Նորից պոլի փետ. մամուլ
Առավոտ օրաթերթի խմբագիր Արամ Աբրահամյանը թերթի խմբագրականում գրում է.
«Հայաստանում չեն գործում ընտրական մեխանիզմները` դրանք հետևողականորեն քանդվել-ոչնչացվել են 1995 թվականից: Ոչ մի մտքի տիտան, ոչ մի նախագահ, ոչ մի պատգամավոր, ոչ մի ընդդիմադիր, եթե նույնիսկ նրանք բոլորը ոտքից գլուխ բաղկացած լինեն բարի կամքից, չեն կարողանա մեկ-երկու ընտրությունների ընթացքում դրանք վերականգնել:
Գուցե զուգահեռս շատ հեռու է տանում, բայց հիշեցի մի պատմություն, մանկատան երեխային բերում են ընտանիք, նա սկզբում զարմանում է, որ իրեն չեն ծեծում, իսկ հետո սկսում է իրեն այնքան վատ պահել, որ ընտանիքը երազում է, թե երբ է նա վերադառնալու մանկատուն:
Որքան համբերություն, որքան նրբանկատություն, որքան, ի վերջո, սեր է պետք, որպեսզի այդ երեխան ինտեգրվի այդ ընտանիքի և, ի վերջո, հասարակության մեջ: Մեր քաղաքական վերնախավի ներկայացուցիչներն այդ համբերությունն ու նրբանկատությունը չունեն` նրանք կողմնակից են հեշտ լուծումների: 17 տարի քաղաքացիներին այլասերած իշխանությունը շարունակում է դա անել առավել մասշտաբային եղանակով: 90-ականներին այդ այլասերմանը գործուն մասնակցություն ունեցած ներկայիս ընդդիմությունը ձև է անում, թե «ռեժիմի անհապաղ փոփոխությունը» կարոդ է լուծել բոլոր խնդիրները, այդ թվում` լեգիտիմության: Այդքանով հանդերձ` թեև արդար ընտրություններ Հայաստանում մոտ ապագայում հնարավոր չեն, որոշ դեպքերում իշխանությունն իրեն պահում է ավելի լկտի, իսկ երբեմն` ավելի զուսպ:
Երկրորդ տիպի վարքագծի դրսևորում Էր Գյումրիում Արման Սահակյանին առաջ բաշելը: Նախ` նա ծանոթ է գյումրեցիներին որպես ֆուտբոլային ակումբի սեփականատեր, երկրորդ` նախընտրական արշավի ժամանակ տվել է բազմաթիվ հարցազրույցներ, ունեցել է բազմաթիվ հանդիպումներ ընտրողների հետ, որոնց ներկա են եղել լրատվամիջոցները: Եթե ներկա էլ չլինեին, այդ հանդիպումները դրվել են թեկնածուի ֆեյսբուքի էջում: Մի խոսքով` նա ձգտել է համոզել ընտրողներին, որ կարող է աշխատել խորհրդարանում:
Ավանում իշխանությունը որոշել է «չորով» անցկացնել անհայտ մի մարդու` շատ լավ իմանալով, որ անհայտ «Աներձագը» որևէ չափանիշով չի կարող մրցել Ստեփան Սաֆարյանի հետ, և վերջինիս ներկայությունը խորհրդարանում չափազանց օգտակար կլինի մեր պետության համար: «Աներձագին» ընտրարշավի ժամանակ ոչ ոք ոչ մի տեղ չի տեսել, չկա որևէ շարքային ընտրող, որի հետ նա շփման մեջ մտած լիներ: Էլ լրագրողների մասին չեմ խոսում:
Հանրապետական կուսակցությունն այստեղ, հավանաբար, սպորտային հետաքրքրություն էր հետապնդում` զուտ վարչական լծակների, ընտրացուցակների և փողի միջոցով պատգամավոր դարձնել վիրտուալ մի կերպարի: Կոնկրետ այդ մարդու դեմ ես, բնականաբար, ոչինչ չունեմ, և գուցե նա, իսկապես, ինչպես պնդում են նրա կուսակիցները` համեստագույն և պարկեշտ անձնավորություն է, սակայն նրա մասին այլ բան, քան «Աներձագ» լինելը, մեր համաքաղաքացիները չգիտեն:
Կիրակի լույս երկուշաբթի գիշերը Ավանում ի պատիվ «Աներձագի» հրավառության համազարկեր են հնչել` այդ թվում 23.30-ին, երբ հրավառությունն արգելված է: Ո՞ւր է նայում բաղաքապետարանը»:
