Ամոթը՝ ամենապարզ, մարդկային ամոթը հանրային բարոյականության ու առողջության կարևորագույն նախապայմաններից է։ Հիմա մենք ապրում ենք անամոթ ժամանակներում, անամոթ երկրում ու անամոթ հասարակությունում՝ անբարոյականության հանդուրժումը ներկայացնելով որպես քաղաքավարություն, անբարոյականության հանդուրժումը՝ որպես հաշվենկատություն, հակապետականության հետ հաշտությունը՝ որպես հարմարվողականության նշան։
«Ես չեմ սիրում պոզիտիվ դիսկրիմինացիայի սկզբունքը, որ բերեցին ընտրական ցուցակներում էլ ներառեցին, թե՝ ընտրական ցուցակներում ամեն երրորդը պետք է լինի կին: Դա սխալ է. ամեն պրոֆեսիոնալ պետք է լինի իր տեղում, և պարտադիր չէ՝ խորհրդարան բերել կանանց, որոնք չգիտեն՝ այնտեղ ինչի համար են»:
Նախորդ տարվա մայիսի 6-ին՝ Դիմադրության շարժման բուռն շրջանում, երբ տասնյակ-հազարավոր ցուցարարներ պահանջում էին Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա ողջ թիմի հրաժարականը՝ Արցախի հարցում նշաձողն իջեցնելու՝ Ազգային ժողովում ունեցած հայտնի ելույթից հետո, երթերից մեկի ժամանակ մի կին պատշգամբից հայհոյական հանրածանոթ ժեստ կատարեց ընդդիմադիր ցուցարարների ուղղությամբ՝ իր այդ ժեստն ուղեկցելով թքելու գործողությամբ:
