«Մենակ գար, ես իմ ախպորս տեսնեի, էս բանը չեղներ… ես իմ ախպորս տեսա, բայց արդեն հողի տակ». 8-ամյա Հակոբը կարոտում է զոհված Վլադիմիրին
Ապրիլի 1-ին հակառակորդի կողմից արձակած կրակոցի հետևանքով մահացած Վլադիմիր Մելքոնյանը Գյումրիից էր: 1996թ. ծնված զինծառայողն ընտանիքի կրտսեր որդին էր. ավագ եղբայր ունի: Հայրը մասնակցել էր Արցախյան պատերազմին, սակայն տարիներ անց պատերազմի ընթացքում ձեռք բերած հիվանդությունից մահացել էր, երբ Վլադիմիրը դեռ փոքր էր: Ընտանիքն այժմ բնակվում է Գյումրիում գտնվող բնակարանում, որը ստացել են տարիներ առաջ վթարային վիճակում. այժմ տունն ավելի վատ վիճակում է:
Վլադիմիրի մորաքրոջ` տիկին Սիրանույշի խոսքով, ընտանիքի հիմնական եկամուտը ծնողների թոշակն է:
Վլադիմիրը կոչումով կրտսեր սերժանտ էր, ջոկի հրամանատար, դիրքի ավագ: Հրազենային վիրավորում էր ստացել կրծքավանդակի շրջանում. մահացել է զինվորական հոսպիտալ տեղափոխվելու ճանապարհին: Վլադիմիրը զինված ուժեր էր զորակոչվել 2014թ. հուլիսի 2-ին. ընդամենը երեք ամիս անց կավարտեր ծառայությունը:
«Կըսեին՝ մեր պապան մեր ձեռից գնացել է»
Խոսելով Վլադիմիրի մասին՝ մորաքույրն ասում է` աշխույժ էր, ընկերասեր: «Կարող էր հոգին տալ իր ընկերների համար: Միշտ կռիվների մեջ է եղել ընկերներին պաշտպանելու համար: Եթե ընկերը շոր չունենար, հագի շորը կհաներ, կուտար ընկերոջը: Ընկերներին կբերեր, կըսեր` տատիկ, հաց սարքե, սոված են երեխեքը, թող հաց ուտեն, մեղք են, հանկարծ բան չըսես: Ընկերներին կբերեր, ծոցը կքնցներ: Միշտ ընկերասեր է եղել, միշտ կանգնած է եղել ընկերների կողքին: Մեզ եկան, պատմեցին, որ չի թողել նոր գնացած երեխեքին հանկարծ ինչ-որ մեկը վատ բան ըսե, մեկը մեկին նեղեցնե: Ըդպես բան գոյություն չի ունեցել իր ծառայության օրոք: Բոլոր երեխեքն իրեն սիրել են: Կըսեին՝ ինքը մեր պապան է: Որ մահացել էր, կըսեին՝ մեր պապան մեր ձեռից գնացել է: Ինքն ըդպես երեխեքին հավաքել է իր բռի մեջ, կարողացել է ընբես կառավարել, որ լսեն զորամասի մեծերին և ենթարկվեն: Ինչ պետք է եղել, դիմել են իրեն: Ինքը կառավարել է, ամեն ինչ կազմակերպել, կարողացել է ամեն ինչ անել իր ընկերների համար»:
«Չիդեմ, թե Աստված ինչի իրեն չհասավ»
Մորաքրոջ խոսքով` Վլադիմիրը մինչև բանակ գնալը սովորել է քոլեջում. «Ինքը մեզ միշտ կըսեր, որ Ղարաբաղում պիտի ծառայի: Կըսեի` ազիզ ջան, դու որ սրտով էլ ուզենաս, քեզ Ղարաբաղ չեն տանի, որովհետև դու ծնողազուրկ ես: Կըսեր` չէ, կտեսնեք, ես կերթամ, կքաշեմ ու Ղարաբաղ էլ կընգնիմ: Ինչխ որ իր մտքով անցած էղներ: Ինքը անընդհատ կըսեր` ես Ղարաբաղ պիտի երթամ: Իրենք երկու եղբայր էին, մեծ ախպերն էդ ժամանակ Իջևան կծառայեր: Ախպերն իրեն երեք տարի չէր տեսել: Ախպերը մեկ տարվա ծառայող էր, ինքը գնաց բանակ: Արձակուրդ էլ շատ չեկավ: Ընդամենը մեկ անգամ է արձակուրդ եկել այդ ընթացքում»:
Վլադիմիրն այնքան սիրված է եղել, որ ծառայակից ընկերներից մեկը՝ Գևորգ Վարդանյանը, զանգահարել է հորեղբոր որդուն ու հորդորել անպայման գնալ Վլադիմիրի թաղմանը. ընդամենը մի քանի օր անց զոհվել է նաև Գևորգը.
