«Ուզում եմ, որ բոլորս գիտակցենք՝ ուղղակի նստելով՝ հարցը չի լուծվում, սրանք գեղեցիկ խոսքեր չեն, մենք պետք է ոտքի կանգնենք՝ ինչպես 1988 թվականին։ Այն ժամանակ ես ուսանող եմ եղել, միասնականություն կար, որի շնորհիվ հասանք հաջողության։ Իսկապես ծայրահեղ օրհասական վիճակում ենք գտնվում, եթե ամեն ինչ կազմակերպված անենք, հաջողության կհասնենք: