«Ո՞վ ես դու, ընդհանրապես, որ Կոմանդոսի անունը տաս. քեզ համար Շուշին դժբախտ ու դժգույն չէ՞ր». Վահե Բեգոյանը՝ Նիկոլ Փաշինյանին
«Սաղմոսերգու» հոգևոր երաժշտության արական երգչախմբի գեղարվեստական ղեկավար և դիրիժոր Վահե Բեգոյանի կարծիքով՝ հայ ժողովուրդը քրիստոնեության մասին գիտի միայն այն, որ ինքն առաջինն է պետականորեն որպես կրոն հռչակել:
«Դրանից այն կողմ մենք չենք անցել, և առավել ևս 21-րդ դարի արժեհամակարգով տարված՝ մեր գիտակցությունը շատ հեռու է քրիստոնեական ընկալումներից, արժեքներից, առավել ևս՝ դրանցով ապրելուց: Լավագույն դեպքում, մշակույթով ենք քրիստոնյա, այն էլ կողքից հազար ու մի ուրիշ բաներով խառնված, որոնք էլի քրիստոնեության հետ որևէ կապ չունեն: Քրիստոնեությունը շատ ավելի պարզ բաներ է ենթադրում, որոնք մեր կյանքում բացակայում են՝ սիրով ապրելը, մեկս մյուսի նկատմամբ սեր ունենալը: Քրիստոս ինքը սեր է, և հատկապես վերջին 3 տարիների ընթացքում այդ սեր-Քրիստոսը մեր միջից ընդհանրապես բացակայում է»,- 168TV-ի «Ռեվյու» հաղորդման ընթացքում ասաց նա:
Վահե Բեգոյանի խոսքով՝ պատերազմի ավարտից հետո հայ ժողովուրդը բախվեց տիեզերական մասշտաբի ստի, հուդայական դավաճանության, որն էլ, ըստ նրա՝ սատանայի ամենակարևոր գործիքն է.
«Պատերազմից հետո սիրո վերանալը, բանակների բաժանվելը բնական էր: Այս 3 տարվա ընթացքում ամենասխալ բանն այն էր, որ մեղքը, սխալը ատելու փոխարեն՝ սկսեցինք ատել մեղավորներին և սխալվածներին՝ չունենալով հանդուրժողականություն: Էլ չեմ ասում, որ այդ ենթադրյալ մեղավորներն ու սխալները, հետո պարզվեց, որ խաբեությամբ են հասարակությանը այդպես ներկայացվել, էլի գլոբալ ստի արդյունք են: Այսինքն՝ մենք ունեցանք ոչ թե մեղքի նկատմամբ ատելություն, այլ ինչ-որ մեկի կողմից նշանակված մեղավորներ: Այդ երևույթները այսօր տանողներն անհամեմատ ավելի լկտի են, քան ինչ որ կար նախկինում, բայց մենք կարգել ենք մեղավորներ: Ոչ թե մեղքն ենք ատում, այլ ատում ենք կոնկրետ անձերի, որոնց էն գլխից նշանակել են մեղավոր»:
Հարցին՝ շատերն են մեղադրում հրեաներին՝ Քրիստոսին խաչելու համար, ի՞նչ եք կարծում, եթե հենց հիմա Քրիստոս մեր այս հասարակության մեջ գար, արդյո՞ք նույն կերպ քրիստոնյա հայերը չէին վարվի:
«Մենք Քրիստոսին ամեն օր խաչում ենք. Քրիստոս սերն է, որը մենք չունենք, ներողամտությունն է, որը մենք չունենք: Քրիստոսին խաչելն ուրիշ էլ ո՞նց է լինում. Պետք է անպայման անձնավորված մարդանա, մեր մեջ ապրի, խաչենք ու հասկանանք, որ մենք խաչո՞ւմ ենք: Ո՛չ, Քրիստոս սերն է, հանդուրժողականությունն է, հոգատարությունն է. մենք ամեն օր խաչում ենք»,- ի պատասխան՝ ասաց նա:
Վահե Բեգոյանն անդրադարձավ նաև օրերս ֆուտբոլային հաղթանակով պայմանավորված՝ ավտոմեքենաների ազդանշաններին՝ ընդգծելով՝ հաղթանակի ցանկությունը կա, բայց պետք է գիտակցել և սպորտային հաղթանակով չպարպել այդ էմոցիաները.
«Մենք մի 100 տարի հայրենասիրական երգեր երգելով՝ ավելի հեռացրինք Արևմտյան Հայաստանը երբևէ հետ բերելու հեռանկարը, որովհետև մեր այդ ամբողջ էմոցիաները, որ պետք է գնային գործնական աշխատանքի՝ մեր հողերը հետ բերելու, մենք պարպեցինք երգեր երգելով, և մարեց: Այդ նույն տենդենցը լինելու է Շուշիի նկատմամբ. Այսօր արդեն կա, 6 ամիս հետո ես տեսնում եմ՝ դե, ֆուտբոլում հաղթել ենք, այդպես հաղթանակած էմոցիաներով «սիգնալ» կտանք, կգնանք տուն, բայց որ այդ օր Եռաբլուրում հուղարկավորություն է լինում՝ պատերազմից 6 ամիս անց… պատերազմը չի անցել, մարտերը դադարել են, բայց պատերազմը չի ավարտվել, և ամեն օր մենք ունենք զոհերի նոր ցուցակներ, ունենք անհետ կորածներ, գերիներ, ամեն օր հուղարկավորություններ, հասկանո՞ւմ եք: Ոչ ոք չի ասում՝ այդ հաղթանակով չուրախանանք, ուրախանալու մասին չի խոսքը, դրա դրսևորման, ձևի մասին է խոսքը: Ինձ համար դա հասկանալի չէ: Եվ այդ մարդու (նկատի ունի Նիկոլ Փաշինյանին.- Ռ.Մ.) կոսմիկական մասշտաբների ցինիզմը՝ դա ընծայելու Կոմանդոսի հիշատակին: Ո՞վ ես դու ընդհանրապես, որ այդ մարդու անունը տաս: Այդ մարդը ո՞վ է, իր համար Շուշին դժբախտ ու դժգույն չէ՞ր, բա Կոմանդոսն այն մարդն է, որ այդ «դժբախտ և դժգույն» քաղաքը ազատագրել էր»:
Մանրամասները՝ 168TV-ի տեսանյութում
