Սմարթֆոններից կախվածությունն ազդում է ուղեղի և հոգեկանի վրա. մանրամասներ
Իտալացի գիտնականների նոր հետազոտությունը բացահայտել է կապը գաջեթների երկարատև օգտագործման, ցածր ինքնագնահատականի և ճանաչողական անկման միջև:
Արդյունաբերական երկրներում ապրող մարդկանց մեծ մասն ունի սմարթֆոններ։ Առանց նրանց մնալու վախը հայտնի է որպես «նոմոֆոբիա»՝ դա իրական սոցիալական խնդիր է։ Գաջեթից կախվածություն ունեցող մարդիկ ավելի հաճախ են հայտնում միայնության և ինքնակարգավորման դեֆիցիտների մասին, նշում է PsyPost-ը:
Մեսինայի համալսարանի գիտնականներ Ռոզա Ֆաբիոն, Ալեսիա Ստրակուզին և Ռիկարդո Լո Ֆարոն հետազոտություն են անցկացրել՝ պարզելու, թե ինչպես է սմարթֆոնի օգտագործումն ազդում մարդկանց վարքի և ճանաչողական ինքնատիրապետման վրա: Նրանք ընտրել են 18-65 տարեկան 111 կամավորների։ 20%-ը եղել են քոլեջի ուսանողներ, 78%-ը՝ սովորական աշխատողներ։ Սոցիալական ցանցերի և ակնթարթային մեսենջերների (ներառյալ՝ TikTok և WhatsApp) օգտագործման վերաբերյալ տվյալները փոխանցվել են գիտնականներին՝ օգտագործելով SocialStatsApp հատուկ հավելվածը։
Կային երեք փուլ՝ նախաթեստային, փորձարարական և հետթեստային։ Նախ՝ գիտնականները հոգեբանական թեստերի միջոցով որոշել են յուրաքանչյուր մասնակցի կախվածության մակարդակը։ Այնուհետև նրանք երեք օր անընդմեջ սահմանափակեցին սմարթֆոնների օգտագործումը օրական մեկ ժամով, որից հետո հանեցին արգելքը՝ թույլ տալով սմարթֆոնների օգտագործումը յոթ օր անընդմեջ:
Փորձարարական փուլից մեկ օր առաջ և հետո մասնակիցները գնահատվել են աշխատանքային հիշողության, ուշադրության, գործադիր հսկողության, լսողական ռեակցիայի ժամանակի, տեսողական արձագանքման ժամանակի, շարժիչի ակտիվությունը ճնշելու կարողության և վարքագծային արգելակման համար:
Արդյունքները ցույց են տալիս, որ սմարթֆոններից կախվածության ավելի բարձր մակարդակ ունեցող մասնակիցներն ունեցել են ինքնակարգավորման պակասի ավելի բարձր տոկոս: Նրանց համար դժվար էր սահմանափակվել սարքերի օգտագործման հարցում։ Ոմանք նույնիսկ հրաժարվեցին շարունակել փորձը, երբ պարզեցին, որ երեք օր անընդմեջ ստիպված են լինելու օգտագործել գաջեթն ընդամենը մեկ ժամ։
Նման մարդկանց հիշողությունն ավելի վատ էր աշխատում։ Նրանք զիջում էին տեսողական և լսողական պատասխանների թեստերից կախվածության ցածր մակարդակ ունեցող մասնակիցներին, ինչպես նաև շարժողական ակտիվությունը ճնշելու և վարքագծային արգելակման ունակությանը: Բացի այդ, ընդհանուր հոգեբանական բարեկեցության ինդեքսում նրանց միավորներն ավելի ցածր էին, իսկ վախի և հետաձգման սանդղակի արդյունքները, ընդհակառակը, ավելի բարձր էին։
Սիրարփի Աղաբաբյան
