Հաճախ մարդիկ չեն գիտակցում, թե ինչքան վատ արարք են գործում, երբ ատում են միմյանց կամ չարախոսում մեկը մյուսի հանդեպ
Հաճախ մարդիկ չեն գիտակցում, թե ինչքան վատ արարք են գործում, երբ ատում են միմյանց կամ չարախոսում մեկը մյուսի հանդեպ: Երբ որևէ մեկի հասցեին հնչում է մի ցանկացած վիրավորանք, մարդիկ հարմար են գտնում դրան մեկ այլ վիրավորանքով պատասխանել: Երբ մեկին ատում են, նա հարմար է գտնում ատել՝ ի պատասխան: Իսկ երբ չարախոսում են, ի պատասխան չարախոսել:
Թվում է, թե դա մարդկային է, հենց այդպես էլ նրանք համարում են իրենց արարքը: Ատելը, այո՛, մեղք է նրանց համար, սակայն քայլեր չեն ձեռնարկում չատելու համար:
Ի՞նչ է ասում Սուրբ Գիրքը ատելության և սիրո մասին:
«Սիրեցե՛ք ձեր թշնամիներին, օրհնեցե՛ք ձեզ անիծողներին, բարությո՛ւն արեք ձեզ ատողներին և աղոթե՛ք նրանց համար» (Մատթեոս 5:44): Հենց այս է պատգամը, որ հնչում է Տիրոջից:
Երբ Քրիստոս ասում է, որ պետք է սիրել, մենք այդ պատգամը հաճախ հասկանում ենք որպես պարզ մի երևույթ, սակայն իրականում, եթե մի փոքր ավելի խորը մտածենք, կտեսնենք, որ սիրելն ամենաբարդն է՝ ատելությանն ի պատասխան:
Այս պարագայում ատելությունը, ինչպես ասում են, հնարավոր է, մարդկային է, սակայն չարին բարությամբ պատասխանելն էլ աստվածային է: Եվ մենք, բնականաբար, որպես իրական քրիստոնյաներ ու Քրիստոսի հետևորդներ, ձգտում ենք նմանվել ու մոտենալ մեր Տիրոջը: Ուստի՝ պիտի փորձենք սիրել՝ անկախ մեր հանդեպ այլոց վերաբերմունքին:
«Սիրեցե՛ք ձեր թշնամիներին»,- պարզ հնչող այս պատգամը կատարելը գուցե ամենաբարդն է համատարած ատելության պարագայում: Այն պահանջում է մեծ ուժ՝ կամքի ուժ: Սակայն քրիստոնեությունը ուժեղների համար է: Եվ միայն մեր հոգին զորացնելով՝ կարող ենք սիրել, և միայն սիրով է, որ կարող ենք մոտենալ Աստծուն:
Սովորաբար աղոթում ենք մեր սիրելիների համար: Այսօրվանից աղոթենք ամենքի համար:
