Այսօր մեր երկրում գիտության հանդեպ երիտասարդների հետաքրքրվածությունն անհամեմատ ավելի ցածր է, քան նախորդ տասնյակ տարիներին էր. երիտասարդ գիտնականները՝ գիտության մասին
Նոյեմբերի 10-ը Հանուն խաղաղության և զարգացման գիտության համաշխարհային օրն է: Օրվա խորհուրդն ու նպատակն է՝ ամբողջ աշխարհում բարձրացնել հասարակության մոտեցումն ու գնահատականը հօգուտ գիտության:
Գիտության ոլորտի երիտասարդ ներկայացուցիչներից 168.am-ը հետաքրքրվեց, թե երկար տարիներ է, ինչ խոսում ենք, որ մեր երկրում գիտությունն առաջնային համարելու համար քայլեր չեն արվում, մարդիկ, թեկուզև լավ մասնագետ են, հեռանում են գիտությունից: Այսօր ի՞նչ վիճակ է ոլորտում, ի՞նչ անել աշակերտին գիտությանը մոտեցնելու և մասնագետին ոլորտում պահելու համար:
«Դժվար, բազմաշերտ հարց է։ Ես 15 տարի գիտության մեջ եմ, և կարծես թե նոր-նոր, գոնե աշխատավարձի մասով կա առաջընթաց։ Բայց, ամեն դեպքում, ցանկացած մասնագիտություն ապրելու միջոց է, և եթե գիտությունը շարունակում է մնալ ոչ հրապուրիչ, ուրեմն այն դեռ չի դիտարկվում՝ որպես բարեկեցիկ կյանքի միջոց։ Երևի դեռ շատ ժամանակ ու ջանք է պետք՝ իրավիճակը շտկելու համար»,- ասաց Հայաստանի ԳԱԱ հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի հնագետ Տիգրան Ալեքսանյանը:
ԵՊՀ քիմիայի ֆակուլտետի օրգանական քիմիայի ամբիոնի բարձրմոլեկուլային միացությունների լաբորատորիայի կրտսեր գիտաշխատող, օրգանական քիմիայի ամբիոնի ուսումնական լաբորատորիայի վարիչ Նաղաշ Միրաքյանը համամիտ չէ, որ գիտությունն առաջնային համարելու համար քայլեր չեն արվում:
«Թույլ տվեք չհամաձայնել այն պնդման հետ, որ գիտությունն առաջնային համարելու համար քայլեր չեն արվում: Քայլեր արվում են, այլ հարց է, որ այդ քայլերը գուցե բավարար չեն կամ թերի են: Այսօր մեր երկրում գիտության հանդեպ երիտասարդների հետաքրքրվածությունն անհամեմատ ավելի ցածր է՝ համեմատած նախորդ տասնյակ տարիների հետ: Գուցե խնդիրն այն է, որ դպրոցում աշակերտների մոտ գիտության հանդեպ սերը չի ձևավորվում այնչափ, որպեսզի իրենց հետագա կյանքը կապեն բնագիտական առարկաների հետ: Պատճառները բազմազան են՝ սկսած դպրոցական լաբորատորիաների ցածր հագեցվածությունից՝ մինչև ուսուցիչների ոչ ճիշտ դասավանդում: Եթե աշակերտը որևէ առարկա չհասկացավ, բնականաբար, նա այն չի կարողանա սովորել և սիրել: Այստեղից էլ գալիս են հիմնական խնդիրները: Ոչ պակաս կարևոր խնդիր է՝ աշակերտների մոտ այն կարծրատիպի վերացումը, որ բուհն ավարտելուց հետո բնական գիտությունների մասնագիտացմամբ պատշաճ աշխատավարձով աշխատանք հնարավոր չէ գտնել: Դա միանշանակ այդպես չէ»:
Աստղագետ Հասմիկ Անդրեասյանի խոսքով՝ բնական գիտությունների վիճակն է մի փոքր վատ. համալսարանում համապատասխան ֆակուլտետներն այն պահանջարկը չունեն, ինչ պետք է ունենային:
«Շատ ֆակուլտետներում թափուր տեղեր են մնում: Կարծում եմ՝ պետք է սկսել դպրոցներից ու դպրոցական տարիներին հասցնել մաքսիմալ հետաքրքրություն առաջացնել երեխայի մոտ: Պետք է թարմացնել նաև դասավանդման ձևերը, շատ ավելացնել պրակտիկ դասընթացները` մասնավորապես ֆիզիկա, քիմիա առարկաների դեպքում: Երեխան պետք է իր ձեռքով փորձեր անի, ինչ-որ սարք փչացնի, հետո ինքն էլ սարքի, որպեսզի էնտուզիազմը պահպանվի: Դե, բնականաբար, պետք է հասարակության մեջ գիտնականի իմիջը վերականգնվի, ոչ թե թերագնահատված լինի: Երեխան պետք է վստահ լինի, որ գիտության մեջ լինելով՝ ինքը կկարողանա լավ ապրել, որովհետև բոլորի համար էլ դա շատ կարևոր է»,- ընդգծեց աստղագետը:
