«Հայկական ազգագրական պատկերներ՝ տեսիլք, կամք եւ յոյս» գիրքի շնորհահանդէսը Աթէն­քի մէջ

­Հինգ­շաբ­թի, 9 ­Մա­յիս 2024-ի ե­րե­կո­յեան, ­Գո­քի­նիոյ ­Հայ Ա­ւե­տա­րա­նա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ գիր­քի բա­ցա­ռիկ շնոր­հա­հան­դէս մը, կազ­մա­կեր­պու­թեամբ ­Յու­նաս­տա­նի Ա­ւե­տա­րա­նա­կան հա­մայն­քի հո­վիւ վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­Վի­գէն ­Չո­լա­քեա­նի եւ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գա­բար­ձու­թեան։ Շ­նոր­հա­հան­դէ­սը նո­ւի­րուած էր սփիւռ­քա­հայ կեան­քի հան­րա­ծա­նօթ անձ­նա­ւո­րու­թիւն դոկտ. Հ­րայր ­Ճէ­պէ­ճեա­նի «­Հայ­կա­կան ազ­գագ­րա­կան պատ­կեր­ներ՝ տե­սիլք, կամք եւ յոյս» գիր­քին, որ հրա­տա­րա­կո­ւե­ցաւ 2023-ին ­Պէյ­րու­թի մէջ, իսկ ար­դէն շարք մը հայ­կա­կան գա­ղութ­նե­րէն ներս ար­ժա­նա­ցած է հան­րա­յին ներ­կա­յաց­ման:

­Գիր­քի շնոր­հա­հան­դէ­սը կա­տա­րո­ւե­ցաւ հե­ղի­նա­կի մաս­նակ­ցու­թեամբ, որ յա­տուկ ժա­մա­նած էր Ա­թէնք ներ­կա­յացնե­լու հա­մար իր աշ­խա­տու­թիւ­նը։ ­Գիր­քը դոկտ. ­Ճէ­պէ­ճեա­նի՝ վեր­ջին հինգ տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին հայ մա­մու­լին մէջ հրա­տա­րա­կած շա­հե­կան յօ­դո­ւած­նե­րու ամ­բող­ջու­թիւնն է, որ կը բաղ­կա­նայ 88 տար­բեր գրու­թիւն­նե­րէ։ ­Ծա­ւա­լուն հա­տո­րը կազ­մո­ւած է 400 է­ջե­րէ, ո­րուն խմբագ­րու­թիւ­նը եւ նիւ­թե­րու հա­մադ­րու­մը ի­րա­գոր­ծո­ւած է դոկտ. Ար­տա ­Ճէ­պէ­ճեա­նին կող­մէ։

­Գիր­քի շնոր­հա­հան­դէ­սը տե­ղի ու­նե­ցաւ ներ­կա­յու­թեամբ ­Վե­րա­պա­տո­ւե­լի ­Վի­գէն ­Չո­լա­քեա­նի, ­Հայ ­Կա­թո­ղի­կէ ժո­ղովր­դա­պետ ­գերպ. ­Յով­սէփ ծ.վրդ. ­Պէ­զա­զեա­նի, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ պ. ­Թագ­ւոր ­Յո­վա­կի­մեա­նի, Հ.Յ.Դ. ­Կեդր. կո­մի­տէի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ընկ. Հ­ռիփ­սի­մէ ­Յա­րու­թիւ­նեա­նի, ­Հա­մազ­գա­յի­նի, «Ա­զատ Օր»-ի, «­Նոր Աշ­խարհ»-ի եւ «­Հայ ­Կեանք»-ի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն, հայ­կա­կան վար­ժա­րան­նե­րու ու­սուց­չա­կան կազ­մե­րուն եւ գրա­սէր բազ­մու­թեան մը։

Ե­րե­կո­յին բա­ցու­մը կա­տա­րեց վեր. ­Չո­լա­քեան, որ հա­կիրճ անդ­րա­դար­ձաւ շնոր­հա­հան­դէ­սին, ա­պա լայն տե­ղե­կու­թիւն­ներ տո­ւաւ դոկտ. Հ­րայր ­Ճէ­պէ­ճեա­նի կեն­սագ­րա­կան գի­ծե­րուն, ա­նոր հան­գա­ման­քին որ­պէս Աս­տո­ւա­ծա­շուն­չի ­Ծո­ցի ըն­կե­րու­թեան ընդհ. քար­տու­ղար, ինչ­պէս նաեւ գրա­կան գոր­ծու­նէու­թեան մա­սին։

