Ի տարբերություն մեծահասակների՝ փոքրերը հիմնականում լռում են, ու հենց այդ լռությունն է ավելի հետաքրքիր արտացոլում լուսանկարչությունը։ Կարող է առօրյայում իրենք շատ ժամանակ ուրախ են, խաղեր են խաղում, բայց հենց պատերազմական թեման բարձրաձայնվում է՝ իրենց խաղից դուրս են գալիս ու լռում են։ Այդ լռությունից ես ապրումն եմ վերցնում։ Օրինակ, այդ երեխան, որ տիկնիկի փոխարեն՝ հրացան էր վերցրել՝ կյանքն էր նրան ստիպել, որ այդպես անի։
Սեպտեմբերի 13-ին թշնամու սանձազերծած պատերազմի հետևանքով զոհված 19-ամյա Էդմոն Սարգսյանը Երևանի Հաղթանակ թաղամասից էր, ընտանիքի միակ որդին, ունի մեկ քույր։
Դպրոցական էի, սիրում էի կարդալ աատղագիտական ամսագրեր, ու տեսնելով լուսանկարները` հաճախ ինքս ինձ հարց էի տալիս, թե արդյո՞ք ես ևս կարող եմ նման պատկերներ ստանալ։ Այսինքն՝ ինձ այդ լուսանկարներն էին մոտիվացնում։
