«Չի կարելի հրապարակել տեղեկություն, եթե կա հավանականություն, որ դրա պատճառով կարող են զոհվել մարդիկ». Դիանա Դուցիկ

168.am-ի հարցազրույցն Ուկրաինայի Մեդիայի և հաղորդակցության ինստիտուտի գործադիր տնօրեն Դիանա Դուցիկի հետ

– Ուկրաինայի խորհրդարանում Հայաստանի հետ բարեկամական խումբ է ձևավորվել, հայ-ուկրաինական հարաբերությունների առումով սա ի՞նչ է տալու: Չմոռանանք, որ Ուկրաինան լավ հարաբերություններ ունի Ադրբեջանի հետ, և վատ՝ ՌԴ-ի, Հայաստանը՝ հակառակը:

– Եթե երկրների միջև երկխոսություն է զարգանում տարբեր մակարդակներում, այդ թվում՝ խորհրդարանական, դա միշտ դրական է: Կարևորը, որ այս խումբը չլինի ֆորմալ և դրա աշխատանքի արդյունքը լինի դրական երկու երկրների համար: Սպասենք:

– Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու և ՀՀ վարչապետի միջև կա՞ն ընդհանրություններ:

– Ինձ համար դժվար է այս հարցին պատասխանելը, քանի որ ես քիչ բան գիտեմ Փաշինյանի մասին: Նմանությունը կարող է լինել նրանում, որ երկուսն էլ՝ Փաշինյանը և Զելենսկին, եկել են իշխանության կոռուպցիան վերացնելու խոստման ալիքի վրա: Բայց Զելենսկին դեռ մի քանի ամիս է իշխանության, դրա համար վաղ է գլոբալ ինչ-որ  դատողություններ անելը: Մեզ, իհարկե, ամեն ինչ չէ, որ բավարարում է: Առաջին հերթին՝ հասարակությանը մտահոգում է՝ չլինի այնպես, որ նոր իշխանությունը գնա փաստացի զիջումների ՌԴ-ի հետ հարաբերություններում՝ ի վնաս ինքնիշխանության: Բայց մենք ունենք շատ ակտիվ քաղաքացիական հասարակություն, և այն արձագանքում է, երբ իշխանությունը նահանջում է:

– Ի՞նչ ասել է «ժողովրդավարություն»՝ Ձեզ համար:

– Ինձ համար ժողովրդավարությունը գործընթացներ են, օրենքն է բոլորի համար, և ոչ թե ընտրյալների, և, իհարկե, ազատությունն է: Առանց ազատության չի կարող լինել ժողովրդավարություն:

– Այդ դեպքում ի՞նչ ասել է Ձեզ համար՝ խոսքի ազատություն, արդյոք չկա՞ մի սահման, որն ավելի լավ է չհատել կամ չպետք է հատել:

– Խոսքի ազատությունը շատ կարևոր է ժողովրդավարության դեպքում: Բայց ես տարբերում եմ խոսքի ազատությունը և ամենաթողությունը: Եվ այսպես՝ խոսքի ազատությունը, ի տարբերություն ամենաթողության, նաև մեծ պատասխանատվություն է: Վերջին հինգ տարին՝ այն պահից, երբ Ռուսաստանը սկսեց պատերազմ Ուկրաինայի դեմ, ուկրաինական լրագրողները բարդ դիսկուսի մեջ են՝ ի՞նչ է խոսքի ազատությունը մի երկրում, որտեղ պատերազմ է գնում, և ո՞ր դեպքերում մենք պետք է այն սահմանափակենք՝ հօգուտ անվտանգության: Միասնական կարծիք չկա: Թերևս, գրեթե բոլորը միասնական են մեկ բանում (և դա մեդիայի ներքին կոնսենսուսն է), ու դա շատ կարևոր կոնսենսուս է:

Մարիամ Պետրոսյան