Ցանկացած պետության գլխավոր խնդիրը երկրի ներքաղաքական կայունության ապահովումն է, քանզի դրա հակոտնյան քաոսն է։ Ցնցումներ սովորաբար հրահրում են ընդդիմադիր քաղաքական ուժերը, մինչդեռ Հայաստանում տեղի է ունենում ճիշտ հակառակը։ Տառապելով մեծամոլության սինդրոմով, Փաշինյանը, որպես կանոն, ինքն է թեժացնում իրավիճակը։
«Լրջությունը գլխավոր հերոսի մեծամտությունն է: Նա ինչ արել է, երբեք չի պատժվել, ոչ մի անգամ պատասխանատվության չի ենթարկվել, ու եկել է պահը ու հանդիպել է մետրանպաժին: Շատ կարևոր է, որ գլխավոր հերոսի սխալները ճակատագրական չեն եղել, ուստի, քանի որ ներկայացման ավարտը բարի էր, գլխավոր հերոսը որոշում է՝ այսուհետ պետք է ճիշտ ապրի և կյանքը ճիշտ ճանապարհով տանի»,- նշեց Աշոտ Հակոբյանը։
Քաղաքական և պետական կառավարման հավակնություններ ունեցող միավորները արագ պետք է վերափոխվեն այդ առումով՝ դառնան հստակ։ Եվ երկրի հանրային օրակարգը վերցնեն նրա ձեռքից՝ հստակ ասելիքով։
