1983 թվականի հունվարին մենք եկանք Հայաստան՝ «Մոսկվայի վիրտուոզները՝ Հայաստանի աշխատավորներին» անվանումով փառատոնին մասնակցելու։ Սաթիի հայրը՝ Զարե Սահակյանցը՝ հրաշալի ջութակահար, երաժիշտ, դիրիժոր, Հայաստանում առաջին կամերային նվագախմբի ստեղծողը, որի անունը թնդում էր Խորհրդային Միությունում, իմ հին ընկերն էր։ Մենք երկուսս էլ սովորել էինք Յանկելևիչի մոտ, և ես հիշում եմ, թե ինչպես էին նա և Աիդան՝ Սաթիի մայրը, խաղում Ռավելի «Գնչուհին»…