Իշխանության ուղերձը Րաֆֆի Հովհաննիսյանին՝ «Միասին հնարավոր է»

Վերջին օրերին հրապարակվող սոցիոլոգիական տարբեր հարցումների արդյունքներով՝ «Ժառանգություն» կուսակցության նախագահ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը փետրվարի 18-ի նախագահական ընտրություններում զբաղեցնելու է երկրորդ տեղը: Բնականաբար, բոլոր հարցումներում «անվիճելի առաջատարը» գործող նախագահ Սերժ Սարգսյանն է։

Այդ հարցումների արժանահավատությունը քննարկելն անիմաստ ու անլուրջ զբաղմունք է, դրանց, թերևս, նույնիսկ պատվիրատուները` իշխանությունները չեն հավատում։ Ավելի հետաքրքիր է, որ իշխանությունը չի կարողանում թաքցնել հատկապես Րաֆֆի Հովհաննիսյանին երկրորդ տեղում տեսնելու սեփական ցանկությունը, որն արտահայտվում է նաև այդ հարցումների հրապարակմամբ։

Սա ամենևին չի նշանակում, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն առաջադրվել է իշխանությանը լեգիտիմացնելու, այլ հետին նպատակներով, ինչպես պնդում են ընտրություններին չմասնակցող շատ քաղաքական ուժեր։Ավելին՝ դատելով քարոզարշավի մի քանի օրերից, նա ամենաշատն է երևում՝ բառի ուղիղ և փոխաբերական իմաստներով. փողոցներում՝ անձամբ և վահանակների վրա, հեռուստաեթերում, վարսավիրանոցներում և այլ հանրային վայրերում։

Այսինքն՝ գուցե իսկապես Րաֆֆին իր ճանաչվածությամբ՝ ոչ միայն երկրորդ, այլև անգամ առաջին տեղում է՝ բոլոր թեկնածուների շարքում։Բայց, անկախ դրանից, ակնհայտ է, որ երկրորդ տեղի ցանկալի թեկնածուն իշխանությունների համար Րաֆֆի Հովհաննիսյանն է։ Այլապես նույն սոցիոլոգները նրան կներկայացնեին վերջին հորիզոնականներում, ինչպես Լևոն Տեր-Պետրոսյանի շանսերն էին 4-5 տոկոս գնահատում 2007 թվականի համաժողովրդական շարժման վերելքի օրերին, երբ նա ակնհայտ հաղթող թեկնածու էր:

Այն, թե ինչու է Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իշխանության համար ավելի նախընտրելի, քան, ասենք, Հրանտ Բագրատյանը, բազմաթիվ բացատրություններ ունի, որոնց անդրադառնալու առիթներ քարոզարշավի ընթացքում դեռ կլինեն։ Մինչ այդ կարելի է արձանագրել, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի՝ երկրորդ տեղ զբաղեցնելու դեպքում՝ ստեղծվելու է, ըստ էության, քաղաքական կազուս։

Այն իմաստով, որ խորհրդարանի ամենափոքր խմբակցության ու այդ խմբակցությունում փոքրամասնություն ունեցող գործիչը դառնալու է գործող նախագահի հակակշիռը, այն դեպքում, երբ ԱԺ-ի` մեծությամբ երկրորդ խմբակցությունը` ԲՀԿ-ն, ընդհանրապես թեկնածու չի առաջադրել ընտրություններում։

Այսինքն` Րաֆֆի Հովհաննիսյանի՝ երկրորդ տեղ զբաղեցնելու հանգամանքն օբյեկտիվորեն ներքաղաքական վերադասավորումներ է առաջացնելու, որոնք կարող են դրսևորվել ամենատարբեր եղանակներով։ Սկսած «Ժառանգության» ծանրակշիռ, ԲՀԿ-ի համեստ մասնակցությամբ՝ նոր կոալիցիայով, վերջացրած` ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության կազմաքանդմամբ ու ԲՀԿ-ական պատգամավորներով «Ժառանգությունը» համալրելու հեռանկարով։

Բացառված չէ, որ իշխանությունն առաջին հերթին այդ նպատակով է ցանկանում երկրորդ տեղում տեսնել հենց Րաֆֆի Հովհաննիսյանին։ Ի դեպ, այս համատեքստում Րաֆֆի Հովհաննիսյանի՝ «Միասին հնարավոր է» կարգախոսը բավական հետաքրքիր նրբերանգ է ստանում։ Գուցե դա ուղղված է ոչ միայն ու ոչ այնքան՝ քաղաքացիներին, որքան՝ իշխանությանը։ Ներքաղաքական վերադասավորումների իմաստով։