց։

-Որոշ ժամանակ ենք ապրել նրանց հետ, քանի որ Լիլիթը դժվարանում էր երեխայի խնամքի հարցում։ Լիլիթի մայրը մեզ շատ է օգնել երեխայի հարցում։ Շատ կանայք երեխա ունենալուց հետո չեն հասցնում հետևել իրենց։ Շնորհիվ նրա՝ Լիլիթը նման խնդիր չի ունեցել։ Փառք Աստծո, էնտեղ Լիլիթի ծնողներն էին օգնում, էստեղ իմ, ես եմ օգնում կնոջս, և մենք հասցնում ենք և՛ երեխայի դաստիարակությամբ զբաղվել, և՛ մեզ հետևել՝ լինել գեղեցիկ, առողջ, խնամված։

-Հիմա հանգստի շրջան է, ինչպե՞ս եք դու և Լիլիթը վայելում ձեր հանգիստը։

-Քանի որ մեկուկես տարի չէինք եղել Հայաստանում, մեր առաջին նպատակը Հայաստանով պտտվելն էր, որպեսզի լինենք այն տեղերում, որտեղ չենք եղել, մեզ համար նոր բացահայտումներ անենք, մեր կարոտն առնենք Հայաստանից։ Քանի որ երեխային մաքուր օդ է պետք, հաճախ ենք լինում քաղաքից դուրս։ Ես Հայաստանում գրեթե ամեն տեղ եղել եմ, սակայն կան տեղեր, որտեղ Լիլիթը չի եղել։ Օրինակ՝ առաջիկայում գնալու ենք Տաթևի վանք, որտեղ նա առաջին անգամ է լինելու։ Լիլիթը գտել է նաև փոքրիկ հին եկեղեցիներ, որտեղ ես էլ չեմ եղել։ Սևանի մոտ մի սրբավայր կա, որը շատ հին է, սակայն շատ հայտնի չէ, այնտեղ ենք գնալու, ինչպես նաև պետք է գնանք Լաստիվեր, որտեղ ես էլ չեմ եղել։

-Նման տեղեր գնալիս երեխային տանո՞ւմ եք ձեզ հետ։

-Կոնկրետ Լաաստիվեր՝ ոչ, քանի որ ճանապարհը բավականին դժվար է, սակայն հիմնականում այնպես ենք անում, որ երեխան մեզ հետ լինի։ Ես սիրում եմ, որ երեխաս և կինս աչքիս առաջ լինեն։

-Քո և կնոջդ հանգիստն ամեն տարի քննարկվել է իր շքեղությամբ։ Այս տարի կարողանո՞ւմ եք Հայաստանում լիարժեք վայելել հանգիստը, թե՞ արտերկիր էլ կմեկնենք։

-Առհասարակ, ես սիրում եմ ինչ-որ բան անել կա՛մ լավ, կա՛մ չանել։ Եթե ես այս պահին ունեմ միջինի հնարավորություն, ավելի լավ է՝ չգնամ, մնամ տանը։ Մենք հնարավորության խնդիր չունենք, սակայն երեխայի հետ կապված հավանաբար ձմռանը կգնանք արտերկրում հանգստանալու։ Այս փուլում ծովափնյա երկիր մեկնելը քիչ հավանական է։ Հայաստանին մոտ է Թուրքիան, սակայն ես սկզբունքորեն չեմ գնա Թուրքիա հանգստանալու։

Զրույցը՝ Ամալյա Հովհաննիսյանի