«Թող ես վերջին սգացող զինվորի մայրը լինեմ». Իջևանի զորամասում մահացած Ներսեսի մոր բաց նամակը՝ Սեյրան Օհանյանին. news.am

Իջեւանի զորամասերից մեկում մայիսի 10-ին մահացած ժամկետային զինծառայող Ներսես Կարապետյանի մայրը բաց նամակով դիմել է պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին՝ խնդրելով բացահայտել ճշմարտությունը եւ պարզել, թե ով է սպանել իր որդուն:

Բաց նամակում մասնավորապես ասվում է.

«Ձեզ է դիմում Իջեւանի զորամասերից մեկում ժամկետային զին ծառայող, 19-ամյա վաղամեռիկ Ներսես Ղազարի Կարապետյանի մայրը՝ Սուսաննա Հարոյանը:

Չգիտեմ սա դիմում է, խնդրանք, թե զրույց իմ անմեղ, աղբյուրի ջրի պես զուլալ որդու մասին: Կարծում եմ ավելորդ է նշել, թե ինչ ցավ, տառապանք ու վիշտ պատճառեց ինձ, իմ ընտանիքին, գերդաստանին, ինչու չէ, նաեւ Ձեզ ու ողջ ժողովրդին անմեղ որդուս մահը:

Ինչպես սպասելի էր, մահվան առաջին օրից սկսած շրջանառության մեջ նետվեցին մի քանի հավանական ու անհավանական վարկածներ՝ ինքնասպանություն, պատահականություն, կանխամտածված սպանություն:

Առաջին վարկած. Ինքնասպանությունը ժխտում ենք բոլորս՝ իմ գերդաստանը, որդուս ընկերները, հարեւանները, ուսուցիչները եւ բժիշկները:

Որդիս մեծացել է բազմազավակ ընտանիքում, ընտանիքի 9 երեխաներից 5-րդն էր: Մեզ հետ են ապրել մեր պապիկ տատիկները: Այսպիսի բազմանդամ ընտանիքում թուլամորթ ու եսասեր մարդ չէր կարող մեծանալ:

Որդիս, ինչպես նաեւ նրանից մեծ երկու եղբայրները հայոց բանակ էր գնացել սիրով, հավատով ու արյան կանչով, նրա երկկողմանի գեները սկիզբ են առել Սասուն աշխարհից: Իմ գերդաստանի ոչ մի արու զավակ չի խուսափել հայրենիքին ծառայելուց:

Իմ Ներսեսը դեռ 12-13 տարեկանից սեփական ծիրանանոց էր հիմնել Թալինի շրջանի Աշնակ գյուղում, ամեն շաբաթ սիրով էր խնամում ու ջրում այգին, ծրագրել էր զորացրվելուց հետո սեփական տուն կառուցել Աշնակում, Սասնո ամուր տուն: Ներսեսս շատ լավատես ու ապագայի նկատմամբ հավատով լեցուն երիտասարդ էր:

Երկրորդ վարկած. Պատահականությունը, չզարմանաք, ժխտեցիք Դուք: Դեպքի օրը, թող ների ինձ իմ Ներսեսը, այդ ծով վշտի մեջ ես ինձ մի տեսակ մխիթարված ու ապահով զգացի, երբ բոլոր լրատվամիջոցները հայտարարեցին, որ նախարարն անձամբ Իջեւան է մեկնել ու գործի քննությունը վերցրել իր հսկողության տակ:

Օրերն անցնում են, բայց ոչ մի հայտարարություն, ոչ մի բացատրություն: Կարծում եմ, պարոն նախարար, Ձեր լռությունը ժխտում է պատահականության վարկածը:

Պարոն նախարար, ես որդեկորույս մայր եմ ու ինձ թույլ եմ տալիս խախտելով էթիկայի կանոնները, Ձեզ հիշեցնել, որ բանակը ամուր եւ հաստատուն է Ներսեսներով ու որ ոչ մի ճառասացի որդի չի ծառայում բանակում: Բանակի յուրաքանչյուր զինվոր Ձեր որդին է ու Դուք պարտավոր եք դողալ յուրաքանչյուրի կյանքի համար: Զավակս չկա, վիշտս անափ է, թող ես վերջին սգացող զինվորի մայրը լինեմ:

Մանրամասներն՝ այստեղ