«Ես մազոխիստ կլինեի, եթե մնայի ֆուտբոլում այն ամենից հետո, ինչ ինձ հետ եղավ»․ Իգուաին

Այս ընթացքում կարող էիք մոռանալ Գոնսալո Իգուաինին՝ Արգենտինայի նախկին հարձակվողը «Միլանից» վերադառնալուց հետո լռեց «Յուվենթուսում», իսկ 2020 թվականի ամռանը տեղափոխվեց MLS՝ նոր «Ինտեր Մայամի» նախագիծ, որի համասեփականատերը Դեյվիդ Բեքհեմն է: Ի դեպ, Իգուաինը «Ռեալում» խաղացել է Բեկսի հետ՝ արգենտինացին Մադրիդ է ժամանել 2007 թվականի սկզբին, իսկ բրիտանացին ամռանն է տեղափոխվել ԱՄՆ:

Թվում է, թե Ամերիկայում Իգուաինը հանգստացել է և իր հաճույքի համար է խաղում՝ չկա այնպիսի ճնշում, ինչպես դա եղավ Իտալիայում, և առավել եւս ՝ ազգային հավաքականում, որտեղ Իգուաինին անընդհատ մեղադրում էին անհաջողությունների մեջ:

Այս ամենի մասին հարձակվողը պատմել է արգենտինական La Nacion լրատվամիջոցին տված հարցազրույցում:

«Ճշմարտությունն այն է, որ հիմա ես շատ ուրախ եմ, շատ ուրախ: Ես ստացա այն, ինչ ուզում էի։ Ես թողեցի մի կողմ ճնշումները, մամուլի քննադատությունը, երկրպագուների նվաստացումները։

Այստեղ ամեն ինչ այլ է: ԱՄՆ-ում ֆուտբոլը առաջին տեղում չէ։ Կան այլ մարզաձեւեր, որոնք իրենց վրա են վերցնում այդ ճնշումը: Լիգան աճում է և կշարունակի աճել: Բայց այստեղ փողոցում գտնվող մարդիկ ձեզ չեն դատի սխալների կամ գոլ չխփելու պատճառով, քանի որ ձեզ հեռացրել են կամ չեն հեռացրել: Եվ մամուլի հետ նույնն է: Ես ապրում եմ խաղաղությամբ`այնպես, ինչպես ուզում էի: Սա ինձ համար նոր բան է:

Հիմա ես քայլում եմ ու բոլորի հետ հերթ եմ կանգնում: Ես այստեղ կրկին սովորական մարդ եմ դարձել:

Ես սովորական տղա եմ դարձել: Բացարձակապես այդպես է: Ոմանք նկատում են ինձ, ինքնագիր խնդրում, երևի լատինամերիկացիները, ովքեր աջակցում են Մադրիդին: Բայց այստեղ նրանք միշտ անհավատալի հարգանքով են վերաբերվում քեզ, միայն շնորհակալություն են հայտնում և շնորհավորում ինձ: Ոչ ոք քեզ չի շրջապակում,քո ժամանակը հարգվում է: Եթե ես դստերս հետ լինեմ, ոչ ոք նույնիսկ չի հայտնվի մեզ մոտ: Նրանք բարձրացնում են իրենց ձեռքը, թափահարում և վերջ:

Էլիտայում գտնվելու համար վճարվելիք գինը շատ բարձր է: Նույնիսկ հիմա մարդիկ երբեմն ասում են, թե ինչից եմ ես բողոքում, քանի որ շատ փող ունեմ և կարող եմ ապրել այնպես, ինչպես ուզում եմ։ Այո, Իգուաինը 9 տարեկանից ամեն ինչ արեց դա իրականացնելու համար, բարձրացավ ներքևից: Իմ ունեցած փողը երկնքից չի ընկել: Ես դրանք վաստակում էի օրեցօր՝ քրտնաջան աշխատանքով: Այո, փողն օգնում է, բայց դա քեզ չի ուրախացնում: Դու կարող ես ունենալ ամբողջ գումարը աշխարհում, բայց եթե դու վատ տղա ես, ո՞ւմ հետ ես երջանիկ լինելու: Դու միայնակ կլինես:

Բոլորը ձեզ դատում են ոչ թե ֆուտբոլի համար, այլ այն պատճառով, որ դուք գեր եք, որ նիհար եք, որ ճաղատ եք: Ես սափրեցի գլուխս և թողեցի մորուքս, և բոլորը հետաքրքրված էին դրանով: Բայց ոչ նրանով, թե ինչպես եմ խաղում ֆուտբոլ: Դա շատ բան է ասում: Այո, մենք մեծ գին ենք վճարում, և ես գիտեի, որ վաղ թե ուշ դա տեղի կունենա:

Հիմա ես վեր եմ այս ամենից, վեր եմ քննադատությունից, վիրավորանքներից, մարդիկ ամեն ինչ կարող են ասել: Նախկինում ցավ էի ապրում, չեմ հերքի Բայց երբ լույս աշխարհ եկավ դուստրս, որը շուտով կդառնա երեք տարեկան, միգուցե դա փոխեց իմ զգացմունքները: Ես սկսեցի հասկանալ, որ կան բաներ, որոնք շատ ավելի կարևոր են, քան ուրիշի կարծիքը: Հիմա ես վեր եմ քննադատությունից, ինձ չի հետաքրքրում, թե ինչ են ասում իմ մասին:

Երբ ես ասացի, որ ազգային թիմում խաղալն ամենադժվարն է, իմ ուղերձը սխալ հասկացվեց: Ես չխոսեցի ազգային հավաքականի մասին, ես խոսեցի այն ճնշման մասին, որը դուք զգում եք ՝ ներկայացնելով ամբողջ երկիրը: Ես նկատի ունեի այս պատասխանատվությունը: Երբ ակումբում ես խաղում, դու ներկայացնում ես քաղաքը: Բայց ազգային հավաքականում դուք ներկայացնում եք 40 միլիոն մարդ, ովքեր հասկացնում են, որ իրենց երջանկությունը կախված է ձեզանից:

Մինչեւ 2014 թվականը ես աշխարհի լավագույն 9 համարն էի, բայց Գերմանիայից հետո այն արդեն ավարտվեց: Կարծում եմ, որ մի օր ազգային հավաքականում իմ ժամանակը կգնահատվի արդար: Ժամանակի ընթացքում նրանք կգնահատեն իմ արածը, չեմ կասկածում: Ժամանակն ամեն ինչ իր տեղը կդնի:

Ես ինձ երբեք ոչ մեկից լավ չեմ համարել: Երբեք։ Բայց միևնույն ժամանակ, ես երբեք չէի մտածի, որ ես ինչ-որ մեկից ավելի վատն եմ:

Եվ ես միշտ ավելի շատ հոգ եմ տարել այն մասին, որ լավ մարդ լինեմ, քան հիշեն այն կոչումների մասին, որոնք կարող էի նվաճել: Կարող ես նվաճել Չեմպիոնների հինգ գավաթ, բայց եթե դու վատ մարդ ես, ոչ ոք չի թողնի վերադառնալ: Դուք ինքներդ եք որոշում, թե որն է ֆուտբոլում ամենակարևորը ՝ լավ մարդ լինել, թե՞ ամեն ինչ շահել: Մարդկային արժեքները, ինձ թվում է, շատ ավելին են, քան գավաթները:

Ես խաղում եմ «Ինտերում», որպեսզի հաղթեմ:. Ես ցանկանում եմ չեմպիոն լինել «Ինտեր Մայամիի» կազմում, չեմպիոն դառնալ իմ կարիերայի բոլոր ակումբների հետ: Եվ մնալ պատմության մեջ ՝ ակումբի հիմնադրումից հետո երկրորդ տարում նվաճելով չեմպիոնությունը:

Իհարկե, ես մտածում եմ ապագայի մասին: Ես հաստատ չեմ լինի ֆուտբոլում։ Ես ինքս եմ որոշել: Երբ ես հեռացա ազգային հավաքականից, ես սկսեցի նախապատրաստվել ապագային, և նախապես գիտեի, որ դա չի կապվելու ֆուտբոլի հետ: Իմ կյանքը կընթանա այլ ճանապարհով: Ես մազոխիստ կլինեի, եթե մնայի ֆուտբոլում այն ամենից հետո, ինչ ես անցա, պահանջների, ֆուտբոլային միջավայրի պատճառով: Ոչ, սա ինձ համար չէ: Ես կգնամ այլ ճանապարհով: Ես կվայելեմ իմ ընտանիքի ընկերակցությունը: Եվ հետո ես կսկսեմ աշխատել: Բայց ես պնդում եմ՝վստահ եմ, որ չեմ վերադառնալու ֆուտբոլ:

Բայց նախ ես կլինեմ ընտանիքիս հետ: Նրանք երկար համբերեցին, այնպես չէ՞»,-ասել է ֆուտբոլիստը։

Սիրարփի Աղաբաբյան