Վտանգավոր առասպել. մամուլ
«Առավոտ» օրաթերթի խմբագիր Արամ Աբրահամյանը թերթի խմբագրականում գրում է. «ԼՂՀ պաշտպանության բանակի հրամանատար Մովսես Հակոբյանի սուտ պնդումն այն մասին, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը առաջին անգամ Ղարաբաղ է այցելել 1996 թվականին, միանգամայն տեղավորվում է 98-ին իշխանության կողմից որդեգրված և մինչ օրս իշխանությունների կողմից կիրառվող «հայեցակարգի» մեջ, որի նպատակն է նսեմացնել արցախյան պատերազմում ՀՀ զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարի դերը:
Մինչդեռ պետք է լինեն ինչ-որ անձեռնմխելի կետեր, որտեղ չի ներթափանցում ժամանակակից քաղաքական կոնյունկտուրան. ազգային-ազատագրական պայքարի խեղաթյուրումը, այսօրվա պաշտոնական առասպելաբանությունը ուղղակիորեն խփում են ոչ թե «նախորդ իշխանություններին», այլ մեր ժողովրդի ինքնագիտակցությանը:
Առանց առասպելների ապրել, իհարկե, հնարավոր չէ: Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և նրա ֆանատները նույնպես ունեն իրենց առասպելաբանությունը: Ըստ դրա՝ 1990-1998 թվականներին Հայաստանում գործում էր սահմանադրական կարգը (հենց այդ պատճառով էլ նրանց ծրագրային նպատակն է «վերականգնել այն»), իշխանությունը կոռումպացված չէր, կազմակերպվում էին ազատ-արդար ընտրություններ, ոչ nք չէր հետապնդվում քաղաքական հայացքների համար, կար հավաքների և խոսքի ազատություն: Այս հեքիաթին անկեղծորեն հավատում են ոչ միայն այն երիտասարդ կուսակցականները (ՀԱԿ-ի անդամները), որոնք այն ժամանակ փոքրիկ երեխաներ էին (ինչը բնական է), այլև նրանք, ովքեր այն ժամանակ իշխանության ղեկին էին և հաստատ գիտեն, որ հիշյալ «վարդագույն» պնդումները չեն համապատասխանում իրականությանը: Բայց գիտակցական մակարդակով իմանալը և հոգով-սրտով ընդունելը, ինչպես հայտնի է, տարբեր բաներ են:
Առասպելներից զերծ չեն նաև մյուս կուսակցությունները: Օրինակ՝ Դաշնակցությունն ու ԲՀԿ-ն կարծում են, որ Ռոբերտ Քոչարյանը երկու անգամ նախագահ է ընտրվել, և նրա օրոք այնպիսի տնտեսական բարեկեցություն էր, որ մարդիկ ամեն ժամ օրհնում էին իրենց նախագահին և կառավարությանը:
Իսկ ահա Պարույր Հայրիկյանը և նրա համախոհները, Հայրիկյանի բնավորության առանձնահատկություններից ելնելով, առասպելները կառուցում են «Հայրիկյան» երևույթի շուրջ, նա միշտ ճիշտ բաներ է ասել և արել, ամեն ինչ հիմնել է, կանխատեսել է, իսկ մնացած բոլոր քաղաքական գործիչները, երբ իր մարգարեությունները լսում էին՝ ամեն ինչ լավ էր, երբ չէին լսում՝ գործերը վատ էին ընթանում:
Բայց կրկնում եմ, բոլոր այս առասպելներն ավելի անմեղ են ու անշառ, քան այն հեքիաթները, որոնք 1998-ից հետո եկած իշխանության ներկայացուցիչները հորինում են Արցախի ազատամարտի և դրանում ՀՀ առաջին նախագահի դերի մասին: Որովհետև այդ՝ «ժամանակակից» առասպելաբանությունը ուղղակիորեն վարկաբեկում է մեր ամենակարևոր նվաճումը և, այդպիսով, ուղղված է մեր ազգային անվտանգության դեմ»:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ «Առավոտի» այսօրվա համարում:
