Էրդողանը, արևմտյան երկրներն ու կորպորացիաներն են Փաշինյանին բերել իշխանության. Նա հրաժարվել է Ղարաբաղից. չգիտեմ՝ ինչ անուն տամ այն հային, ով իր հույսը դնում է Թուրքիայի վրա. Յակով Կեդմի

168TV-ի «Թրիգեր» հաղորդաշարի հյուրն իսրայելական «Նաթիվ» հատուկ ծառայության նախկին ղեկավար, ռազմաքաղաքական վերլուծաբան Յակով Կեդմին է:

Հաղորդման ընթացքում քննարկվել են Թրամփի ադմինիստրացիայի՝ Հարավային Կովկասի վերաբերյալ դիրքորոշման, ԱՄՆ-ի և  Ռուսաստանի՝ տարածաշրջանի վրա ազդեցության, Իրանի հետ ԱՄՆ-ի և Ռուսաստանի բանակցությունների, Թուրքիայի տարածաշրջանային դերի հարցերը, Հայաստանի իշխանությունների գործողությունները Հայաստանի ու Արցախի առնչությամբ:

Հարցազրույցի հիմնական թեզերը՝ ստորև.

• ԱՄՆ փոխնախագահը, նայելով իր նախկին եվրոպացի դաշնակիցների աչքերի մեջ, ասաց՝ Ռուսաստանին ինքը Եվրոպայի համար որպես սպառնալիք չի դիտարկում: Սրանով նա զրոյացրեց ամբողջ եվրոպական քաղաքականությունը։

• Թրամփն ասաց՝ եթե ուզում եք կռվել Ռուսաստանի հետ, գնացե՛ք, կռվե՛ք, բայց առանց մեզ։ ԱՄՆ-ը Ռուսաստանին սպառնալիք չի դիտարկում: Ռուսաստանը հսկայական ռազմական ներուժ ունի, և, հետևաբար, մենք չենք ցանկանում կռվել նրանց հետ, քանի որ դրա համար որևէ պատճառ չկա։ Այսպիսով, աշխարհում նոր իրավիճակ է, երբ ԱՄՆ-ը ու Ռուսաստանը միասին կլուծեն կոնֆլիկտային իրավիճակները։

• Կովկասում հակամարտությունը բեմադրվել է արևմտյան երկրների և Թուրքիայի գործողություններով։ Թուրքիան գործեց Էրդողանի՝ Օսմանյան կայսրությունը վերականգնելու՝ իր ֆանտազիայի հիման վրա. Իսկ Արևմուտքը Ռուսաստանի դեմ պայքարի համատեքստում փորձեց Կովկասը վերածել նոր հակառուսական մարտադաշտի։ Այն, որ նրանք դրդեցին Վրաստանին ռազմական ճակատ բացել Ռուսաստանի դեմ, հենց դրա վկայությունն է։ Այս քաղաքականության ածանցյալն այն է, ինչ կատարվում է Հայաստանում՝ փորձել Հայաստանը դարձնել այն, ինչ դարձրին Ուկրաինան, Մոլդովան, ինչի փորձեցին, բայց չհաջողվեց վերածել Վրաստանին։ Եվ այս շրջանակներում նրանք իշխանության բերեցին ձեր վարչապետին և ամեն ինչ արեցին, որպեսզի Հայաստանը հնարավորինս արագ որդեգրի ամենակտրուկ հակառուսական քաղաքականությունը։ Բայց նրանք չէին հասկանում ու չեն հասկանում Կովկասի խնդիրները։

• Այսօրվա Հայաստանի սահմանները կտրուկ տարբերվում են այն սահմաններից, որոնք կային ընդամենը 5 տարի առաջ, Հայաստանի իշխանությունների մեղքով։ Այդ քաղաքականությունն անհիմն է և արկածախնդիր։ Նրանք հույսը դրեցին նրանց վրա, ում վրա չպետք է հույս դնեին։

• ԱՄՆ-ը դեռ չի որոշել իր քաղաքականությունը Թուրքիայի նկատմամբ։ Եվ հետևաբար, քանի դեռ չի որոշվել քաղաքականությունը Կովկասում, չի որոշվել քաղաքականությունը Հայաստանի նկատմամբ։

• Ադրբեջանը նոր պետություն է, նոր ժողովուրդ, որը հանկարծ զգաց իր ուժը։ Նրանք կարծում են, որ արդար է, թե ոչ, Զանգեզուրի միջանցքը և նույնիսկ Երևանը պետք է իրենց պատկանեն։ Ինչո՞ւ ոչ։ Լեռնային Ղարաբաղը՝ այո, իսկ Երևանը՝ ո՞չ։ Ո՞րն է տարբերությունը:

• Այսինքն՝ Ադրբեջանն ունի իր պահանջները, որոնք հիմնված են Ադրբեջանի քաղաքական, տնտեսական և ռազմական հզորության վրա։ Որևէ մեկը կարո՞ղ է կանգնեցնել նրանց: Եթե ​​չկարողանան, կհասնեն Երևան. Կարո՞ղ են, թե՞ ոչ, ԱՄՆ-ն է որոշիչ խաղացողը, իսկ ո՞ւմ վրա է հույսը դնում Հայաստանի իշխանությունը՝ ֆրանսիացիների։ Բայց նրանք չեն հիշում, թե ինչպես են ֆրանսիացիները խոստացել պաշտպանել հայերին Անթալիայում, բայց վերջին պահին հեռացան, ու թուրքերը կոտորեցին նրանց… Ձեր նախնիներին: Ձեր կառավարության պատճառով, որը հույսը դրեց ֆրանսիացիների խոստումների վրա։ Այսօր կրկին հույսը դնում են ֆրանսիացիների խոստումների վրա։ Իսկ ֆրանսիացիներն այն ֆրանսիացիները չեն, նրանք շատ ավելի թույլ են։ Իսկ ամերիկացիները թքած ունեն Հայաստանի վրա. նրանց համար գլխավորն այն է, որ Կովկասում հանգիստ լինի, հակամարտություն չլինի։ Իսկ Հայաստանը դուրս է մղում Ռուսաստանին։ Ռուսաստանն ասաց՝ մենք երաշխավորում ենք Հայաստանի սահմանները, իսկ ձեր վարչապետն ասաց՝ ես ավելի շատ գոհ եմ ԵՄ երաշխիքներից։ Իսկ եթե վաղը Եվրոպական միությունը չլինի՞:

• Իսկ եթե Եվրոպային Ռուսաստանից վտանգ չկա, ապա ինչո՞ւ է պետք ՆԱՏՕ-ն։ Իսկ եթե ՆԱՏՕ-ն չլինի, Հայաստանն ո՞ւմ վրա է հույսը դնելու:

• Հայաստանին մոտ տարածաշրջանում միակ քրիստոնյա երկիրը Վրաստանն ու Ռուսաստանն են։ Ռուսաստանը շահագրգռված է, որ Հայաստանը լինի անկախ, ուժեղ, ինքնաբավ և ոչ ռուսաֆոբ։ Իսկ մնացած բոլորը Հայաստանի վրա թքած ունեն: Պատմությունն ապացուցել է դա։

• Հայաստանն ու Վրաստանը քրիստոնեական երկրներ են։ Ռուսաստանը շահագրգռված է տարածաշրջանում երկու քրիստոնեական երկիր ունենալով. Հայաստանը Թուրքիա չէ, իսկ Ռուսաստանը շատ զգուշավոր է Թուրքիայի նկատմամբ։ Թուրքիան դեռ չի ճանաչել Ղրիմը, քանի որ Ղրիմը համարում է թուրքական։ Ռուսաստանի նկատմամբ ոչ թշնամական, ուժեղ Հայաստանը դրական գործոն է Ռուսաստանի կողմից։

• Ի՞նչ է անում Հայաստանում ռուսական ռազմակայանը։ Նա այլմոլորակայինների՞ դեմ է, թե՞ Աֆրիկայի դեմ: Նա գտնվում է Թուրքիայի սահմանին։

• Հայաստանը հրաժարվեց Լեռնային Ղարաբաղից. Ձեր վարչապետը հրաժարվեց Ղարաբաղից, իսկ այսօր այնտեղ հայեր չկան։

• Չգիտեմ ինչպես անվանել Թուրքիային ապավինող հային. Ես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարող է Հայաստանը հույսը դնել Թուրքիայի վրա. Սա ուղղակի իմ գլխում չի տեղավորվում: Եթե ​​չլինեին Հայաստանի այսօրվա իշխանության գործողությունները, Լեռնային Ղարաբաղը կլիներ Հայաստանում. Ի վերջո, Պուտինն է դա առաջարկել։ Թուրքի ազնիվ խոսքին ապավինող հային չգիտեմ ինչ անուն տամ:

• Եթե Հայաստանը հույսը դնի իր և իր շահերի վրա, ապա կհասնի նրան, ինչին արժանի է Հայաստանի ժողովուրդը։ Ձեր ժողովուրդը տաղանդավոր է։

Հայկ Դերզյան