Լեզուն՝ որպես զգայարան, համը՝ որպես զգացողություն, այսպիսով Փաշինյանի պարագայում ունեն առաջնային նշանակություն և ձևավորում են նրա աշխարհայացքն ու վարքագիծը։ Այս պատճառահետևանքային կապը բացատրում է նրա սոցցանցային վերջին սրացումներում արտահայտված երկիմաստ սպառնալիքներից մեկը՝ «պետության համը բերաններդ կմնա»։ Կրկին համ, բերան, այս անգամ՝ առանց լեզվի ու կրկին ուտելու մասին մտածում։
«Հիմա Նիկո՞լն էր իր հոր տանը նման մեքենա տեսել, թե՞ Աննան, ճոխ-ճոխ ապրում են հիմա։ Տեսել ենք, էլի, իրենց տունը, պատերին գրած ու ջնջած, երևի սևագիր չեն ունեցել։ Եկեք Շիրակի մարզ, մտեք ցանկացած գյուղ, տեսեք՝ ինչ է կատարվում, այդ վիճակի մասին որ խոսում ես, ասում են՝ քաղաքականությամբ ես զբաղվում։ Վերջը սրանք այնքան «դավադիտ» կանեն, որ, իրոք, մտնենք քաղաքականություն ու ասենք՝ եկեք այստեղ, իսկականից, զզվացրեցիք, թողեցիք»։
