«Ես չեմ սիրում կոնկրետ ասելիք ունեցող ֆիլմեր». Վիգեն Արմենյան
«Ոսկե ծիրան» 13-րդ միջազգային կինոփառատոնը մոտենում է ավարտին: «Հայկական համայնապատկեր» ազգային մրցույթի «Կարճամետրաժ ֆիլմեր»-ի անվանակարգում ընդգրկված ֆիլմերից է Վիգեն Արմենյանի «Ընձառյուծի լռությունը»:
Սա նրա առաջին մասնակցությունն է «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնին: Արմենյանը ծնվել է Լիբանանում, սակայն հետագայում տեղափոխվել է Փարիզ: Ռեժիսորը պատմեց, որ իր ընտանիքի բոլոր անդամները շատ են եկել Հայաստան, բայց վերջին անգամ այստեղ եղել է հինգ տարեկանում: Նա շատ ուրախ է, որ իր ֆիլմով եկել է հայրենիք, թեպետ խոստովանեց, որ հուզվում էր հայտնվել երկրում, որտեղ պաշտոնական լեզուն հայերենն է: Նա բավականին մեծ փորձ ունի փաստագրական ֆիլմերի ասպարեզում:
«Ես ուզում էի նկարահանել ֆիլմ, որն անընդհատ կընդհատվեր «ուրվականներով»` քաղաքական, քաղաքացիական, պատմական կամ ինքնակենսագրական»,- մեկնաբանեց ֆիլմի հեղինակը: Նրա խոսքով` ֆիլմում կան տեսարաններ, որոնք բացատրված չեն. նա ցանկացել է, որ հանդիսատեսն իր պատկերացումներով ընկալի դրանք:
«Ես չեմ սիրում կոնկրետ ասելիք ունեցող ֆիլմեր: Կինոն աշխարհ է, և ես ուզում էի ստեղծել աշխարհ, որ շատ ասելիք ունի»,- հավելեց Արմենյանը:
Ֆիլմի կարևոր ասելիքներից մեկը մարդու ու կենդանու միջև կապվածությունն է, երկրորդ` հերոսի տարվածությունը կենդանիների նկատմամբ. նա անընդհատ կրում է ընձառյուծից հագուստ ու լուսանկարում սատկած կենդանիների: Արմենյանն իր հերոսի միջոցով, որը երկու սիրեցյալի ուներ, ցանկացել է նաև ցույց տալ, որ սերը չունի սահմանափակում:
