Փարիզը կարող էր հնարավոր ամեն ինչ անել, Ռումինիայում այսպես ասած «թրամպիստ» թեկնածուի հաղթանակ թույլ չտալու համար․ Հակոբ Բադալյան
Քաղաքական վերլուծաբան Հակոբ Բադալյանը տելեգրամի իր ալիքում գրել է․
«Ի դեպ, Տելեգրամի սեփականատեր Դուրովը գրառում է արել, որ արևմտաեվրոպական երկրներից մեկի իշխանությունը պահանջել է իրենից արգելափակել Ռումինիայի պահպանողականների ալիքները՝ նախագահի ընտրության երկրորդ փուլից առաջ:
Դուրովը հայտարարել է, թե չի ընդառաջել այդ պահանջին:
Նա ակնարկել է, թե որ երկրից եկած պահանջի մասին է խոսքը: Դուրովը անուն չի տվել, բայց դրել է «բագետ» հացի նշան, ինչը անկասկած Ֆրանսիայի ակնարկ է:
Հիշեցնեմ, ի դեպ, որ ամիսներ առաջ Դուրովին ձերբակալեցին Ֆրանսիայում, Փարիզ ժամանելուն պես: Թե ինչո՞ւ էր նա որոշել Բաքվից ժամանել Փարիզ, երբ անկասկած տեղյակ էր իր դեմ հարուցված գործի մասին, կարող ենք միայն ենթադրություններ անել:
Ըստ ֆրանսիական մամուլում այդ ժամանակ տարածված տեղեկություններին, նրան ընթրիքի շուրջ զրույցի էր հրավիրել Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնը:
Դուրովին իհարկե ազատեցին, բայց մի քանի ամիս արգելեցին լքել Ֆրանսիան: Վերջերս նա ստացավ Դուբայ վերադառնալու իրավունք:
Իհարկե սա Դուրովի և Ֆրանսիայի հարաբերությունների հարցն է, և այն հիշեցրի ընդամենը Ռումինիայի վերաբերյալ պահանջի ֆոնին:
Բայց, Ֆրանսիայի հետաքրքրությունը Ռումինիայի հարցում լիովին հասկանալի է:
Ռումինիայում «գաղղափարակից» նախագահ չունենալու պարագայում Ֆրանսիան դե ֆակտո չի ունենա քաղաքական ազդեցություն Սևծովյան ավազանում: Իսկ դա ոչ միայն գործոն է Եվրոպայի անվտանգության համակարգի տեսանկյունից, այլ նաև դեպի Կովկասն ճանապարհի: Իհարկե դեռ կա Վրաստանի հարցը, որտեղ Ֆրանսիայի ուլտրալիբերալ նախագահը ևս չունի գաղափարակից գործընկեր իշխանություն:
Բայց, ֆունդամենտալ հարցը Ռումինիան է: Ըստ այդմ զարմանալի չէ, որ Փարիզը կարող էր հնարավոր ամեն ինչ անել, Ռումինիայում այսպես ասած «թրամպիստ» թեկնածուի հաղթանակ թույլ չտալու համար:
Ինչ կստացվի, տեսնենք, որովհետև թերևս ժամեր անց պարզ կլինեն ընտրության առաջին արդյունքներն ու նախնական պատկերը:
Իհարկե հարցը այստեղ միայն Ֆրանսիան չէ: Ֆրանսիան իհարկե այդ հարցում ունի իր ուրույն ռազմավարությունն ու հետաքրքրությունները, սակայն խոշոր հաշվով խնդիրը ԵՄ ներկայիս ղեկավարության, կամ գերակա ուժի՝ ուլտրալիբերալ-գլոբալիստական թևի դիրքերն են, քանի որ Ռումինիայում աջ-պահպանողական նախագահի հաղթանակը ևս մեկ նշանակալի քայլ կլինի Եվրոպայում այդ թևի ամրապնդման գործում»:
