Սուրբ Մկրտությունը Հայ Եկեղեցու յոթ խորհուրդներից է: Այն մարդու հոգևոր կյանքի սկիզբն է՝ Եկեղեցուն անդամագրվելու և քրիստոնյա դառնալու հիմնական պայմանը: Սուրբ Երրորդության անունով ջրի մեջ երիցս ընկղմամբ մկրտվողը մաքրվում է ադամական և մինչև այդ գործած մեղքերից՝ դառնալով քրիստոնյա ու Եկեղեցու անդամ: Չափահաս տարիքում մկրտվելու դեպքում՝ կարևոր է խորհրդին գիտակցաբար ու պատրաստված մոտենալը:
Երկրպագությունից հետո քահանան առաջին անգամ Սուրբ Հաղորդություն է տալիս մկրտվածին, ինչը խորհրդանշում է տվյալ անձի ամբողջական անդամակցությունը Քրիստոսի Եկեղեցուն: Սուրբ Հաղորդության կարևորությունը հաշվի առնելով՝ (տես՝ Սուրբ Հաղորդություն. երկյուղով և հավատով առա՛ջ եկեք) լավ կլինի, որ չափահաս մկրտվողը պատրաստվի՝ պահեցողությամբ:
«Մինչև սեպտեմբերի 19-ը որևէ մեկը չէր սպասում, որ նման դեպք կարող է տեղի ունենալ, ոչ մեկը։ 9 ամիս շրջափակման մեջ էինք, առօրյա մեր կյանքով ապրում էինք, այգում աշխատում, հայթայթում ինչ պետք էր, նման բան չէինք սպասում։ Սեպտեմբերի 19-ին, ժամը 12։20-ին ամեն ինչ սկսվեց, մենք սկզբում վազեցինք դպրոց, աշակերտները հավաքվել էին նկուղում։
Որոշ ծնողների մոտ այսօր տարածված մտայնություն կա, որ երեխան կմեծանա, լիովին կգիտակցի, թե ինչ է մկրտությունը և ապա կմկրտվի, կամ որոշներն էլ ասում են՝ երկրորդն ու երրորդն էլ կծնվեն, հետո միայն բոլորին միասին կմկրտենք: Այս նույն ծնողները, ովքեր այս կերպ են մտածում, մի՞թե սպասում են, որ երեխան գիտակցի, թե երբ է իրեն անհրաժեշտ դպրոց գնալ, ապա նոր միայն դպրոց են տանում: Կամ երբ հիվանդ է երեխան, մի՞թե սպասում են, որ նա գիտակցի իրեն անհրաժեշտ դեղորայքի կամ բժշկական օգնության մասին, ապա միայն դիմում են անհրաժեշտ քայլերի:
