Թորոս Սէֆիլյան. «Չկարծեք, թե հեղաշրջման փորձ ենք անելու, երկիրը տակնուվրա ենք անելու կամ քարեր ենք նետելու…»
Սփյուռքում գործող «Հայկական վերածնունդ» երկամյա շարժման անդամ Թորոս Սէֆիլյանը (Ժիրայր Սէֆիլյանի ավագ եղբայրը) 168.am-ի հետ զրույցում իր տեսակետները հայտնեց օրեր առաջ Բերձորում կատարվածի մասին՝ նշելով, որ, չնայած ինքը Հայաստանում չի բնակվում, բայց հոգով ու սրտով Հիմնադիր խորհրդարանի կողքին է:
– Պարոն Սէֆիլյան, Դուք մոտիկից հետևում եք Հիմնադիր խորհրդարանի գործունեությանը, որոշ տվյալներով՝ նաև խորհուրդներ եք տալիս, կարո՞ղ եք բացատրել, թե ինչո՞ւ էր ավտոշարասյունն ուղևորվում Արցախ՝ քաղաքական հատուկ պահանջներով:
– Նախ հասկանանք՝ մարդիկ ինչո՞ւ էին գնում, ինչպե՞ս էին գնում. նրանք գնում էին երեխաներով, ընտանիքներով, կանանց հետ միասին: Ավտոերթ էր, որը նորություն չէր, որի մասին նախօրոք տեղեկացված էր: Դեպի մարզեր էլ ավտոերթ կատարվեց, ոչ մի ուրիշ դեպք չեղավ, ոչ մեկի քթից արյուն չեկավ, ոչ մի բռնություն չկիրառվեց, չնայած՝ շատ լավ գիտենք, որ իշխանություններին հաճելի չէր: Իսկ այն, ինչ կատարվեց Արցախում, մի կարծեք, թե Արցախի մեր քույր-եղբայրներն էին անողները: Սա Արցախի ժողովրդի հետ կապ չուներ, Արցախի ժողովուրդը չգիտի էլ, որ Հայաստանում այդպիսի ուժ, այդպիսի կառույց կա: Վերջին տասն օրերին Արցախի իշխանություններն ատելություն սերմանեցին իրենց ժողովրդի մեջ, միտումնավոր ստեր տարածեցին, թե՝ գալիս են մեր երկրի հարցերը խոչընդոտելու, մենք սահմանային հարցեր ունենք, և այլն: Բայց քաղաքական գործիչները չէին գալիս սահմանային հարցերին խառնվելու, դրա համար բանակ կա:
Ժիրայրը նշել է, որ ես գալիս եմ իմ տուն, իմ ընտանիքի, իմ ընկերների հետ: Իրենք շատ լավ գիտեն Ժիրայրի տեսակը, չեմ կարծում, որ չեն սիրում այդ տեսակը, բայց նրա գործունեությունը հակասում է իրենց հաշիվներին: Արդյունքում՝ այս ամենն ի օգուտ մեզ եղավ, որովհետև այն մարդիկ, որ տեղյակ չէին մեր մասին, իմացան: Եթե մենք իսկապես ուզենայինք մեր մասին հայտնել Արցախի ժողովրդին՝ ամիսներ կտևեր, բայց իրենց արածը մեծ քննարկման հարց դարձավ և՛ Սփյուռքում և՛ Հայաստանում, ինչը նպաստեց մեր ավելի լայն ճանաչմանը: Այնպես որ, շնորհակալ ենք իշխանություններին, որ 24 ժամվա մեջ Հիմնադիր խորհրդարանը ճանաչելի դարձրին:
– Իսկ նույն Սփյուռքը, որի համար ապրիլի 24-ը և Ցեղասպանության 100-ամյակը լրիվ ուրիշ նշանակություն ունեցող թվեր են, ինչպե՞ս է վերաբերվում դրանք այլ նպատակներով օգտագործելու ՝ Ձեր կոչերին: Դուք ճի՞շտ եք համարում:
– Ես ասեմ, որ ոչինչ 100 տոկոսով ճիշտ չեմ համարում: Հիմնադիր խորհրդարանում էլ կարող են տարաձայնություններ լինել, նրա անդամներն էլ 100 տոկոսով կատարյալ չեն, բայց այնտեղ կան նվիրյալներ ու գիտակից մարդիկ, ովքեր կարող են գործել, և ինչո՞ւ թույլ չտալ այդ մարդկանց գործել: Ոմանք չեն հասկանում և կենտրոնանում են նրա վրա, որ այդ օրը միայն սգի և ողբալու օր է: Մենք ասում ենք, որ այդ օրը՝ ապրիլի 24-ին, մեր պարտականությունները լիուլի կատարելու ենք, ինչպես նախորդ տարիներին, բարձրանալու ենք Ծիծեռնակաբերդ, մեր ծաղկեպսակները տեղադրելու ենք, մեր աղոթքն անելու ենք, բայց եթե նախորդ տարիներին դրանից հետո տուն էինք վերադառնում, ապա այս անգամ տուն չենք գնալու, այլ հավաքվելու ենք մի վայրում ու սկսելու ենք ռեժիմը չհանդուրժելու մեր պրոցեսը:
– Եվ ի՞նչ եք անելու:
– Չկարծեք, թե հեղաշրջման փորձ ենք անելու, երկիրը տակնուվրա ենք անելու կամ քարեր ենք նետելու, և այլն: Պլակատներով, ցույցով կեցվածք պիտի ցուցաբերենք մի շարք խնդիրների շուրջ:
– Ի՞նչ եք ակնկալում դրանից:
– Ես կարծում եմ, որ մինչև ապրիլի 24-ը շատ մարդիկ կմիանան մեզ, և մենք կկարողանանք իրականացնել մեր ցանկությունը՝ համակարգային փոփոխություն: Իսկ եթե ժողովուրդը մեր կողքին չկանգնի, ապա մենք ոչինչ էլ չենք կարող անել: Բայց այս վերջին դեպքից հետո շատ մարդիկ են արդեն սկսում կանգնել մեր կողքին:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 Ժամ» թերթի վաղվա համարում:
