Մարդիկ պատահական չեն հանդիպում…
Գնում եմ էլեկտրագնացքով: Վագոն է մտնում մի անօթևան թափառաշրջիկ` աչքերի տակը՝ կապույտ, ուռած դեմքով, արտաքինից՝ մոտ 30 տարեկան: Մի պահ շուրջն է նայում ու սկսում.
– Պարոնայք, 3 օր ոչինչ չեմ կերել, ազնվորեն եմ ասում: Վախենում եմ գողանալ, որովհետև փախչելու ուժ չունեմ: Բայց ուտել շատ եմ ուզում: Խնդրում եմ, տվեք՝ ով ինչքան կարող է: Դեմքիս մի նայեք. խոստովանում եմ, խմում եմ, ու ինչ էլ տաք, երևի էլի խմելու եմ: Ու քայլեց առաջ:
Վագոնի ժողովուրդը բարի էր և արագ այդ անօթևանին 500 ռուբլի գումար տվեց: Վագոնի վերջում նա կանգնեց, դեմքով շրջվեց դեպի ուղևորները և խոնարհվեց մինչև գետին:
– Շնորհակալ եմ, թող Աստված ձեզ բազմապատիկը տա:
Եվ հանկարծ վերջին պատուհանի մոտ ջղային դեմքով նստած մի տղամարդ սկսեց գոռալ անօթևանի վրա.
– Սրիկա, ոչնչություն, մուրում ես, տականք, փող ես խնդրում, իսկ ես միգուցե ընտանիքս կերակրելու գումար չունեմ, իսկ միգուցե ինձ աշխատանքից հեռացրել են, բայց ես չեմ մուրում քեզ պես:
Աղքատ անօթևանն իր գրպաններից հանեց ինչ կար՝ մոտ 2000 ռուբլի, ու մեկնեց տղամարդուն:
– Վերցրու, քեզ պետք է:
– Ի՞նչ,- շշմեց վերջինս:
– Վերցրու, վերցրու, քեզ ավելի է պետք, քան ինձ: Եվ հետո ինձ էլի կտան: Մարդիկ բարի են,- ասում է նա, ձեռքի գումարը խցկում այդ տղամարդու բռի մեջ, շրջվում ու դուրս գալիս:
– Էյ, կանգնիր,- տեղից վեր է թռչում տղամարդը և գումարը ձեռքին` վազում նրա հետևից:
Ամբողջ վագոնը լուռ էր: 5 րոպե մենք լսում էինք նրանց խոսակցությունը: Տղամարդը գոռում էր, որ մարդիկ շատ վատն են, իսկ անօթևանը հավատացնում էր, որ նրանք բարի են ու, ընդհանրապես, հիանալի են: Տղամարդը փորձում էր գումարը վերադարձնել, իսկ նա չէր վերցնում: Ի վերջո, անօթևան երիտասարդը հեռացավ, իսկ տղամարդը մնաց միայնակ: Նա չէր շտապում վագոն վերադառնալ. ծխում էր:
Գնացքը կանգնեց հերթական կայարանում: Դուրս եկան և ներս մտան ուղևորներ:
Տղամարդն ավարտելով ծխելը՝ նորից մտավ իր վագոնը ու նստեց իր տեղը` պատուհանի մոտ: Նրա վրա առանձնապես ոչ ոք ուշադրություն չէր էլ դարձնում: Վագոնն արդեն իր սովորական կյանքով էր ապրում կրկին: Գնացքը երբեմն կանգնում էր, ուղևորներն էլ մտնում ու դուրս էին գալիս: Այդպես գնացինք 5 կանգառ, ես տեղ հասա, և, երբ դուրս գալիս հայացքս գցեցի այդ տղամարդու վրա, նկատեցի, որ նա շրջվել էր դեպի պատուհանն ու արտասվում էր…
Պատրաստեց ՍՈՖԻ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ
