«Անդունդի եզրին ենք կանգնած… էդ ո՞նց էղավ, Ղարաբաղը հենց ընենց տվին թուրքին, զինվորին չթողին կռվեր». Խնձորուտի բնակիչ

Չնայած ՀՀ իշխանությունների կողմից տարվող քարոզչությանը, որ Արցախը երբեք հայկական չի եղել, Խնձորուտում բոլորովին այլ կարծիքի են։

«Արցախն էլ է մերը եղել, Նախիջևանն էլ, ո՞վ է ասում, որ մերը չի եղել, թող հին քարտեզները հանեն ու տեսնեն, թե այդ ում հողերն են եղել։ Ադրբեջան պետություն չի եղել, հին քարտեզների վրա նման բան չի եղել, հեն ա Իտալիայում էլ հանեցին հին քարտեզները, Ադրբեջան պետություն չկա։ Հենց Իլհամ Ալիևն ինքը տեսավ, որ չկա նման պետություն, այդ ինչպե՞ս եղավ, որ Ղարաբաղը եղավ Ադրբեջանինը։ Դա ամբողջը ստալինյան, լենինյան կեղտերն են։

Եքա ծովից ծով Հայաստանը թողել են այսքան, հիմա ուզում են մի գյուղ փրկեն, ով փրկի։ Անդունդի եզրին կանգնած ենք, ցավդ տանեմ, ցանկացած պահի վերևից խփեն՝ չկանք, ամբողջ գյուղը չկա։ 48 տուն այս գյուղում դատարկ է, դե թող գան, տեսնեն՝ ինչ է կատարվում, ո՞վ է գալիս»,- նշում է Խնձորուտի տարեց բնակիչներից մեկը։

«Մենք երբեք չենք մտածել, որ Արցախը կհայաթափվի, մեր սերունդը չի մտածել։ Մեր սերունդը զենք չուներ, բայց դանակով, որսորդական հրացանով, կացինով դուրս եկանք թուրքի դեմ, կռվեցինք, պահեցինք ու հաղթեցինք։ Այս հզոր, ազատ պետությունը դրեցին ու թալանեցին, կերան, այսօր ոչ մեկին չեն կանչում, ասեն՝ արի, այստեղ դու թալանել ես, նստի բերդը, քո տեղը բերդն է, ոչ թե քաղաքի կենտրոնում քեֆ անելը։

Զինվորին չթողեցին կռվի, ներսից արդեն կային, ինչպես միշտ ասում են՝ դավաճաններ միշտ էլ եղել են, բայց այս անգամ շատ-շատ էին»,- հավելեց նա։

Տարեց խնձորուտցին ցավով է արձանագրում, որ այսօր հայրենասիրությունը շատ է պակասել, անձամբ ինքն էլ է հիասթափվել, քանի որ իրենց արածը հենց այնպես ջուրը գցեցին, առանց հաշվի առնելու, որ դրա համար ինչքան զոհ էին տվել, ընկերներ կորցրել։

«Մենք Մոնթեի նման մարդ ենք կորցրել, բայց գինը չեն հասկանում։ Մեր արածը, որ 90-ականներից արել էինք, ամբողջը սուտ եղավ։ Ինչպե՞ս կարելի է ղարաբաղցուն իր տանից հանել։ Մեծ-մեծ Երևանում խոսում են, թող դնեն ու լավ խորը մտածեն, հազար ու ավելի տարիներ այդ մարդիկ այնտեղ ապրել էին, ինչո՞ւ դրեցին ու միանգամից հանձնեցին, ո՞ւմ ձեռքով, իրենք լավ գիտեն՝ ում ձեռքով։ Թուրքն այստեղ մեղավոր չէ։ Ժողովուրդն իր պատմության մեջ նման բան չէր տեսել։ Հայը պարսիկի դեմ էլ է կռվել, թուրքի դեմ էլ, ու հաղթել, էդ ո՞նց եղավ, որ Ղարաբաղը հենց այնպես տվեցին թուրքին։

Արցախի կորուստը ծանր եմ տանում։

Ես մեր Խնձորուտի ջոկատում էի կռվում, ողորմածիկ Ռազմիկ Վասիլյանի ջոկատում 1988 թվականի առաջին օրվանից զենք եմ վերցրել, մինչև հիմա էլ կանգնած եմ բանակի մեջքին, ցանկացած պահի զենք կվերցնեմ իմ ազգի ու հողի համար»,- ընդգծեց նա։