Հովհաննես Ավետիսյանի տեքստերում, գրավոր ու բանավոր հարցազրույցներում կարելի է գտնել ոչ թե 6, այլ 600 և 6000 այնպիսի տողեր, որոնց համար, ներկայիս իշխանության տեսանկյունից, նրան «կարելի է կախել»։ Որովհետև այն, ինչ անում է Հովհաննեսը, ի վերջո, ծառայելու է այսօր նրա դեմ քաղաքական հետապնդում իրականացնողների կախաղանին։ Բառի ինտելեկտուալ իմաստով, բնականաբար։
Պատերազմի ավարտից չորս տարի անց այդպես էլ պաշտոնական գնահատական չի տրվել Շուշիի անկման փաստին, չկան պաշտոնապես մեղադրվող անձինք։
Օրեր առաջ Ֆեյսբուքում և մամուլում տարածվել էր Վանո Սիրադեղյանի դստեր՝ Արփի Սիրադեղյանի հայտարարությունն այն մասին, որ իբր իր եղբայրը՝ Դավիթ Սիրադեղյանը, ծեծի է ենթարկվել Հայ Ազգային Կոնգրեսի տարածքում:
Նախագծով առաջարկվում է՝ նշված մարմինների աշխատակիցների համար վերջիններիս կողմից թմրանյութ օգտագործելու փաստի հաստատման դեպքում նրանց ազատել աշխատանքից: Եվ հենց այդ նպատակով է առաջարկվում տարեկան երկու անգամ իրավապահ ու ուժային մարմինների աշխատակիցներին թմրաթեստ անցնել:
Հայաստանի դատական համակարգը վերածվել է իշխանության ընդդիմադիրներին պատժելու գործիքի։ Իրար հետևից դատավորները կայացնում են խայտառակ վճիռներ, իսկ ԲԴԽ-ն դարձել է իշխանության քարոզչական բանակի զինվորներից մեկը։ Այսինքն՝ դատական համակարգն արդարադատություն է իրականացնում խիստ պայմանականորեն։
Նիկոլ Փաշինյանն իշխանությունը պահպանում է «մահ կամ իշխանություն» պայմանական սկզբունքով, որի դեպքում, առանց իր իշխանության, ներկայիս պաշտոնյաները կարող են ունենալ փոխաբերական իմաստով մահվան հեռանկար։ Այս սկզբունքի ողբերգական առանձնահատկությունն այն է, որ մահը, այսպես թե այնպես, անխուսափելի է․ նրա իշխանության պահպանման յուրաքանչյուր օրն ավելի է մոտեցնում պետության մահը, որը ոչ իրեն, ոչ էլ սեփական ճակատագրով մտահոգված պաշտոնյաներին, բնականաբար, չի հուզում։
Ներկայումս Երևանի հրապարակներում ՀՀ քաղաքացիներին՝ օրենքին հղում կատարելով, բերման ու բռնության են ենթարկում տարբեր համազգեստներ կրող սովորական հանցագործները, որոնք չեն կատարել ՀԱՆՑԱԳՈՐԾԻՆ մեկուսացնելու իրենց պարտականությունը՝ դրանով դառնալով նրա հանցակիցը։
«Ի՞նչ է նշանակում՝ մտերիմն է, մերձավորն է»,- Կառավարության նիստից հետո լրագրողի հետ զրույցում արձագանքեց Լոռու մարզպետ Արամ Խաչատրյանը՝ անդրադառնալով մամուլի հրապարակումներին, ըստ որոնց՝ Գյուլագարակի ՔՊ-ական համայնքապետը, մարզպետի մերձավորը զբաղված է համայնքային հողերին տիրանալով:
Երբ Նիկոլ Փաշինյանը դեռևս անցած տարի հայտարարեց, որ միջազգային հանրությունը Հայաստանից պահանջում է նվազեցնել Արցախի կարգավիճակի նշաձողը, բոլորը սկսեցին փնտրել պահանջողներին։ Հաջորդող ժամանակահատվածում Նիկոլ Փաշինյանն իր գործողություններով ապացուցեց, որ «միջազգային հանրություն» ասելով՝ նկատի ուներ առաջին հերթին ու առավելապես՝ Ադրբեջանին, որի՝ Արցախից ամբողջությամբ հրաժարվելու պահանջը կատարելու պատրաստակամության մասին հայտարարում է բոլոր առիթներով ու բոլոր ամբիոններից՝ սկսած ՀՀ Ազգային ժողովից ու ՊՆ բունկերից՝ մինչև ՄԱԿ Գլխավոր ասամբլեայի ամբիոն։
