Երդմնակալություն. չպարտավորեցնող միջոցառում

Ի՞նչ կլինի ապրիլի 9-ին և ապրիլի 9-ից հետո: Սերժ Սարգսյանի պարագայում դժվար չէ գլխի ընկնել: Նա ուղղակի չի հավատում, որ փետրվարի 18-ին ընտրողների հսկայական մասն ասել է «ոչ» այս իշխանություններին: Եվ չհավատալու համար կարող է երկու ծանրակշիռ հիմնավորում ներկայացնել` ԿԸՀ հրապարակած պաշտոնական արդյունքը և ՍԴ-ի վճիռը` այդ արդյունքը ճանաչելու մասին: Հետևաբար, ապրիլի 9-ին, Մարզահամերգային համալիրի (ՄՀՀ) սրահում կամ դահլիճում, Սերժ Սարգսյանը իր համախոհների ներկայությամբ կստանձնի ՀՀ նախագահի պաշտոնը: Տեսախցիկը խոշոր պլանով ցույց կտա նրա ձեռքը` դրված ՀՀ Սահմանադրության և Վեհամոր Ավետարանի վրա: Եվ քանի որ ապրիլի 9-ն աշխատանքային օր է, երեքշաբթի, ՄՀՀ-ի այդ փոքրիկ, հետևաբար` չպարտավորեցնող միջոցառումից հետո «օրվա մեղավորը» կմեկնի ուղիղ Բաղրամյան 26: Փետրվարի 18-ից հետո տարաբնույթ և իրարամերժ ապրումներ ունեցած հանրապետականների համար սա իրադարձությունների սպասված ավարտ է. նրանք ևս ուժասպառ են եղել լուտանքների անվերջ տարափի տակ, բայց չընկրկելով կրկնել, որ Սերժ Սարգսյանը հաղթել է` ստանալով ընտրողների ձայների մեծամասնությունը: Ի՞նչ են անելու այդ օրը Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու բոլոր նրանք, ովքեր չեն ընտրել Սերժ Սարգսյանին: Ովքեր գիտեն, որ ընտրությունները կեղծվել են:

Սահմանադրությունն օգտակար է` որպես ձեռնարկ, որի ֆորմատը հարմար է ձեռքը հենելու և երդվելու համար: Սակայն նրա բովանդակությունը իշխանություններից դժգոհ մարդկանց, այդ թվում և` Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, գործելու սահմանափակ ազատություն է տալիս: Սահմանադրությունը կարելի է խախտել` ընտրակեղծարարության նպատակով, սակայն այն արդեն անպետք է կեղծված ընտրությունների դեմ պայքարում: Ի՞նչ անել: Այս դեպքում գործողությունների ավելի մեծ հնարավորություն է ընձեռում, թերևս, մյուս գիրքը` Վեհամոր Ավետարանը: Ծոմ: Ավետարանի առաջարկած գործողությունների մեծ հնարավորություններից Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ընտրեց ծոմը: Պահեց այն ավելի քան 20 օր և խոստացավ դադարեցնել կիրակի, Սուրբ Զատկի պատարագից հետո: Սակայն հարցը` ի՞նչ է լինելու ապրիլի 9-ին և դրանից հետո, ծոմապահությունից հետո ևս կլինի օդում նույն սրությամբ, ինչ դրանից առաջ: Թեև ապրիլի 9-ի օրակարգը Րաֆֆի Հովհաննիսյանը խոստացավ պարզեցնել հաջորդ հանրահավաքին` ապրիլի 5-ին, սակայն արդեն ակնհայտ է, որ երդմնակալության օրը Հանրապետության հրապարակը բազմամարդ կլինի: Հանրապետության մեծ քաղաքներում ևս հանրահավաքներ կլինեն` ի նշան բողոքի: Եվ բողոքող այդ մարդիկ իրենց նախագահ կճանաչեն Րաֆֆի Հովհաննիսյանին: Սա, ինչ խոսք, բարոյական լուրջ հարված կլինի Սերժ Սարգսյանին: Սակայն հրապարակում դրված է ոչ միայն բարոյական հաղթանակի խնդիրը: Արդեն ավելի է սրվում հարցը` հանդիպելո՞ւ են Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու Սերժ Սարգսյանը, եթե այո` ե՞րբ և որտե՞ղ: Հանրահավաքում Րաֆֆի Հովհաննիսյանն այնպես նկարագրեց իր օրակարգը, որ նման հանդիպման համար ժամանակ կարծես չի մնում: Սերժ Սարգսյանն էլ իր խոսնակի շուրթերով Րաֆֆի Հովհաննիսյանի պահանջները կամ վարքագիծը համարեց կապրիզ: Սերժ Սարգսյանի խոսնակի` Արմեն Արզումանյանի պատասխանի մեջ անգամ այսպիսի միտք հայտնվեց. «Նախագահի ս.թ. մարտի 25-ի նամակում արված առաջարկությունը դեռ շարունակում է մնալ ուժի մեջ` չնայած հրապարակից հնչող անհիմն վերջնագրերի լեզուն ժամ առ ժամ նվազեցնում է դրա արդիականությունը»: Իրականում, վերջնագրեր չեն հնչել, հնչել են կոնկրետ առաջարկներ` Սերժ Սարգսյանը մնում է, թող որ չընտրված, բայց` նախագահ, և հրաժարվում է երկրի համար կարևոր ոլորտների վերահսկողությունից, պաշտոնանկ է անում մի քանի մարզպետի:
Ի դեպ, Սյունիքի մարզպետի դեպքում հատկապես նման պահանջի անհրաժեշտություն չպետք է լիներ. իրեն հարգող ցանկացած նախագահ չէր հանդուրժի Սյունիքը վստահել Սուրեն Խաչատրյանի համբավով մեկին: Վկան` «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի լրագրողի հետ նրա վերջին զրույցը. «Եթե 100 տոկոսով իմանամ, որ ճիշտ է (որ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հայրը` պատմաբան Ռիչարդ Հովհաննիսյանը, հակահայկական գիտական գործունեություն է ծավալել.- Լ.Ա.), հենց ժողովրդի մոտ Րաֆֆիի գլուխը կջարդեմ: (գ) Ո՞նց, չե՞ս ճանաչում ինձ, Հայաստանի աչքի առաջ գլուխը կջարդեմ»: Որպես կանոն` այսպիսի մարդիկ են ապահովել մեր երկրում նախագահների վերընտրությունները: Սուրեն Խաչատրյանը, լրագրողի ծնոտը ջարդել սպառնացող ՀՀԿ-ական նման դեմքերն են ապահովել նախկին ու ներկա նախագահների փայլուն հաղթանակները: Այդ թվում՝ փետրվարի 18-ին Սերժ Սարգսյանի հաղթանակը: Եվ նրանց ներկայությամբ էլ Սերժ Սարգսյանը կերդվի ապրիլի 9-ին: Իսկ զրույցները, թե Սուրեն Խաչատրյանն ու նրա նմանները բարձր հասարակություն չեն, նրանց ներկայությամբ երդմնակալության արարողությունը լուրջ չէ, սոսկ մոտեցման խնդիր է։