«Երևանը պետք է սիրել` ինչպես զավակին, ու հարգել` ինչպես ծնողին». Էդուարդ Զորիկյան
Երևան քաղաքի և նրա բնակիչների մասին 168.am-ը զրուցել է երգահան Էդուարդ Զորիկյանի հետ:
– Երգերից մեկում ասում եք` «Երևան, իմ հին քաղաք, իմ փոքրիկ մայրաքաղաք… Դու այսօր քնքուշ ու հեզ, խնամքի կարիք ունես»: Ձեր աչքերում ինչպիսի՞ն է այսօրվա Երևանը:
– Երևանը պետք է սիրել` ինչպես զավակին, ու հարգել` ինչպես ծնողին: Այս խոսքս ուղղում եմ մայրաքաղաքի նորաբնակներին:
– Դուք, երբևէ մտածե՞լ եք հայրենիքը լքելու մասին:
– Ո՛չ:
– Իսկ Երևանը ե՞րբ կդառնա մեր երազանքների քաղաքը:
– Հարցը ճիշտ չեք ձևակերպել` Երևանն այսօր էլ է մեր երազանքների քաղաքը (չիրականացված երազանքների) (ժպտում է.- Գ.Ա.):
– Մեզանում հասարակական գիտակցություն ձևավորվե՞լ է:
– Կարծեմ Գորբաչովն էր, ով մեզ ժամանակին էքստեմիստներ անվանեց. կողքի հայացքը երբեմն ավելի ճիշտ գնահատական է տալիս: Ուստի կարծում եմ, որ հասարակական գիտակցությունն էլ, ինչպես և հայրենասիրությունը, ազնվությունը և այլ չափանիշներ մեզանում հաճախ ձևավորվում է էքստրեմալ իրավիճակներում:
– Քաղաքացիական պայքարներին կարևորո՞ւմ եք արվեստագետների մասնակցությունը:
– Եթե նրանց կարիքն իրոք կա` այո, կարևորում եմ: Իսկ «հարսանյաց գեներալների» կարիքն այնտեղ չկա, նրանց ներկայությունը հաճախ երեսպաշտություն է առաջ բերում:
