«Մենք չենք կարողանում ճիշտ խոսել». Ալեքսանդր Մանասյան
«Տեղեկատվական քաղաքականության նկատմամբ ոչ ադեկվատ մոտեցումները մեզ մոտ եղել են դեռևս 90-ականներին: Տեղեկատվական քաղաքականության դերը մենք դեռևս չենք կարևորում: Թե տեղեկատվության, թե արտաքին քաղաքական դաշտում քաղաքականությունն իրականացվում է հայեցակարգով: Մեզ պետք է այդ հայեցակարգը, եթե չունենք շատ վատ է»,-այսօրվա ասուլիսում ասաց քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանը:
Նրա խոսքով՝ քառօրյա պատերազմը ցույց տվեց, թե հայ ազգը համախմբան ինչ ներուժ ունի, բայց դա չի նշանակում, որ տեղեկատվական պատերազմում դիրքերը պետք է թուլանան: «Միայն տեղեկատվական դաշտում մենք ունեն այդ ազատությունը, որը կարող է այլ դաշտում չունենանք: Իսկ այսօր մենք ի՞նչ ենք անում, մենք տեղեկատվոթյունից դուրս ենք մղել այն իրական փաստը, որ Ադրբեջանը ցեղասպան պետություն է: Ճիշտ այդպես տեղեկատվական դաշտից դուրս է մնացել ադրբեջանահայության խնդիրը: Ադրբեջանցի փախստական, ըստ էութան, չկա, կան հայ փախստականներ, որոնց հարցը շրջանցվում է: Ի դեպ, դա արվում է նաև մեր օգնությամբ, երբ մենք այն լռության ենք մատնում: Պետք է հստակ հասկանալ մի բան. մենք հակամարտության լեզվի վրա ազդելու հնարավորություններ ունենք: Պետք է աշխատել այդ ուղղությամբ»,- ասաց Ալեքսանդր Մանասյանը:
Տեղեկատվական դաշտի խնդիրների մասին խոսելիս` նա ներկայացրեց մի օրինակ` կապված կրակի դադարեցման վերաբերյալ Մոսկվայում ձեռք բերված բանավոր համաձայնության հետ:
«Սկսել ենք խոսել բանավոր համաձայնության մասին, մամուլը գրում է, որ Ադրբեջանը խախտում է բանավոր համաձայնությունը, և դա այն դեպքում, երբ մենք ունենք Բաքվի ստորագրությամբ փաստաթուղթ, որտեղ խոսվում է հրադադարի մասին: Մենք տեղեկատվական բանաձևերի մշակման մշակույթ չունենք: Մենք չենք կարողանում ճիշտ խոսել: Նույն խնդիրը տարածքների օկուպացման պարագայում է, իրականում նման բան չկա, հայկական կողմը ոչ մի տարածք էլ չի օկուպացրել, բայց մենք որքանո՞վ ենք դա կարողանում տեղ հասցնել»,-ասաց Ալեքսանդր Մանասյանը:
Ըստ նրա` մեր խնդիրը տեղեկատավ ական պատերազմում այնպիսի բանաձևերի մշակումն է, որոնցով կկարողանանք շրջանցել այդ փակուղին, կկարողանանք այնտեղ ճեղք մտցնել:
