Սուրբ պատարագը ինքնամատուցում է
Պօղոս առաքեալ կ՚ըսէ. «Յաւիտենական Հոգիին միջոցաւ Քրիստոս ինքզինք որպէս անարատ զոհ Աստուծոյ մատուցանեց» (Եբր․ 9.14)։ Քրիստոս Սուրբ Հոգիին միջոցաւ է որ ինքզինք Աստուծոյ մատուցանեց։ Ան «մեզ փրկելու համար ինքզինքը Աստուծոյ ընծայեց որպէս անուշահոտ ընծայ եւ զոհ» (Եփ․ 1.2)։ Քրիստոս ի՛նքն է պատարագուողն ու պատարագողը, ի՛նքն է բաշխողն ու բաշխուողը։
Ա՛յս է որ կ՚ուսուցանեն Սուրբ Գիրքն ու Հայց. Եկեղեցւոյ Խորհրդատետրը։ Պարգեւողն ու պարգեւուածը Քրիստոսէ տարբեր չեն կրնար ըլլալ, քանի որ Քրիստոս ինքզինքէն տարբեր բանով մը չի՛ կրնար մեր մեղքերը սրբել։ Արիւնը կեանքի խորհրդանիշ է։ Արիւնը մարմինին կեանք պարգեւողն է (Ղւ․ 17.14)։ Ուրեմն, Քրիստոս իր արիւնը խաչին վրայ թափելով, առաջին.- իր կեանքը տուած եղաւ մեզի համար։ Երկրորդ.- ան ինքզինք իբրեւ կեանք տուած եղաւ մեզի։ Եւ երրորդ.- ան ինքզինք մեր յաւիտենական կեանքին համար տուած եղաւ։ Կեանքը տալ, իբրեւ կեանք տալ եւ մեր կեանքին համար տալ։ Ա՛յս է ճշմարիտ իմաստը Քրիստոսի պատարագումին խաչին վրայ։ Ան խաչապարգեւ իր կեանքով կազմեց մարդկային ցեղին «առաւել կեանքը», փառքի կեանքը, յաւերժ կեանքը։
Զուր տեղ չէ որ Քրիստոս հացի եւ գինիի տեսակին տակ իր մարմինն ու արիւնը շնորհեց մեզի։ Քրիստոս իր մարմինով սրբեց մարմինով գործած մեր մեղքերը եւ իր արիւնով սրբեց հոգիով գործած մեր մեղքերը։ Նո՛յնը Մովսէս կ՚ըսէ. «Հոգիին համար քաւութիւն ընողը արիւնն է» (Ղւ․ 17.11)։ Քրիստոսի մարմինին եւ արիւնին հետ միասին, անոր հոգին եւս փրկութեան աշխատանքին լծուած էր. «Թէպէտ մեռաւ մարմինով, բայց կենդանի մնաց հոգիով։ Եւ հոգիով ալ՝ գնաց քարոզեց բանտարկուած հոգիներուն…» (Ա.Պտ․ 3.18-19)։
Հացն ու գինին զոր Քրիստոս մեզի տուաւ իբրեւ իր սեփական մարմինն ու արիւնը կը պատկանին երկրի բերքին։ Քրիստոս առնելով երկրային այս երկու տարրերը անոնց երկնային նշանակութիւն եւ զօրութիւն տուաւ։ Անոնք իր իսկ օրհնած եւ պահպանած երկրին արգասիքն են։ Մենք մեր քովէն չէ որ Քրիստոսի բան մը կու տանք, որովհետեւ Տիրոջն է երկիրն ու անոր լիութիւնը (Սղ․ 24.1)։ Հետեւաբար, ինչ որ Քրիստոսի կու տանք արդէն իսկ Քրիստոսի կը պատկանի։
Երբ կ՚ըսենք որ Քրիստոս մեզի տուաւ իր մարմինն ու արիւնը, այդ կը նշանակէ որ ան ինքզինք տուաւ ամբողջովին։ Տըւչութիւնը մասնակի չէր, այլ՝ ամբողջական։ Ան ինքզինք տուաւ ամբողջապէս որովհետեւ ամբողջական սէր ունէր մեզի հանդէպ։ Քրիստոս ինքզինք տուաւ կատարելապէս, որպէսզի մեզ առաջնորդէ կատարելութեան։ Աստուած կատարեալ ըլլալով՝ իր պարգեւներն ալ կատարեալ են։ Աստուած կիս- կատար բան չի՛ տար։ Քրիստո՛ս է Աստուծոյ մեծագոյն պարգեւը մարդկային ցեղին։ Ընդունա՞ծ ես այդ մեծագոյն պարգեւը սիրտիդ մէջ։
Վաղինակ վրդ. Մելոյեան
«Ե՛ս եմ ճամբան, ճշմարտութիւնը եւ կեանքը» գրքից
