Ներկայացման ինքնատիպությունն այն է, որ բեմադրությունն արված է ոչ թե բեմի վրա, այլ՝ բնության գրկում, ինչը, կարծում եմ, ավելի կօգնի հանդիսատեսին ընկալել ու զգալ բանաստեղծություններն իրենց ողջ խորությամբ։ Արված է հնարավոր ամեն բան, որ հանդիսատեսը «դատարկաձեռն» չհեռանա այդ ներկայացումից, անպայման ինչ-որ բան իրենց հետ տանելու են, յուրաքանչյուրն ինքը կորոշի՝ ինչ, բայց հաստատ բոլորն անմոռանալի հույզերով են հեռանալու։
