«Իշխանություններին թվում է, թե նման վախվորած քաղաքականությունը թույլ կտա, որպեսզի Ադրբեջանը գա բանակցային դաշտ, սակայն այդպես չէ». Վահրամ Բալայան

Եվրոպայի խորհրդի նախագահ Շառ Միշելն արդյունավետ է համարել իր միջնորդությամբ ապրիլի 6-ին Բրյուսելում տեղի ունեցած Փաշինյան-Ալիև հանդիպումը։

Թվիթերյան միկրոբլոգի էջում նա գրել է, որ ունեցել են արդյունավետ երեկո կոնկրետ ու շոշափելի արդյունքներով: «Ապագա խաղաղության պայմանագրի նախապատրաստման վրա աշխատելու պարտավորություն, որը կլուծի բոլոր անհրաժեշտ խնդիրները»,- գրել է նա։

Նա բանակցություննրի արդյունքի վերաբերյալ հայտարարություն է տարածել:  «Երկկողմանի սահմանազատումը և սահմանագծումը  կարևոր նշանակություն կունենա: Այդ նպատակով, համաձայն Սոչիի 2021 թվականի նոյեմբերի 26-ի հայտարարության, պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել նաև մինչև ապրիլի վերջ հրավիրել սահմանային համատեղ հանձնաժողով։ Համատեղ սահմանային հանձնաժողովի մանդատը լինելու է.

1. սահմանազատել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև երկկողմանի սահմանը,

2. ապահովել կայուն անվտանգային իրադրություն սահմանագծի երկայնքով և մերձակայքում»,- նշված է հայտարարության մեջ։

Այս հանդիպման ժամանակ որևէ կերպ չեն շոշափվել Արցախին վերաբերող  խնդիրներ։

168.am-ի հետ զրույցում Արցախի ԱԺ արտաքին հարաբերությունների մշտական հանձնաժողովի նախագահ, ՀՅԴ Արցախի Կենտրոնական կոմիտեի անդամ Վահրամ Բալայանն անդրադառնալով այս հայտարարությանը և այդ համատեքստում Արցախին չանդրադառնալուն՝ նկատեց, որ խնդիրն այն է, որ պատերազմից հետո Հայաստանի իշխանությունները վարում են վախվորած քաղաքականություն։

«Իշխանություններին թվում է, թե նման վախվորած քաղաքականությունը թույլ կտա, որպեսզի Ադրբեջանը գա բանակցային դաշտ և փորձի խաղաղ ճանապարհով հարցին լուծումներ ապահովել։ Սակայն Ադրբեջանի գործողությունները ցույց են տալիս, որ դա այդքան էլ այդպես չէ, Ադրբեջանը պատերազմից հետո մշտապես փորձել է այդ «խաղաղությունը» պարտադրել Հայաստանին, այսինքն՝ ստիպել Հայաստանին այս կամ այն փաստաթղթի տակ ստորագրել կամ համակերպվել իրավիճակին, իսկ վերջին պատերազմից հետո դա ավելի կոշտ ձևով է արտահայտվել։ Խոսքս թե՛ Սյունիքում, թե՛Փառուխում, թե՛ Քարագլխում տեղի ունեցող իրավիճակի մասին է»,- նշեց Վահրամ Բալայանը։

Ըստ նրա՝ խաղաղություն առհասարակ բոլորն են ուզում, բոլորի համար այն ցանկալի է, մանավանդ հարևան երկրների միջև դա անհրաժեշտություն է։

«Ամբողջ խնդիրն այն է, որ Ադրբեջանի և Թուրքիայի կողմից տարվող այս քաղաքականությունը պարզապես պատերազմի շարունակությունն է։ Փորձ են անում որոշակի իրավիճակներ ստեղծել, որպեսզի նոր տարածքներ կորզեն, միջնորդների վրա որոշակի ճնշումներ գործադրեն։ Սրանք քաղաքական գործընթացներ են, որոնք մեզ լավ տեղ չեն հասցնում։ Կարծում եմ՝ մենք պետք է այնպիսի ճանապարհով գնանք, դառնանք կենսունակ և, ինչպես 90-ականներին մեզ հաջողվեց դիմակայել Ադրբեջանին, նույն ձևով մեր երեք թևերի՝ Հայաստանի, Արցախի, սփյուռքի միավորմամբ կարողանանք նաև այսօր անել»,- հավելեց Վահրամ Բալայանը։

Միաժամանակ նա ընդգծեց, որ այսօր հայ բնակչությունը բավականին իներտ է իրեն պահում և Արցախի ու Հայաստանի ճակատագրին վերաբերող գործընթացներին ըստ էության չի մասնակցում։

«Ինձ մոտ այնպիսի տպավորություն է, որ Երևանի բնակչին, որը խաղաղ պայմաններում է այսօր ապրում, Սյունիքում, Արցախում տեղի ունեցողը չի վերաբերում։ Ասեմ, որ մեզ մոտ դարերով այսպես է եղել, օրինակ, Գուգարքում հանգիստ նստել են, երբ Վասպուրականը խնդիրների մեջ է եղել։ Այսպես մեր հայրենիքը կտոր-կտոր կտրվել է և դարձել է այն սահմաններով, որոնք այսօր կան։ Սա վտանգավոր զարգացում է, կարծում եմ՝ հասարակությունն այդ իներտությունից պետք է դուրս գա և պահանջատեր լինի՝ իր շահերը պաշտպանելու տեսանկյունից։ Մեր պատմությունը նաև ցույց է տվել, որ միաբանվելու պարագայում մենք մեր առջև ծառացած բոլոր խնդիրները լուծում ենք»,- եզրափակեց Վահրամ Բալայանը։