­Գոր­ծադ­րո­ւե­ցաւ կո­կիկ գե­ղա­րո­ւես­տա­կան յայ­տա­գիր մը, ո­րուն ըն­թաց­քին ծա­նօթ եր­գիչ Ս­տե­փան ­Թե­քի­րեան դաշ­նա­մու­րի վրայ յա­ջո­ղա­պէս մեկ­նա­բա­նեց հայ­կա­կան ժո­ղովր­դա­յին եր­գեր, ո­րոնք նրբա­ցու­ցին մթնո­լոր­տը, իսկ տիկ. ­Մա­նի­շակ Ե­սա­յեան-­Մի­նա­սեան խոր ապ­րու­մով ար­տա­սա­նեց Ս. ­Կա­պու­տի­կեա­նի «­Խօսք իմ որ­դուն» բա­նաս­տեղ­ծու­թիւ­նը։

­Գիր­քի ներ­կա­յաց­ման առն­չու­թեամբ, բեմ հրա­ւի­րո­ւե­ցաւ պ. ­Քե­րոբ Է­քի­զեան, որ կա­տա­րեց դոկտ. ­Ճէ­պէ­ճեա­նի հրա­տա­րա­կու­թեան ար­ժե­ւո­րու­մը, ներ­կա­յաց­նե­լով ա­նոր ո­գին ու ար­տա­յայ­տած պատ­գամ­նե­րը։ ­Խօս­քը կը հրա­տա­րա­կենք ա­ռան­ձին։

Երկ­րորդ խօ­սո­ղը ե­ղաւ պ. ­Զա­ւէն Գ­րի­գո­րեան, որ կարգ մը գլուխ­նե­րու ընտրու­թիւ­նը կա­տա­րե­լով, անդ­րա­դար­ձաւ ա­նոնց մէջ տեղ գտած գա­ղա­փար­նե­րուն եւ մտա­ծում­նե­րուն։

Եզ­րա­փա­կիչ խօս­քը ե­ղաւ գիր­քի հե­ղի­նա­կին կող­մէ։ ­Դոկտ. ­Ճէ­պէ­ճեան նախ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց Ա­ւե­տա­րա­նա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վի­ւին եւ հո­գա­բար­ձու­թեան, ո­րոնք յանձն ա­ռին ի­րա­գոր­ծել շնոր­հա­հան­դէ­սը, ա­պա իր ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը յայտ­նեց խօ­սող­նե­րուն եւ յայ­տա­գի­րի մե­նա­կա­տար­նե­րուն։

Ան անդ­րա­դարձ կա­տա­րեց գիր­քի բո­վան­դա­կու­թեան, ա­պա իր խո­հե­րը ներ­կա­յա­ցուց հա­յու­թեան ու յատ­կա­պէս սփիւռ­քա­հայ կեան­քին մա­սին։ Անդ­րա­դառ­նա­լով հա­յու ար­դի տագ­նապ­նե­րուն եւ մար­տահ­րա­ւէր­նե­րուն, ան մատ­նանշեց հա­յու ինք­նու­թեան ո­րո­նու­մին եւ պահ­պա­նու­մին հա­մար կա­տա­րո­ւած պայ­քա­րը, նոյ­նիսկ ե­թէ սփիւռ­քա­հայ տար­րին մէջ նա­հան­ջած է հա­յե­րէն խօ­սե­լու կա­րո­ղու­թիւ­նը։ Ան օ­րի­նակ­ներ ներ­կա­յա­ցուց զա­նա­զան եր­կիր­նե­րուն մէջ, իր ճամ­բոր­դու­թիւն­նե­րուն ըն­թաց­քին հան­դի­պած ան­ծա­նօթ հա­յե­րուն մա­սին, ո­րոնց մէջ կը նշմա­րէ հայ մնա­լու զօ­րա­ւոր կամք եւ գի­տակ­ցու­թիւն։ Ան նշեց, թէ հա­կա­ռակ հա­յոց պատ­մու­թեան մէջ ար­ձա­նագ­րո­ւած մռայլ ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն, հա­յը ու­նի վե­րապ­րե­լու եւ ստեղ­ծա­գոր­ծե­լու կամք։

Ե­լոյ­թի ա­ւար­տին դոկտ. ­Ճէ­պէ­ճեան իր նո­րա­տիպ գիր­քի օ­րի­նակ­նե­րը մա­կագրեց եւ տրա­մադ­րեց ներ­կա­նե­րուն։ ­Յա­ջոր­դեց մտեր­միկ զրոյց հե­ղի­նա­կին եւ ներ­կա­նե­րուն մի­ջեւ։