Դեռ 1955 թվականից, երբ սկսել էի իմ բանահավաքչական գործունեությունը՝ Արևմտյան Հայաստանից վերապրածների բանահյուսությունը գրի առնելով, այդ ընթացքում չեմ զլացել, իմ ուշադրությունից չեն վրիպել նաև այդ թուրքալեզու քառյակները, երգերը, օրօրոցայինները, նաև՝ տարբեր բնույթի ու ժանրի ստեղծագործություններ, հերոսապատումի երգեր թուրքերենով։
«Դա հիմարություն է, Ցեղասպանությունը մոռացության տալու պատճառաբանություն է, չգիտեն ինչ ասեն։ Այսօր հեռուստացույց միացրեցի, տեսնում եմ՝ մարդիկ ծաղիկներով գնում են Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր: Մեր ժողովրդի երակների արյան մեջ է եռում Հայոց ցեղասպանության ցավը։ Այնպես որ, ի՞նչ անուն ու ազգանուն, ի՞նչ տարիք, ի՞նչ բան, չեն ուզում հավատան, իսկ ինչո՞ւ չեն ուզում։
