««Դավադրության» ավելի լայն ծրագիր կա, քան այն, ինչ երեկ տեսանք»

Հրանտ Տեր-Աբրահամեանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Ինչո՞ւմ եմ կասկածում, որ «դավադրության» ավելի լայն ծրագիր կա, քան այն, ինչ երեկ տեսանք:

1. Ես չեմ հավատում, որ երեկ հայտնի օրենքի կողմ քվերակած կուսակցություններից որևէ մեկն ինքնուրույն, այն էլ վճռականորեն գործելու ունակություն, կամք և ցանկություն ունի այսօրվա իրավիճակում: Առավել ևս չեմ հավատում, որ նրանք կարող են նման կամք դրսևորել միասնաբար: Ես չեմ հաշվում այդ ուժերին որպես քաղաքական լիարժեք և ինքնիշխան սուբյեկտներ:

Նրանց վճռականության, ինչպես և միասնության թիկունքում պետք է լինի նրանիցից ավելի ուժեղ, և նրանց միավորած Չորրորդը, որը նաև պետք է ներկայացրած լիներ գործողության արդյունավետության ինչ որ երաշխիքներ, և քայլ քայլ առ քայլ ծրագիր:

Ինքն իրենով առանձին վերված երեկվա քվեարկությունը ո՛չ իր բովանդակությամբ, ո՛չ իր ձևով անհասանալի է

2. Դժվար է պատկերացնել, որ գնալով այդ քայլի, նախապես հաշվարկած չլինեին Նիկոլի հակազդեցությունն ու ժողովորդի արձագանքը: Քաղաքական իրավիճակներում գործող անձանց ու խմբերին դմբոների տեղ դնելը լավ մեթոդ չի: Ավելի հավանական է ենթադրել, որ իրավիճակի զարգացումը նախապես հաշվարկած էր: Ուրեմն, կամ, ըստ պլանի՝ դա իրենց չի մտահոգում, կամ հնեց դա էլ ուզում են:

3. Այս ենթադրությունը կարող է անուղղակիորեն հաստատվել նրանով, որ երեկվա բանակցությունները փաստացի ոչնչով չավարտվեցին: Նիկոլը հերթական անգամ ցույց տվեց իր մոբիլիզացիոն հնարավորությունները: Բայց մյուս կողմից դուրս եկավ ԱԺ-ից անորոշ արդյունքներով: Իսկ դա նշանակում է, որ ուժի ցուցադրությունը մեծ տպավորություն չի գործել «հարգելի սեղանակիցների» վրա: Դա էլ կարող է լինել միայն մեկ դեպքում, եթե իրենց կարծիքով, թեկուզ սխալ ու պատրանքային իրենց թիկունքում կա մի ավելի հզոր հակակշիռ ուժ: Իսկ դա չեն կարող լինել հենց իրենք՝ նույնիսկ միավորված, ոչ էլ իրենց պատգամավորի կարգավիճակը:

4. Օրենքը, որն երեկ ընդունեցին նույնպես ոչ այնքան հասնակալի է, եթե ենթադրենք, որ դա ինքնանպատակ էր: Բավականին մանկամիտ է նման «գաղտնագողի» ձևերով մի օրենք ընդունել, որը գուցե միայն իմ սիրողական դատաղությամբ այդքան հակասում է Սահամանդորւթյան պահանջի ոգուն և էությանը և հույս ունենալ, որ այդ մանկական հնարը պետք է արդյունքի բերի ու վախեցնի դիմացինին: Կարելի է ենթադրել, ուրեմն, որ օրենքն ինքնանպատակ չէր, այլ շղթայի մի օղակը, որն ունի բացի բառացիից նաև այլ նպատակներ:

5. Միգուցե նույնիսկ ենթադրեմ, որ ըստ «խիտրի պլանի», խնդիր է դրված սադրել Նիկոլին արագ գործողությունների: Քանի որ դրանք կանխատեսելի են՝ հրաժարական, ժողովորդական ճնշմամբ կամ «ջեմթլմենանական պայմանավորվածությամբ» արտահերթ ընտրությունների անցկացում, ապա գուցե այդ կանխատեսլիության վրա էլ կառուցված է պլանը, և դրա տակ կան ինչ որ երաշխիքներ:

Հ.Գ. Սրանք ընդամենը ենթադրություններ են, բարձրաձայն մտքեր են: Կարող եք անխնա քննադատել: Շնորհակալ կլինեմ, եթե օգնեք՝ թույլ կետեր գտնելով: Բայց առանց հասկանալու փորձի էս «մազալու» բաները չարժի թողնել»: