Փաշինյանը հանրային գիտակցության մեջ և պրակտիկայում փաստացի ապամոնտաժում է Հայ Առաքելական եկեղեցու կարգը. Հակոբ Բադալյան
Հակոբ Բադալյանը գրում է. «Նիկոլ Փաշինյանն այսօր լրագրողների հետ զրույցում անդրադարձել է եկեղեցու թեմային եւ ըստ էության հայտնել, որ թեման չի մոռացել եւ իր բարձրաձայնած նպատակը՝ Գարեգին Երկրորդին վեհարանից հեռացնելը, ուժի մեջ է:
Ընդ որում, Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել է, որ խոսք չի կարող լինել բռնության մասին, թե՝ իրենք անգամ քաղաքական պրոցեսներում չեն կիրառել բռնություն, ուր մնաց հոգեւորում:
Սա իհարկե քարոզչական աճպարարություն է երկու առումով: Նախ, եկեղեցու շուրջ պրոցեսը բացարձակկապես հոգեւոր չէ, այն ամբողջապես քաղաքական է, ցանկացած ողջախոհ մարդու համար: Երկրպագուների կամ ֆան ակումբի համար իհարկե պատկերն այլ է:
Երկրորդ, թեեւ Փաշինյանն ասում է, որ չի կարող լինել բռնություն, այդուհանդերձ նա հենց իր խոսքում կիրառում է այն: Երբ նա հայտարարում է, որ Գարեգին Երկրորդը ճիշտ կանի իրավիճակը չհասցնի Էջմիածնի կենտրոնում հանրահավաքի, այլ ավելի շուտ լքի վեհարանը, դա բռնության տարբերակ է: Դա շանտաժ է, իսկ շանտաժը ակնհայտորեն հոգեբանական բռնության տեսակ է:
Ընդ որում, հենց դրա համար է նաեւ, որ միջազգային իրավունքի երեք հայտնի սկզբունքներից մեկը ոչ միայն ուժի կիրառումն է մերժում, այլ նաեւ ուժի կիրառման սպառնալիքը՝ այսինքն շանտաժը: Դա նշանակում է, որ շանտաժը հավասարեցվում է ուժի կիրառման տարատեսակի: Ըստ այդմ, Նիկոլ Փաշինյանը կիրառում է բռնություն, պարզապես հոգեբանական:
Նրա հայտարարություններում ամենից վտանգավորը սակայն այն է, որ նա ավելի ու ավելի բացահայտ կերպով հայտարարում է, որ ստանձնում է «հոգեւոր վերափոխման» ինչ որ առաքելություն ու գործառույթ, հայտարարելով, որ անձամբ է ստուգում այսպես ասած նոր կաթողիկոսի թեկնածուների բարեվարքության որոշման աշխատանքային հանձնաժողովը:
Հարցն այն է, որ Փաշինյանի խոսույթը ըստ էության հինգ րոպե է պակաս իրեն դե ֆակտո հանրության հոգեւոր առաջնորդ հռչակելուց, կամ՝ ուղիղ իմաստով հռչակելուց: Դատեք ինքներդ, նա ասում է, որ ինքը լիովին ունի այն այսպես ասած բարեվարքությունը, որ կարող է իրեն թույլ տալ ստուգել նրանց բարեվարքությունը, որոնք պետք է ստուգեն կաթողիկոսի թեկնածուների բարեվարքությունը: Արաձանագրեցիք՞ք շղթան, բուրգը, որի գագաթին հենց Փաշինյանն է: Այլ կերպ ասած, դե ֆակտո, նա է սահմանում, թե ովքեր են որոշելու, թե ով կարող է լինել Կաթողիկոս՞
Դե ֆակտո, Փաշինյանը հանրային գիտակցության մեջ եւ պրակտիկայում փաստացի ապամոնտաժում է Հայ Առաքելական եկեղեցու կարգը:
Սա չափազանց վտանգավոր երեւույթ է»:
