Ծանոթանալով Սրբուհի Գալյանի կենսագրությանն ու տարեցտարի բարելավվող հայտարարագրին՝ հասկանում ենք, որ նա ոչ միայն Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը, նրա վարած քաղաքական պատասխանատվությունն է կիսել, այլև այն թավշյա ձեռքբերումները, որոնք խոստացվել էին 2018 թվականին փողոց դուրս եկած 3 միլիոն վարչապետներին, բայց հասանելի դարձան միայն իշխանությանն ու նրա սատելիտներին։
2018թ․ իշխանության գալուց/իշխանությունը զավթելուց առաջ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում էր, որ չի դավանում որևէ «իզմ»-ի։ Դա ճիշտ էր միայն դասական քաղաքականության իմաստով․ նրա իշխանության 6 տարիները ցույց տվեցին, որ իսկապես չի դավանում քաղաքական որևէ սկզբունքի, գաղափարախոսության, և պետական քաղաքականությունն իրականացնում է՝ ըստ իրավիճակի, հանգամանքների՝ այդ ճանապարհին չունենալով որևէ արգելակ։
Օրերս Տիգրան Ավինյանի երդմնակալությունն էր. նա պաշտոնը ստանձնեց՝ չհաղթահարելով անհրաժեշտ 50 տոկոսի շեմը։ Առհասարակ այս ընտրություններին մասնակցությունն էլ բավականին ցածր էր. 28.5 տոկոս:
2018 թվականի հայտնի իրադարձություններից հետո Նիկոլ Փաշինյանըհայտարարել էր. «Կախարդական փայտիկ կա և այդ կախարդական փայտիկը արդեն իր գործը սկսել է»: Դրանից հետո էլ պարբերաբար հավաստիացրել էր՝ փայտիկի հետ ամեն ինչ կարգին է:
