Քաղաքական ճգնաժամը վերածվել է համակարգային ճգնաժամի
1or.am. Քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանն իր վերջին հարցազրույցներից մեկում հետաքրքիր միտք էր արտահայտել։ Նա նշել էր, որ եթե նույնիսկ ընդունենք, թե հասարակության 90 տոկոսը համակրում է Փաշինյանին, որն, իհարկե, ֆանտաստիկայի ժանրից է, միևնույն է դա որևէ բան չի փոխի, քանի որ խնդիրը ոչ միայն իշխանության անարդյունավետությունն է, այլև այն, որ քաղաքական ճգնաժամը վերածվել է համակարգային ճգնաժամի։ Ըստ էության, Հայաստանում անիշխանություն է։ Նիկոլ Փաշինյանը դե ֆակտո իշխանություն չունի և դա օրինաչափ է։ Քաղաքական ճգնաժամի հիմնական պատճառներից մեկն էլ դա է, որովհետև Նիկոլ Փաշինյանը այլևս չունի բավարար լեգիտիմություն` հարթելու քաղաքական դաշտի կնճիռները։ Ինչ վերաբերում է համակարգային ճգնաժամի առկայությանը, ապա այն նոր չի ի հայտ եկել, այն սկսել է 2018թ-ի իշխանափոխության հենց հաջորդ օրվանից։ ԱԺ գրավումը, բանակի, եկեղեցու, ԲՈւՀ-երի վրա հարձակումները, դատարանների շենքերի շրջափակումը, Սահմանադրական դատարանի վրա գրոհը, հիմա էլ ԲԴԽ-ի վրա հարձակումը չէր կարող անհետևանք անցնել։
Քաղաքական և համակարգային ճգնաժամի հաղթահարման ճանապարհները շատ են, Հայաստանի պարագայում մեկն է՝ Նիկոլ Փաշինյանը պետք է հրաժարական տա և անցկացվեն նոր ընտրություններ։ Եթե հրաժարական չի տալիս Փաշինյանը, ապա ընդդիմությանը այլ բան չի մնում, քան պայքարի ձևերի կոշտացումն է։ Սա էլ իր հերթին կարող է բերել նոր քաղաքական ցնցումների։ Հայաստանը հիմա այն վիճակում չէ, որ կարողանա դիմակայել դրան։ Այսինքն Սահմանադրական ճանապարհը ճգնաժամը հաղթահարելու լավագույն եղանակն է։ Քաղաքական դաշտի հիմնական դերակատարները խնդրի հանգուցալուծման տարբեր մոտեցումներ ունեն։ Մի մասը համաձայն է արտահերթ ընտրություններին Փաշինյանի վարչապետությամբ, մյուս մասը՝ ոչ։ Թե ինչ կլինի, առաջիկա օրերը ցույց կտան, քանի որ Նիկոլ Փաշինյանը նորից սկսել է հանդիպում-կոնսուլտացիաները քաղաքական ուժերի հետ։ Եթե խորհրդարանական ընդդիմության հետ շատ թե քիչ ամեն բան պարզ է, ապա արտախորհրդարանական ընդդիմության հարցում անորոշությունները շատ են։
Ակնհայտ է մի բան, որ քաղաքական պրոցեսների հետագա զարգացումների վրա մեծ ազդեցություն է ունենալու Հանրապետական կուսակցության դիրքորոշումը, քանի որ այդ կուսակցությունն է ամենամեծ և ինստիտուցիոնալացված ընդդիմադիր ուժը։ 2018թ.-ին ՀՀԿ-ն հավաքել է ամենաշատ ձայները, ու եթե հաշվի առնենք, որ այս երեք տարիներին, ըստ էության, այդ կուսակցության հասցեին փչված շատ փուչիկներ պայթեցին, ապա նրանց հաջողություն արձանագրելու շանսերը հաջորդ ընտրություններում առնվազն կկրկնապատկվի։ ՀՀԿ-ն սակայն հայտարարել է, թե չի մասնակցելու ընտրություններին, եթե դրանք կազմակերպի Նիկոլ Փաշինյանը։ Այդուհանդերձ, ես կարծում եմ, որ Նիկոլը հրաժարական է տալու, Իմ քայլից որևէ մեկը մի քանի ամսով մինչև նոր ընտրությունները ընտրվելու է վարչապետ, իսկ ընտրություններից հետո արդեն ըստ դրանց արդյունքների կձևավորվի նոր իշխանություն։ Նիկոլ Փաշինյանը հրաժարական կտա նաև այն պատճառով, որ ընտրությունները հնարավորինս լեգիտիմ ելք ունենան։ Լեգիտիմությունը նրան օդ ու ջրի պես պետք է։
