Նիկոլի՝ «չի կարելի ապրել հաղթելու և պարտվելու օրակարգով» արտահայտությունը հնչում է ոչ թե որպես խաղաղության ուղերձ, այլ որպես հանրային մտածողությունը պարտությանը հարմարվելու և ազգային դիմադրության կործանման մեխանիզմ
