Աստվածաշունչը և աղանդները
Այժմ էլ ձեր մեջ կարող են լինել սուտ ուսուցիչներ, որոնք, սպրդեցնելով կորստաբեր հերձվածներ են ներմուծելու և, ուրանալով Տիրոջը, որ իրենց գնեց, իրենց վրա արագահաս կորուստ են բերելու (Բ Պետ. Բ 1)։
Մենք նույնպես ամենից առաջ սկսում ենք բոլոր բարիքների գլխից` հավատից, և այն լսողներիդ ենք ներկայացնում` ոչ թե նոր բան ավելացնելով, այլ առաքյալների, մարգարեների, սուրբ հայրերի հիմքի վրա համառոտ խոսքով կառուցելով, որպեսզի որևէ մեկը չշեղվի ճշմարտությունից` անուս տգետների խոսքերն ունկնդրելով, որոնք ոչ թե ուղղափառ Եկեղեցու վարդապետության համաձայն են, այլ Աստվածաշունչ Մատյանից դուրս բաներ են և դեպի կործանում են առաջնորդում լսողներին (ս. Ներսես Շնորհալի):
Խմենք Աստծու խոսքի կաթը Աստվածաշունչ Մատյանի ստինքներից… Եվ կրթենք մեր մտքի քիմքը Աստվածաշունչ Մատյանի գիտությամբ, որպեսզի մեզ և մեր ընկերներին փրկենք հերձվածողների հրապուրանքներից… Աստվածաշունչ Մատյանի գիտությամբ քննենք այլաղանդների բազմաթիվ վարդապետությունները և տեսնենք, թե նրանց դավանած վարդապետությունը ընդհանրական առաքելական Եկեղեցո՞ւնն է… Իսկ մենք միմիայն սուրբգրային վարդապետությամբ այս ամենը պահենք, այլև Աստծուն աղոթենք (Սարգիս Շնորհալի):
Մենք, երբ հերձվածողների* դեմ ենք մարտնչում, այստեղից Սուրբ Գրքից ենք սպառազինվում: Պողոս առաքյալը ասում է. «Աստծու շնչով գրված ամեն գիրք օգտակար է ուսուցման, հանդիմանության…»: Պետք է ստուգությամբ քննել ամեն ինչ, քանզի Աստվածաշունչ Գրքերի խոսքերը հոգևոր զենքեր են… Չգիտե՞ք, որ Գրքերը միայն առաջին մարդկանց համար չգրվեցին, այլև` մեզ համար: Չե՞ք լսել Պողոսի խոսքը. «Բայց որպես խրատ գրվեց մեզ համար, մեզ, որոնց համար հասել է հավիտյանների վախճանը» (Ա Կորնթ. Ժ 11), կամ` «որպեսզի համբերությամբ և Գրքերի պարգևած մխիթարությամբ հույսն ընդունենք» (Հռոմ. ԺԵ 4): Այսուհետև փութանք ստուգությամբ քննել Գրքերը, քանզի չենք կարող մեր փրկությանը հասնել, եթե հարաժամ չզբաղվենք Գրքերի ընթերցանությամբ, ուղիղ ավանդությամբ և ստույգ վարքով (ս. Հովհաննես Ոսկեբերան):
Պետք է և պատշաճ է, որ ամենաաննշան բանն իսկ առանց սուրբգրային վկայության չլինի: … Արդ, ինձ էլ` այս ասողիս, հենց այնպես մի՛ հավատա, եթե այդ բանը Սուրբ Գրքից ցույց չտամ, որովհետև մեր այս հավատի վկայությունը ոչ թե բանիմացությունից է, այլ Սուրբ Գրքի հանդիմանությունից (ս. Կյուրեղ Երուսաղեմացի):
Պետք է քննել, խորհել և կատարել այն, ինչ աստվածահաճո է` Սուրբ Գրքի ճշմարիտ վկայությամբ, և չզբաղվել բազմախույզ խնդիրներով, որոնք հեռացնում են սուրբ հավատից (ս. Գրիգոր Լուսավորիչ):
Ուսանելով և լսելով ստացիր հավատը և պահիր միայն այն հավատը, որ ուսուցանված է սուրբ Եկեղեցուց և հաստատված բոլոր Սուրբ Գրքերով: Արդ, որովհետև ոչ բոլորը կարող են կարդալ Սուրբ Գիրքը. ոմանք` տգիտության, ոմանք էլ` իրենց ներսի տգիտությունը խափանել չջանալու պատճառով: Եվ որպեսզի հոգիները չկործանվեն, հակիրճ կարգադրությամբ ամփոփեցինք հավատի ուսուցումը: Փութալով կամենում եմ ավելին ուսուցանել` սրտերի մեջ մեծ ուշադրություն արձանագրելով: Զգուշացե՛ք` դրա մեջ կանխապես հաստատվելով… ամո՛ւր պահեք սա` որպես պաշար դարձնելով ձեր կյանքի ընթացքում, և սրանից բացի այլ բան չընդունեք: Նույնիսկ եթե մենք, մեր խոսքերը փոխելով, հակառակը ուսուցանենք, կամ թե մի թշնամի հրեշտակ, լուսո կերպարանք առնելով, կամենա խաբել ձեզ. «Եթե մենք կամ երկնքից իջած հրեշտակ ավետարանի ձեզ ավելին, քան այն, որ մեզնից ստացաք, նզովյա՛լ լինի» (Գաղ. Ա, 8-9): Եվ նախ նույն խոսքերի վրա ամրանալով` պահի՛ր մտքումդ հավատի համար, սակայն իր ժամանակին այդ խոսքերի ապացույցը սպասիր Սուրբ Գրքից ստանալ: Քանզի հավատի հաստատությունը դրվեց ոչ թե այնպես, ինչպես հաճո է մարդկանց, այլ ամբողջ Գրքից ամենահարմար խոսքերը հավաքված լինելով` ամբողջանում են հավատի հաստատության մեկ վարդապետության մեջ (ս. Կյուրեղ Երուսաղեմցի):
* Եթե նախկինում աղանդների գաղափարական առանցքը կազմում էր սուրբգրային այս կամ այն գաղափարի թյուր մեկնությունը` հակառակ Եկեղեցու ուղղափառ դավանանքի և ավանդության, ապա այսօր աղանդները որդեգրել են նոր` չլսված հանդուգն գործելակերպ: Ի տարբերություն մեր սահակ-մեսրոպյան և առհասարակ բոլոր հին ավանդական թարգմանությունների` բնագրի լեզվին և ոգուն հարազատ մնալու հիմնարար սկզբունքի, նրանք խմբագրում են Աստվածաշունչն ըստ իրենց դավանանքի` անճանաչելիորեն աղավաղելով Սուրբ Գրքի խորագրերն ու սրբազան բնագրերը: Այսպես, Եհովայի վկաների Սուրբ Գրքի «Նոր աշխարհ» թարգմանությունը Հին և Նոր Կտակարանների փոխարեն գործածել է համապատասխանաբար «եբրայական գրություններ» և «քրիստոնեական հունական գրություններ»: Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի և Սուրբ Հոգու Աստվածությունը փաստող վկայությունները կամայականորեն նենգափոխվել են, անհետացել են դժոխք և դրախտ հասկացությունները. մահվանից հետո, ըստ նրանց, հոգին մեռնում է, և այլն: Ս. Մայիլյանն իր «Ժամանակակից աղանդները Հայաստանում» գրքում այս թարգմանության առնչությամբ գրում է. «Ըստ էության` Ս. Գիրք չէ և կապ չունի Սուրբ Գրքի հետ այն առումով, ինչպես ընկալում են այդ քրիստոնյաները: «ՆԱ» թարգմանությունը ոչ թե Աստծու խոսքն է մարդկությանը, այլ` Կառավարության ղեկավար մարմնի հրահանգները մարդկությանը»:
Առհասարակ պետք է խստագույնս զգուշանալ աղանդների և մասնավոր հրատարակչությունների («Գեդեոն», «Կենաց խոսք», «Կենաց ջուր», «Կենդանի հոսք» և այլն) բոլոր հրատարակություններից և կարդալ միայն մայր Եկեղեցու հրատարակած Աստվածաշունչ Մատյանը` լինի այն գրաբար թե աշխարհաբար, իսկ ռուսերեն` միայն Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցու սինոդական հրատարակությունները:
Նշենք նաև, որ բողոքականների հրատարակած Սուրբ Գրքի ցանկում բացակայում են ինը երկրորդականոն գրքերը:
Գրիգոր Դարբինյան
«Ինչպես կարդալ Աստվածաշունչը» գրքից
