Փողոցայինները՝ իշխանությունում, պետությունը՝ փողոցում։ Սա է Հայաստանի այսօրվա սյուռ իրականության կարճ նկարագիրը։ Եվ պետության հանդեպ ատելության բացատրությունը։
«Բարդ Talk» հաղորդաշարի հերթական թողարկման շրջանակներում քաղաքական վերլուծաբաններ Արմեն Բաղդասարյանն ու Գառնիկ Գևորգյանը քննարկում են անցած շաբաթվա իրադարձությունները՝ Հայաստանի անկախության տոնի և սեպտեմբերի 19–ին Արցախի հայաթափման տարելիցի լույսի ներքո անդրադառնալով պետության իրական անկախության նվազմանն ու իշխանությունների կողմից ձևական անկախության փառաբանմանը, իշխանությունների կողմից արցախահայերի նկատմամբ վարվող կեղտոտ քարոզչությանը, դրա հետևանքներին, Հայաստանում ընթացող նոր սոցիալական ճարտարապետությանն ու հասարակության, քաղաքական ուժերի անելիքներին։
Արձակուրդից եթեր է վերադարձել «Բարդ Talk» հաղորդաշարը, որի այս թողարկման շրջանակներում քաղաքական վերլուծաբաններ Արմեն Բաղդասարյանն ու Գառնիկ Գևորգյանը քննարկում են նախորդող ժամանակահատվածում տեղի ունեցած կարևոր արտաքին ու ներքին քաղաքական իրադարձությունները, հայ-ադրբեջանական հարաբերություններում արձանագրված զարգացումները և դրանց հնարավոր ազդեցությունն առաջիկա գործընթացների վրա։
Միջին մակարդակի ցանկացած մարքետոլոգ մանրամասն կհիմնավորի, թե ինչպես են հանրային հոգեբանության վրա ազդում նման գովազդային արշավները, դրանց մասին կան տասնյակ տեսություններ, հարյուրավոր գործնական մոդելներ։
Քաղաքականության մեջ սիմվոլները շատ կարևոր են։ Պատահում է, երբ սկզբնապես որևէ խորհրդանիշի առանցքի շուրջ ձևավորվում է շարժում, գեներացվում է գործընթաց։ Լինում է նաև հակառակը՝ երբ արդեն իսկ տեղի ունեցած գործընթացները, հանրային-քաղաքական իրադարձություններն են դառնում խորհրդանիշներ ծնողներ՝ վերարժևորելով ու վերափոխելով նախկին՝ միանգամայն այլ իմաստ ունեցած սիմվոլները։
Եվ ինչպես բնորոշ է հոգով չարչիներին, նրանք զբաղված են ոչ թե սեփական, այլ այլոց, հասարակության ունեցվածքի վաճառքով, նաև այն պատճառով, որ իրենք չունեն հիմա պահանջարկ վայելող ինչքը։ Հիմա վաճառքի է հանված Հայաստանի արժանապատվությունը, որից անհատական ու հավաքական մակարդակում զուրկ են պետության այսօրվա կառավարիչներն ու կոճակասեղմիչները։
Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը՝ տիրապետելով Հայաստանից ու Արցախից հոգեբանորեն հրաժավելու հանրային «մանդատին», հիմա զբաղված է սեփական հրաժարումներով։ Ի տարբերություն հասարակության, որի հրաժարումը որևէ նպատակ ու առավել ևս՝ արդարացում չունի, նա զբաղված է իր տեսանկյունից միանգամայն հիմնավոր հրաժարումներով։ Նիկոլ Փաշինյանն իրագործում է «հրաժարում՝ հանուն իշխանության» բանաձևը, և նրա համար, մեծ հաշվով, երկրորդական է՝ հրաժարվում է Սյունյաց որևէ լճից կամ ճանապարհի՞ց, թե՞ Արցախում գտնվող որևէ ռազմավարական բլուրից։
Վերջին շրջանում ամենատարբեր հանրային հարթակներում հաճախ է հնչում միտքը, որ քաղաքականությամբ զբաղվող բոլորը՝ ինչպես իշխանությունը, այնպես էլ՝ ընդդիմությունները, տարբեր ինտելեկտուալ խմբերը կտրված են հասարակությունից, և վերջինը չի վստահում նրանցից որևէ մեկին։
