«Մարդկանց շրջանում էլ պատճեններն ավելի շատ են, քան բնօրինակները»

Վայրի և անկանխատեսելի Պաբլո Պիկասոն 20-րդ դարի ամենաինքնատիպ հանճարներից էր: Նա անցել է բոլոր փորձությունների միջով՝ աղքատություն և հարստություն, պատերազմ և խաղաղություն, կանացի ուշադրություն և համաշխարհային փառք: Նրա հաջողության պատմությունը երևի հնարավոր չէ կրկնել, բայց Պիկասոյից շատ բան կարելի է սովորել:

1. Եթե ուզում ես պահպանել թիթեռի թևերի փայլը, մի կպիր դրանց:

2. Գեղանկարչությունը կույրերի զբաղմունք է: Նկարիչն այն չի նկարում, ինչ տեսնում է, այլ նկարում է այն, ինչ զգում է:

3. Տարիքի հետ քեզ թվում է, թե քամին ավելի ուժգին է փչում, և միշտ՝ երեսիդ:

4. Յուրաքանչյուր երեխա նկարիչ է: Բարդն այն է, որ մանկական տարիքից ելնելով էլ նկարիչ մնաս:

5. Որպեսզի նկարես, դու պետք է փակես աչքերդ ու երգես:

6. Ես ուզում եմ ապրել փող ունեցող աղքատի նման:

7. Մարդկանց շրջանում էլ պատճեններն ավելի շատ են, քան բնօրինակները:

8. Եթե միայն հնարավոր լիներ ազատվել ուղեղից ու օգտագործել միայն աչքերը…

9. Կանանց միայն երկու տեսակ կա՝ աստվածուհիներ և ջնջոցներ:

10. Իմ մայրն ինձ ասում էր, որ, եթե ես զինվոր լինեմ, ապա գեներալ կդառնամ, եթե վանական, ապա անպայման՝ վանահայր: Դրա փոխարեն՝ ես նկարիչ դարձա ու դարձա Պիկասոն:

11. Մինչև վաղը հետաձգեք միայն այն գործը, որը մինչ մահ չեք ուզում ավարտին հասցնել:

12. Մենք՝ իսպանացիներս, առավոտյան ժամերգություն ենք, կեսօրից հետո՝ կորիդա, և հասարակաց տուն՝ ուշ երեկոյան:

13. Բոլորը փորձում են հասկանալ գեղանկարչությունը: Իսկ ինչո՞ւ նրանք չեն փորձում հասկանալ թռչունների երգը:

14. Երբ արվեստաբաններն են հավաքվում իրար գլխի, նրանք խոսում են ձևի, կառուցվածքի ու իմաստի մասին: Երբ նկարիչներն են հավաքվում, նրանք խոսում են այն մասին, թե որտեղից կարող են գնել էժան լուծիչ:

15. Ես միշտ անում եմ այն, ինչ չեմ կարողանում անել: Այդպես ես սովորում եմ դա անել:

16. Մարդկանց մի մասը տեսնում է, թե ինչ կա, ու հարցնում է՝ ինչո՞ւ: Ես տեսնում եմ, թե ինչ կարող էր լինել, ու հարցնում եմ՝ իսկ ինչո՞ւ ոչ:

17. 40 տարին այնպիսի տարիք է, երբ վերջապես քեզ երիտասարդ ես զգում: Բայց արդեն շատ ուշ է…

18. Եթե այլևս որևէ մեկը չլիներ, որին ես կկարողանայի սիրել, ես կսիրահարվեի դռան բռնակին:

19. Իսկական նկարիչները Ռեմբրանդտն ու Ջոտտոն են, իսկ ես սոսկ ծաղրածու եմ: Արվեստում ապագան նրանցն է, ովքեր կարողանում են ծռմռվել:

20. Ինձ թանգարան տվեք, և ես այն կլցնեմ:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց Սոֆա Պետրոսյանը