![](/banners/BeFunky-design.jpg)
Պուտինը չի վախենում, որ իր քաղաքականության պատճառով ավելի քան 60 միլիարդ դոլար կորցրած օլիգարխները կարող են միավորվել իր դեմ. Forbes
![](https://168.am/wp-content/uploads/2015/02/106134.jpg)
Forbes պարբերականի փոխանցմամբ՝ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի շրջապատում գտնվող միլիարդատերերը դժգոհ են Ուկրաինայի ու Արևմուտքի դեմ նրա ագրեսիվ քաղաքականությունից, քանի որ դա նրանց համար արժեցել է ունեցվածքի մեկ քառորդի կորուստ:
Նրանցից ոմանք համարձակվում են ժամանակ առ ժամանակ քննադատել նախագահին, սակայն դրա հետ մեկտեղ օլիգարխները վախենում են միավորվել նրա դեմ: Այս մասին պարբերականի էջերում գրում է Փոլ Ռոդերիգ Գրեգորին: Նրա խոսքերով՝ Ռուսաստանում Պուտինին 15 տարի առաջ իշխանության են բերել օլիգարխների խումբն ու Ռուսաստանի նախկին նախագահ Բորիս Ելցինի շրջապատի ուժայինները:
Ի տարբերություն խորհրդային էլիտայի՝ ռուսական ներկայիս ընտրանու համար պարտադիր չի համարվում «առաջնորդի» կուրսին անպայմանորեն հետևելն ու նրան աջակցություն հայտնելը: Պուտինն իր շրջապատի առանձին մարդկանց թույլատրում է քննադատել իրեն:
Դրա օրինակն է Ռուսաստանի ֆինանսների նախկին նախարար Ալեքսեյ Կուդրինը, ով Դավոսում համարձակորեն քննադատեց Մոսկվայի քաղաքականությունը: Սակայն տնտեսական քաղաքականությունը քննադատելը մեկ բան է, իսկ արտաքին ու ներքին քաղաքականությունը քննադատելը՝ մեկ այլ բան:
Ուշադրության արժանի է 85-ամյա Եվգենի Պրիմակովի ոչ վաղ անցյալում ունեցած ելույթը Մոսկվայում: Միխայիլ Գորբաչովի ժամանակներից ԽՍՀՄ-ի պետական ապարատում աշխատած Պրիմակովը, ով Ելցինի ժամանակ եղել է Ռուսաստանի հատուկ ծառայությունների ղեկավարը, իսկ 1998-1999 թվականներին գլխավորել է կառավարությունը, մերթ ընդ մերթ բավական քննադատական արտահայտություններ օգտագործեց Պուտինի պահվածքի վերաբերյալ, ընդ որում՝ չխորշելով նախագահի հասցեին ուղիղ մեղադրանքներ հնչեցնելուց:
Մասնավորապես, խոսելով Ռուսաստանում ապակենտրոնացում իրականացնելու անհրաժեշտության մասին՝ Պրիմակովը հիշեցրել է նախագահի տված, բայց չկատարված խոստումների մասին, որոնք առնչվել են նավթի ու գազի վաճառքից տնտեսական կախվածությունից ձերբազատվելուն:
Պրիմակովը նաև հայտնել է, որ Ռուսաստանը պետք է հրաժարվի ինքնամեկուսացման քաղաքականությունից, որը վերջին մեկ տարում իրականացնում է Պուտինը: Բացի այդ, նրա կարծիքով՝ Մոսկվան պետք է հրաժարվի Արկտիկայում նավթ և գազ արդյունահանելու պլաններից, քանի որ ներկայումս միջազգային շուկայում էներգակիրներն էժան են, և անիմաստ է այժմ դրանով զբաղվելը:
Պրիմակովը Ղրիմում կամուրջ կառուցելու հնչեղ պլանները որակել է որպես «հեռուստաշոու», որն իրականում հնարավոր չէ կյանքի կոչել: Նրա կարծիքով՝ Ուկրաինայի կազմում Դոնբասի ընդգրկվելը համապատասխանում է Ռուսաստանի շահերին, ինչի համար էլ Ռուսաստանը չպետք է աջակցի անջատողականներին:
Պրիմակովն ընդգծել է, որ Մոսկվան պետք է ահաբեկչության ու թմրավաճառության դեմ պայքարի հարցերում բաց գտնվի ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցության համար, ինչպես նաև կարիք չկա բռնություններ գործադրել ընդդիմության նկատմամբ, քանի որ այն չունի հանրաճանաչություն ու սպառնալիք չի ներկայացնում ռեժիմի համար:
Պուտինը սեփական շրջանակներում որևէ կերպ չի արձագանքել այդպիսի քննադատությանը: Ռուսաստանի օլիգարխներն իրականում դժգոհ են նախագահի ագրեսիվ քաղաքականությունից, քանի որ դա վնասել է նրանց խոշոր բիզնեսին և արդեն իսկ արժեցել է ավելի քան 60 միլիարդ դոլար, ինչը համարժեք է նրանց ունեցվածքի մեկ քառորդին:
Սակայն Պուտինը չի վախենում, որ օլիգարխները կարող են միավորվել իր դեմ, քանի որ ՊԱԿ-ի գծով իր վաղեմի ընկերները վերահսկում են ուժային բոլոր կառույցները: Անհնազանդության դեպքում ռուս օլիգարխներից յուրաքանչյուրին, որոնց նախագահը վերջին 15 տարում ընձեռել է ապօրինաբար հարստանալու հնարավորություն, կարող է կրկնել Վլադիմիր Եվտուշենկովի ճակատագիրը, ով հետաքննության տակ հայտնվեց իր նավթային ընկերությունը վաճառելուց հրաժարվելու համար:
Դրանով իսկ 21 օլիգարխ, որոնք վերահսկում են Ռուսաստանի հարստության մեծ մասը, իրականում շարունակում են մնալ անօգնական վիճակում, քանի որ բռնապետը կարող է յուրաքանչյուր պահի խլել նրանց ունեցվածքը: Մինչդեռ խորհրդային առաջնորդ Իոսիֆ Ստալինը չի խնայել իր ընկերներներին և նրանց բանտ է նստեցրել, երբ նրանցից որևէ մեկը դեմ է հանդես եկել իր գծին:
Իսկ Պուտինը «պատանդ է պահում» իր շրջապատի սեփականությունը: Ռուս նախկին օլիգարխներից Սերգեյ Պուգաչովը հայտարարել է, որ Ռուսաստանում այլևս սահմաններ գոյություն չունեն պետական ու մասնավոր սեփականության միջև: