«Մեր ամբողջ գյուղը զանգում էր ինձ, ասում էր՝ վեշերը հանե՞նք, ես ասում էի՝ չէ, ի՞նչ եք ասում, դեռ մի հանեք, մեկ էլ պարզվում է՝ լուծում չկա». Վարդան Աթաբեկյանը՝ «Իմ քայլից» դուրս գալու պատճառների մասին
ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Վարդան Աթաբեկյանը երեկ ֆեյսբուքյան գրառմամբ տեղեկացրեց խմբակցությունից դուրս գալու և հետագա գործունեությունը որպես անկախ պատգամավոր շարունակելու մասին: Դրան հաջորդեցին իշխանական որոշ շրջանակների վիրտուալ քննադատությունները, նույնիսկ պարզվեց, որ գիշերով մի քանի մեքենայով նրա տուն են այցելել մի խումբ անձինք, այդ թվում՝ իշխանության ներկայացուցիչներ: 168.am-ը զրուցել է Վարդան Աթաբեկյանի հետ:
– «Իմ քայլը» խմբակցությունից դուրս գալու Ձեր որոշումը հրապարակելուց հետո իշխանական շրջանակների կողմից սկսեցին Ձեր մասին տեղեկություններ տարածել, որ 2.5 տարվա պատգամավորական Ձեր գործունեության ընթացքում ոչնչով աչքի չեք ընկել, հայտնի եք դարձել միայն Հակոբ Սիմիդյանի հետ կապված միջադեպից հետո, Փաշինյանի բարձր վարկանիշի պարագայում անգամ հավաքել եք ընդամենը 2701 ձայն, և հիմա լքում եք նավը: Ինչպե՞ս կհակադարձեք:
– Եթե հանկարծ պարզվի, որ իմ քաղաքական թիմն է նման բան անում կամ որևէ մեկը, երևի դուրս կգամ, հետո կտեսնեն տարբերությունը: Բայց ես չեմ համարում, որ դա է իմ պատգամավորական գործունեության մեխը: Ճիշտն ասած՝ այս իրավիճակում մտքերս այլ տեղում են, որ հիշեմ շատ տարբեր նախաձեռնություններ: Հիմա լոզունգ է դարձել, որ, եթե դու 2-3 օրենքի նախաձեռնությամբ հանդես չես եկել, դրոշակ են սարքում: Ոչինչ, կարող է պարզվել՝ երրորդ տարում 10 օրենքի նախաձեռնություն եղավ: Դա նեղ անձնական խոհանոց է, չես կարող փակագծեր բացել՝ ինչու չես արել, բայց միգուցե պատգամավորի գործունեությունը 5 տարով է, այդ 5 տարվա կտրվածքով կհաշվեն: Թող սպասեն:
– 2.5 տարի եղել եք թիմում, այդ ընթացքում այս մասին ոչինչ չի խոսվել, բայց երբ դուրս եկաք «Իմ քայլը» խմբակցությունից, որոշեցիք շարունակել Ձեր գործունեությունը՝ որպես անկախ պատգամավոր՝ հաշվի առնելով, որ Արցախի կապիտուլյացիայի վերաբերյալ փաստաթղթի մասին Ձեզ տեղյակ չեն պահել, հիմա արդեն նման ինֆորմացիաներ են դրվում շրջանառության մեջ. սա ինչո՞վ է պայմանավորված:
– Ես դրա մեջ լավ բան եմ տեսնում, այսինքն՝ այլ բան չունեն ասելու, դա են անում: Այսինքն՝ դու քո ապրելակերպի մեջ, քո աշխատելաոճի մեջ, քո բարոյական կերպարի մեջ վատ բան չունես: Այս փուլում, երբ մեկն ուզում է քեզ վնասել, մաքսիմում վնասակար կետերն է գտնում, եթե գտել են՝ այդ 2.5 տարում որևէ նախաձեռնությամբ հանդես չեմ եկել, անկեղծ ասած՝ ինչ-որ տեղ ուրախացնում է ինձ, որ դա է միայն իմ թերությունը, միայն դրան են կպնում, որևէ բարոյական, սկզբունքային կետի չեն կպնում, չեն ասում, թե ես այն ժամանակ սկզբունքային կետեր եմ խախտել: Շատ ուրախ եմ, որ այդ կետերին կպնելու շարժառիթ չեմ տվել: Թե չէ, որ տայի՝ հենց դա էլ կօգտագործեին:
– Խմբակցությունից դուրս գալու Ձեր որոշման հետ կապված ո՞ւմ հետ եք խոսել, ինչպե՞ս են արձագանքել:
– Ոչ ոքի հետ չեմ խոսել:
– Պարզապես ֆեյսբուքյան էջով տեղեկացրել եք, որ դուրս եք գալիս:
– Այո, այստեղ նյուանս կա. ես չէի ուզենա, որ դա դիտվեր՝ որպես հակաքայլ, բայց տեքստում հստակ նշվում է՝ տեղեկացված եմ եղել մամուլից, և համարել եմ, որ կարող եմ նույնը տեղեկացնել մամուլով:
– Տեղեկություններ ունե՞ք՝ Ձեր մյուս գործընկերների մեջ կա՞ն մարդիկ, որոնք առաջիկայում կարող են հետևել Ձեր օրինակին:
– Նայած՝ առաջիկա պրոցեսները ոնց կզարգանան: Նման որոշում կայացնելը շատ բարդ է, պետք է հոգեբանորեն պատրաստ լինես դրան: Հեշտ բան չէ՝ թիմից դուրս գալ և լինել անկախ պատգամավոր, դիմանալ այս ճնշումներին, այս պրոցեսներին: Ժողովրդի մոտ տարակարծություն կա, մի մասն ասում է՝ դավաճանեց, թիմը լքեց, մեկն այլ բան է ասում:
– Սա սովորական իրավիճակ չէ, ուղղակի ներխմբակցային կամ ներքաղաքական հարց չէ:
– Սովորական չէ, երկու կարծիք է ձևավորվել, մեկը ասում է՝ նավը լքեց, մյուսն ասում է՝ չլքեց, բայց ինձ համար այստեղ նավը լքելու կամ թիմին հարվածելու խնդիր չկա: Խնդիրն այն է, որ, եթե իրավիճակը սա է, այն ինձ համար ըմբռնելի չէ: Պետք է խորքային հասկանալ, թե ինչու եկանք-հասանք այս իրավիճակին: Գումարած դրան՝ երբ դու այդ հողի հետ կապեր ունես, հայրդ այնտեղ է զոհվել, քեզ համար դա դժվար ընկալելի է, ինչքան էլ քեզ բացատրեն, որ դա նորմալ է: Չես ուզում դա ընկալել, ուզում ես մի բան անել, միայն չընկալես դա:
Ես այդ տեքստն այնքան նուրբ եմ գրել, որ, եթե իմ քաղաքական թիմն ըմբռնումով մոտենար, հայտարարություն տարածեր, որ՝ մենք մեր թիմի անդամի նմանատիպ քայլը ողջունում ենք, ընդունում ենք, որովհետև բարոյական մաս էլ կա այդտեղ, այս հարցը նման տարածում չէր ունենա: Չեմ կարծում, որ իմ այս քայլով Երկրի ուղեծիրը փոխվեց: Բայց եթե քո քաղաքական թիմի անդամն այս հարցում ունի անձնական, բարոյական խնդիրներ, որը հենց հողի հետ է կապված, կարելի էր ընկալել դա:
– Ինֆորմացիա եղավ, որ Ձեր տան մոտ ինչ-որ մեքենաներ են եկել, տեսախցիկից արված լուսանկարներ տարածվեցին…
– Տեսախցիկն ազդանշան է տվել, որ տան դիմաց շարժ կա: Հեռախոսով նայել եմ, տեսել եմ՝ 5 տարօրինակ մեքենա է, 10 երիտասարդ դարպասիս մոտ հավաքված, ներս է նայում մոտ 10 րոպե: Տեղում զանգահարել եմ Ոստիկանություն, ներսում եղբայրս և ընկերս են եղել, ասել եմ՝ հանկարծ մոտ չգնաք: Բայց այնպես չէ, որ իրենք դուռը թակել են, դարպասի մոտ հավաքված են եղել: Ոստիկանությունը եկել է, եղբորս ասել եմ՝ հենց ոստիկանությունը մոտենա՝ դուրս կգաս, դուռը բացել է՝ տեսել է մեր թիմակիցներից մարդ կա այդ մարդկանց մեջ, եղբորս էլ լավ ճանաչում է: Եղբայրս հարցրել է՝ ի՞նչ կա, ինչո՞ւ եք այս ժամին եկել, բա՝ Վարդանին ենք ուզում տեսնել, եղբայրս ասել է, որ տանը չեմ: Մտել են ներս, տեսել են, որ տանը չեմ, ասել է՝ բան ունեք՝ զանգեք: Այդպես թողել՝ գնացել են:
Հիմա լույսը բացվել է, ուզում եմ հասկանալ՝ մարդիկ գիշերը 1-ին 5 մեքենայով ինչո՞ւ էին եկել ինձ տեսնելու, և ի՞նչ եղավ, որ հիմա չեն ուզում տեսնել:
– Այդ մարդիկ ձեր թիմից Հակոբ Սիմիդյանն ու Հայկ Սարգսյանն են եղե՞լ:
– Այո, եղբայրս իրենց է ճանաչել: Մի 10 հոգի է եղել, եղբայրս քաղաքական մարդ չէ, չգիտեմ՝ էլ ով է այնտեղ եղել, բայց այդ երկուսին կոնկրետ ճանաչել է, որովհետև Սիմիդյանը Էրեբունուց է, ժամանակին մտերիմ ենք եղել, իրեն անձամբ ճանաչել է:
– Դուք Արգիշտի Մեխակյանի հետ զրուցե՞լ եք:
– Ցավոք սրտի, երեկ մի քանի րոպե ենք զրուցել, երկար չենք զրուցել, ստեղծված իրավիճակն ենք քննարկել:
– Ձեր քայլի վերաբերյա՞լ եք խոսել:
– Ոչ, ես նման իրավիճակներում փորձում եմ ինքնուրույն գործել, որովհետև իմ մտքերը կարող են տանել քարոզչության, տանել փակուղի: Ես չեմ սիրում, երբ ռիսկային որևէ քայլ եմ անում, տրամադրեմ կամ թասիբի գցեմ որևէ մեկին, որ ինքն էլ անի:
– Իր կողմից չե՞ն եղել նման մտքեր:
– Դուրս գալու որոշման միտքը կարող է վաղն առաջանալ, կարող է 1 ժամ հետո առաջանալ. Նայած՝ այդ բարոյական մասը դու երբ ես տեսնում, որ քո համար արդեն անտանելի է: Ինձ համար անտանելի էր այն ժամանակ, երբ մեր ամբողջ գյուղը զանգում էր ինձ, ասում էր՝ վեշերը հանե՞նք, ես ասում էի՝ չէ, ի՞նչ եք ասում, դեռ մի հանեք, մեկ էլ պարզվում է՝ լուծում չկա: Այդ բարոյական մասը երբ դրվում է քեզ վրա, ծանր է: Կարող ես այդ պահին հաղթահարել, կարող ես ասել՝ ոչ, ես այս բեռի տակ չեմ ուզում մտնել, ինձ համար ծանր է: Կարող է մի ժամ հետո այնպիսի իրավիճակ ստեղծվել, որ դու զգաս՝ դա քեզ համար անտանելի բեռ է, չես ընդունում:
– Առաջիկայում ի՞նչ եք պատրաստվում անել:
– Այս պահին երկրորդ օգնականի կարիք ունեմ, թեկուզ իմ հաշվին, որպեսզի իրավական ակտիվ գործունեություն սկսեմ: Բայց ստեղծված իրավիճակում առաջնահերթ եմ համարում հասկանալ Արցախի խնդիրը, որովհետև խոսակցություններ են պտտվում, որ կարող է Դադիվանքը չտանք:
Մոտ օրերս կմեկնեմ Արցախ՝ հանդիպելու Արայիկ Հարությունյանի հետ, հասկանամ՝ այնտեղ ինչ ունենք անելու, թեկուզ՝ ոչ որպես պատգամավոր, այլ՝ որպես մարդ: Հետո, ամենակարևոր խնդիրը, որ տարհանված բնակչությանը փորձենք պետական մարմինների հետ կապել, այնպես անել, որ այդ մարդիկ գոնե իրենց վիշտը մի քիչ թեթև տանեն: Դա շատ կարևոր հարց է, մոտ 2-3 ամիս պետք է դրանով ակտիվ զբաղվել: Մարդկանց պետք է համոզիչ երաշխիքներ տալ, որ նրանք կարողանան ետ վերադառնալ:
