Հիմա այսքան ժամանակ մեր պայքարը չտվե՞ց այդ առաջնորդին, մեր եկեղեցին չտվե՞ց այդ սրբին։ Ինչ ասեմ՝ աղոթենք, աղոթենք, որ հայ ազգը ծաղկի ու ոտքի կանգնի։ Խնդրում եմ, այս իրավիճակում ով ինչի ընդունակ է, թող դա անի, այսօր ամբողջ ազգը դարձել է քաղաքագետ։
Գիտե՞ք՝ մեր պարտության պատճառը որն էր, որ «լյուբոյ» քաջի հանեցին սահմանից: Մենք, չգիտես ինչու, սովորաբար դերասանների ենք սիրում, այ մարդ, թող մարդը մի քիչ էլ խմող լինի, բայց լավ հրամանատար լինի, բայց չէ, կբերենք ու հրամանատար կնշանակենք դերասանի, որ լավ դերասանություն անի։ Ազգը պետք է քնից արթնանա, քնած է դեռ, սահմանին կռիվ է, մահը մոտեցել է, բայց ազգի մի մասը «գողական» է գնում, սա ի՞նչ է, նման ազգերը կապրե՞ն։ Մեր մեջ վրեժի ծարավ չկա, և եթե որևէ մեկի մեջ վրեժի ծարավ չկա, այդ ազգը վերանալու է։ Մենք նեղվում ենք, որ թուրքն իր երեխաներին վրեժի ծարավով է դաստիարակում, ինչո՞ւ մենք էլ նույնը չենք անում։
