Արդյո՞ք այդ ազդեցության պատճառով էիք աչք փակում դատարանների շրջափակման, քաղաքական հետապնդումների վրա. Հարց` նախկին գլխավոր դատախազին
«Նոր Սահմանադրական մարմին, պալատներ․ ՀՀ արդարադատության համակարգի բարեփոխումներ» թեմայով պանելային քննարկմանը նախկին Գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանն այսօր արդարադատության համակարգը բարեփոխելու սեփական տեսլականն էր ներկայացնում։
Քանի որ Արթուր Դավթյանը խոսում էր արդարադատության համակարգի խնդիրների մասին, նշում դրա վրա ազդեցությունների բացառման անհրաժեշտությունը, 168․am-ը նրանից հետաքրքրվեց.
«Արդյո՞ք նաև Ձեր պաշտոնավարման փորձը հաշվի առնելով եք առաջ քաշում դրա անհրաժեշտությունը, արդյո՞ք ազդեցություններով պայմանավորված է եղել աչքփակոցին, երբ 2019 թվականին Նիկոլ Փաշինյանն ու թիմը շրջափակում էին դատարանները, և այդպես էլ այդ հարցով որևէ վարույթի հարուցում չտեսանք,
արդյո՞ք ազդեցությունների հետևանք էր, երբ 2020 թվականին տարածքային ինչ-ինչ զիջումներ եղան՝ համենայն դեպս, ոչ նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթի շրջանակում, և դրա հետևանքով ևս չեղան կոնկրետ վարույթներ,
արդյո՞ք ազդեցություններ հետևանք էր, երբ Արմեն Գրիգորյանի գործով վարույթ մեկնարկեց․ հավատո՞ւմ էիք, որ նա գյումրեցի լինելով՝ իսկապես ազգամիջյան թշնամանք է հրահրում և նրա կալանավորման անհրաժեշտությունն իսկապես կար,
արդյո՞ք նաև Մովսես Հակոբյանի հայտարարությունների հետևանքով չհարուցված քրեական գործն էր ազդեցության հետևանք,
արդյո՞ք Մամիկոն Ասլանյանի քաղաքական հետապնդումն էր քաղաքական ազդեցության հետևանք և այլն»։
Ի պատասխան՝ Արթուր Դավթյանը վստահեցրեց, թե թվարկած բոլոր դեպքերն ունեցել են քրեական վարույթներ և արժանացել են իրավական գնահատականների։
«Բայց ես չեմ ուզի այսօր դրա վրա կենտրոնանամ՝ թեմայից չշեղվելու համար։ Հարցի մասին․ այո՛, նաև իմ փորձառության, իմ՝ արդարադատության համակարգի գործունեությունը ներսից տեսնելու տրամաբանության արդյունքում են ձևավորվել այս առաջարկները։ Դա բացարձակապես չի նշանակում, որ կոնկրետ ինձ վրա քաղաքական ազդեցություն է եղել․ ես երբեք չեմ ձգտել անսխալականության, բնականաբար, ինչպես ցանկացած աշխատող մարդ, կարող էին լինել նաև սխալներ, բայց ես վստահաբար մի բան կարող եմ ասել, որ երբեք չի եղել դեպք, որ ես իմ ներքին համոզմանը հակառակ որոշում կայացնեմ։
Բայց տեսնել համակարգերը ներսից, տեսնել առկա խնդիրները, դրանց լուծման համար ձեռնարկելիք միջոցները և չխոսել այդ մասին, ես կարծել եմ, որ դրա իրավունքը չունեմ»,- հավելեց նա։
168․am-ը հարցադրում ուղղեց նաև պանելային քննարկման մյուս մասնակցին՝ իրավաբան Արմեն Խաչատրյանին։
«Ըստ Ձեզ՝ ինչո՞ւ մինչև 2018 թվականը միջազգային տարբեր դերակատարներ չափազանց խստապահանջ կեցվածք ունեին ՀՀ իշխանությունների հանդեպ, բայց 2018 թվականից հետո տեսնում ենք, որ լռության ուխտ են արել, և չեն ցանկանում միջամտել անգամ աղաղակող փաստերի դեպքում»՝ մեր հարցին ի պատասխան՝ Արմեն Խաչատրյանը երկու տարբերակ առաջ քաշեց։
«Այո, արդարադատության համակարգի նկատմամբ էլ է կարծեք 2018 թվականից հետո այդ խստությունը պակասել, ժողովրդավարության, մարդու իրավունքների խախտումների նկատմամբ էլ կարծեք այդ եվրոպական մարմինների խստապահանջ մոտեցումները չկան։
Ես կարծում եմ, որ խնդիրը քաղաքական է և արտաքին քաղաքական ազդեցությունների, ոլորտների ազդեցությունների փոփոխությունների հետ է կապված, կամ իրենց մոտ արժեհամակարգային փոփոխություններ են եղել,- ի պատասխան՝ արձանագրեց Արմեն Խաչատրյանը՝ հիշեցմամբ, որ մինչև 2018 թվականն իրավունքի դեմ ոտնձգություններին եվրոպական կառույցները շատ արագ էին արձագանքում, մինչդեռ նույնի ականատեսը չենք այսօր, երբ խախտվում է քաղաքացիների ընտրական, հավաքների, կուսակցությունների իրավունքը,- Այդ նույն մարմինները տարօրինակ կերպով լռում են»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում
