Այլևս որևէ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ 2018թ. իշխանափոխությունից հետո Հայաստանի արտաքին քաղաքականության վեկտորը կարծես ճոճանակ լինի, որը մե’կ ուղղվում է դեպի Արևմուտք, մե’կ դեպի Ռուսաստան։ Այդ անկայուն ու անկանխատեսելի տատանումների արդյունքում էլ Հայաստանը, արդեն մի քանի տարի շարունակ, իր արտաքին գործընկեր երկրների համար դադարել է լինել վստահելի դաշնակից՝ փոխարենը տարածաշրջանում դառնալով միջոց այս կամ այն երկրի սեփական քաղաքական շահերի առաջմղման համար։