«Սիրտս ընբես լցվավ, ասացի՝ ազիզ ջան, գիտեիր, որ երեք օր հետո էլ քեզ են բերելու կողքը: Ինչխ որ ընդեղ պապա էր, ըդպես էլ ստեղ է պապա: Սաղին հավաքել է իր կողքը: Հերոսներով իրար հետ են, էլի»: Մորաքույրը նշում է, որ Վլադիմիրը ծնողասեր էր. «Ամեն ինչով ամենքին հասնող էր: Չիդեմ, թե Աստված ինչի իրեն չհասավ»:
«Կըսեր` տատիկ, պապիկ, համբերեք, կուգամ, ես ձեր էրած ամեն ինչը կհատուցեմ, բայց…»
Վերջին անգամ հարազատների հետ Վլադիմիրը խոսել է մարտի 31-ին, մորն ասել է, որ լավ է: Երբ էլ Վլադիմիրին հարցրել են, թե ինչպես է, պատասխանել է, որ ամեն ինչ «ցենտր է»: Ոչնչից չի բողոքել: Վլադիմիրի պապիկն էլ հիշում է, որ վերջին անգամ իր հետ խոսելիս՝ թոռն ասել է` երեք ամիս է մնացել, «քեզ ձիգ պահե, կուգամ, լավ կեղնի». «Ես ձիգ պահեցի, ինքն ըսպես եկավ»:
«Կըսեր՝ իմ մասին մի մտածեք, համբերեք, բան չմնաց, երեք ամիս հետո կուգամ, ամեն ինչ լավ կեղնի,- քրոջ որդու խոսքերն է մտաբերում տիկին Սիրանույշը՝ նշելով, որ Վլադիմիրը երբեք որևէ բանից չի դժգոհել,- Էնպիսի երեխա էր, որ եթե դժվարության մեջ էլ էղներ, դժվարությանը կդիմանար, այդ դժվարությունից դուրս կուգար»: Վլադիմիրը շատ նպատակներ ուներ. երկու եղբայր ուզում էին «թև ու թիկունք» լինել, օգնել տատիկին, պապիկին, ովքեր շատ դժվարությունների միջով են անցել. «Ինքը կըսեր՝ տատի՛կ, պապի՛կ, համբերեք, կուգամ, ես ձեր էրած ամեն ինչը կհատուցեմ, բայց դե…»:
Նկարագրելով դեպքը՝ Վլադիմիրի մորաքույրը նշում է, որ քրոջ որդին դիրքի ավագն է եղել, թղթեր է մոռացել, գնացել է դրանք բերելու. «Հետ գալու պահին երեխուն կրակել էին»: Դեպքը կեսօրին էր տեղի ունեցել: «Ես նստած լսում էի: Որ վիրավորվեց, հայտնեց, ես արդեն…»,- հիշում է Վլադիմիրի պապիկը:
Բանակից զորակոչվելուց որոշ ժամանակ անց Վլադիմիրի եղբայրը մեկնել է արտագնա աշխատանքի. «Ըսավ՝ ախպերս գա, ախպորս կարգին դիմավորեմ, էն էլ… երեխեն 15 օրվա գնացած էր, ինտերնետ էր մտել, դեպքը տեսել: Թողեց, եկավ»:
«Անհամբեր սպասում եմ՝ մեծանամ, իմ եղբոր նման մեծ զինվոր դառնամ»
Վլադիմիրի մորաքրոջ որդին՝
8-ամյա Հակոբը, հիացմունքով է խոսում եղբոր մասին, ասում է՝ շատ է կարոտում Վլադին: Օրերս դպրոցում Հակոբը շարադրություն է գրել և 10 ստացել: «Հեչ մարդ էդպես շարադրություն չէր գրե: Մենակ ես ու ընկերս ստացանք 10: Ես շարադրության մեջ գրել էի, որ յուրաքանչյուր մարդ, ով ապրում է, պետք է իր հայրենիքի զինվորը դառնա: Վերջում էլ գրել էի, որ անհամբեր սպասում եմ՝ մեծանամ, իմ եղբոր նման մեծ զինվոր դառնամ: Էդ «եղբայր» բառի համար ինքն ինձ 10 դրեց»:
Հակոբը հիշում է, թե ինչպես է մի անգամ Վլադիմիրի հետ գնացել զբոսնելու, և հրավառություն է եղել. «Գծերի վրա էին դրել: Մե մարդմ էլ ճվա գը` փախե՛ք, փախե՛ք: Ես էլ կըսեմ՝ ի՞նչ է էղե, ինչի՞ կըսե՝ փախեք: Դու մի ըսա՝ է, սալյուտը գմփա գը: Վերև որ չնայեցի, գմփաց: Ասի՝ Վլա՜դ, փախի՛, Վլա՛դ, հըմի ընձի կկպնի: Վլոն ինձ արագ փախցրավ»:
Հակոբը հիշում է՝ Վլադիմիրը չէր թողնում, որ եղբայրն իրեն ծանր գործի դներ: «Եթե ես գործի կանգնած էի, ինքը կըսեր՝ արի՛ ստեղ: Կտաներ, նստեցներ գը իր սենյակը, կըսեր՝ նստի՛ մինչև գամ: Խելոք նստեի գը, մինչև ինքը կուգար:
Ըսի՝ Վլա՛դ, ի՞նչ էրեցիր, կըսեր՝ հեչ բան: Ախպորը կուգայի, կհարցնեի, կըսեր՝ ինձ մե հատըմ լավ վիրավորեց ու պրծավ: Ըսեցի՝ այ, մյուս անգամ ինձ գործի դնելը ինչ կնշանակե: Ու էլ ըդորից հետո ինքը ինձ գործի չէր դնե: Ուզենար էլ դներ, չէր կրնա, որովհետև էդ պահին Վըլոն կողքս կանգնած էր»,- պատմում է Հակոբը՝ նշելով, որ եղբայրը պաշտպանել է իրեն, իսկ երբ տեսել է, որ հրավառությունը մոտ է դրված, առանց իր ասելու՝ փախցրել էր իրեն.
«Բայց հըմի էլ չեմ վախենա: Ինքն ընբես մի սալյուտի հիշողություն տվեց ընձի, որ ես էլ չեմ կըրնա մոռանամ ըդիգ»: Հակոբն ասում է՝ եղբորը շատ է կարոտել, բայց հիշում է, որ նա Աղդամի պոստերում երգն էր երգում. «Էդ երգն ինքը ամենաշատը կսիրեր: Կուզեի, որ Վլադիմիրը գար, թող ոտքը վիրավոր գար, տուն հասներ, մենակ տուն հասներ: Մենակ գար, ես իմ ախպորս տեսնեի, էս բանը չեղներ: Ես իմ ախպորս տեսա, բայց արդեն հողի տակ: Ինքը Աղդամի պոստերը երգեր գը, վերջում, որ կհասներ «զոհված» բառին, կըսեր՝ ընձի էս բանը պտի չեղնի, չմտածես: Մտածմունքների մեջ կընգնեի, կըսեր՝ չմտածես, ընձի էս բանը չի եղնի, ես կուգամ, կհասնիմ տուն: Եկավ հասավ… Ընբես եկավ, հասավ, որ ես իրան…»: Հակոբն անհամբեր սպասում էր. Վլադիմիրն ասել էր՝ 3 ամսից կգա. «Ինքը վիրավոր եկավ, ընձի հետը վիրավորեց»:
«Երանի ես հըմի մեծանայի, մեծ դառնայի, երանի իմ ախպոր կյանքն էլ փրկեի: Երանի իմ ախպորս ըդպես պոստերում չտեսնեի, երանի ըդպես չտեսնեի»
Հակոբն ասում է՝ որոշել է ատամնաբույժ կամ բժիշկ դառնալ. «Այդ երկուսից մեկը, բայց ես ամենաճիշտը բժիշկն եմ որոշել: Բժիշկ, որ զինվորներն ըսպես դժվարության մեջ Էղնին, ես իրենց օգնեմ: Ուզում եմ իրենց կյանքը փրկեմ: Երանի ես հըմի մեծանայի, մեծ դառնայի, երանի իմ ախպոր կյանքն էլ փրկեի: Երանի իմ ախպորը ըդպես պոստերում չտեսնեի, երանի ըդպես չտեսնեի»: Հակոբն ասում է՝ թող եղբայրը վիրավոր տուն գար, բայց գար. «Չէի ուզե, որ ըսպես բան էղներ: Իրա էդ սիրուն երեսը… Ինքն էլ չէր ուզե, ես էլ չէի ուզե»:
Հակոբը նշում է, որ, եթե Վլադիմիրը ոտքը վիրավոր տուն գար, ինքը եղբորը կասեր՝ լավ է, որ ոտքը վիրավոր տուն է եկել, բայց տուն է եկել, նրան «չեն խփել». «Թող ոտքը վիրավոր գար, թող խոսել չկրնար, մենակ թե տուն գար, ես իրեն տեսնեի, իրա սիրուն երեսը ես տեսնեի: Սիրուն երեսը տարավ, դրավ հողի մեջ: Հողի մեջ տես, քարի վրա տես: Էլ Վլադ չեմ տեսնի ես… Էլ ե՞րբ Վլադ տեսնիմ ես: Կուզեի՝ թող վիրավոր տուն գար, մենակ տուն գար: Թող խոսել չկրնար, թող ոտքը ինվալիդ էղներ, կտանեինք, կբուժեինք ոտքը, ոտքին պրոթեզ կդնեինք, ինչ պետք էր, կենեինք: Մենակ թե թող տուն գար: Թղթի ետևից չերթար…: Ինչի՞ ըսպես եղավ»:
Նշենք, որ Վլադիմիր Մելքոնյանը ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի հրամանագրով հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով՝ ԼՂՀ սահմանը պաշտպանելիս ցուցաբերած արիության համար:
Վլադիմիրի մոր՝ Սվետլանա Մելքոնյանի անունով «Յունիբանկ»-ում բացվել է հաշվեհամար.
«Յունիբանկ» Սվետլանա Մելքոնյան
Հաշվեհամար / Արժույթ
2050156135291001 AMD
2050156135291020 USD
2050156135291040 EUR
2050156135291041 RUR
2050156135297001 AMD Քարտային
