«Մարդիկ եկել, դպրոցը քոքից քանդում են՝ բոլոր առումներով։ Այս պահին 40 անդամից բաղկացած կոլեկտիվից 30-ը դասավանդում չի անում։ Ստացվում է, որ ես՝ որպես ծնող, իմ երեխային ուղարկում եմ դպրոց, առաջին ժամին դաս կա, երկրորդ ժամին չկա, մեկ ժամ պետք է պտտվի կամ գա տուն, հետո երրորդ ժամին նորից գնա դպրոց, ու այսպես շարունակ։ Ես իմ բանուգործը թողած՝ ամեն օր երեխաներին եմ տանում դպրոց ու բերում, ազատ մեկ ժամվա համար ո՞վ է պատասխանատուն, եթե երեխային այդ ընթացքում մի բան լինի, ո՞վ է պատասխան տալու։ Այսինքն՝ երեխան օրը 6-7 անգամ կարող է գնա դպրոց, հետ գա տուն»,- հավելեց մեր զրուցակիցը։
«Համլետի տարեկիցներից մի քանիսն են մնացել բանակում, բոլորը ծառայել ու վերադարձել են։ Գիտեինք, որ այս տարի պետք է զորացրվեր, բայց նոր տեղեկացա, որ նա բանակ է մեկնել նախորդ տարվա հունվարին։ Դպրոցից գնալուց հետո Համլետին չեմ տեսել, սպասում էի, որ զորացրվեր ու գար մեր դպրոց, կարծես թե ավանդույթ կա ձևավորված՝ դպրոցի այն տղաները, որոնք զորացրվում են, անպայման գալիս են դպրոց, որ իրար տեսնենք, ցավոք, Համլետը չի գա…
